Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 5

    Gelach.Niet zomaar een lach. Het was een vrouwelijke lach. Eenmaal bij binnenkomst had ik niet verwacht dat er bezoek zou zijn, maar nu hoorde ik overduidelijk gelach. Ook de parfum dat ik rook, kwam me bekend voor. In de woonkamer trof ik tot mijn grootste schrik, Ilyas en nog een jongedame. Toen ze me zag, keek ze niet zo blij, maar ik kreeg ten minste geen hatelijke blik. Ilyas had nog niet door dat ik binnen was gekomen en keek de dame vreemd aan, tot ze mij aan wees en hij me zag. "Wie is ze?"vroeg ik direct. Ik wou hier niet omheen draaien.Hij zou het me nu vertellen, al moest ik een scene schoppen. "Lieverd, je bent er." Als hij dacht dat ik zo dom was om in zijn stomme gedoe te trappen dan had hij het goed mis. Daarom herhaalde ik opnieuw mijn vraag. "Wie is zij?" Ilyas kwam overeind en wou me omhelzen, maar ik sloeg zijn armen weg. Aan zijn gezicht te zien, vond hij het niet leuk, maar kon mij het schelen. "Wie ze is?Wat doet dat er zelfs toe?"vroeg hij. "Je nodigt een knappe meid uit terwijl ik mijn eigen moeder niet eens mag zien en dan vraag jij je af wat dat er toedoet??" Mijn woede van het hele jaar kwam naar boven. Tranen prikten in mijn ogen, maar ik weigerde te huilen. Niet om hem en zeker niet om haar. Op het moment dat Ilyas nog wat wou zeggen, liep ik weg. Ze zeggen dat je niet moet weglopen voor je problemen, maar dat is precies wat ik deed. Soms was genoeg genoeg. En ik had meer dan genoeg van dit onzin. Met mijn autosleutels in mijn handen, liep ik het huis uit, gooide de deur hard dicht en reed weg. Pas toen ik wegreed, besefte ik dat ik niet wist waar ik naartoe zou gaan. Ik zou naar mijn moeder kunnen gaan. Maar ze zou me dan vragen wat er was en ik kon moeilijk tegen haar liegen. Al mijn vriendinnen hadden me in de steek gelaten een paar weken na mijn trouw omdat ze niet begrepen dat Ilyas het liever niet had als ik met hen rondhing. En nu zat ik er alleen voor. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een dicht bijzijnde café en daar parkeerde ik mijn auto. Met kleine passen liep ik naar binnen. Kleine passen,want ik trilde zo hard. Huilen wou ik niet, maar zo sterk was ik niet. Binnen bestelde ik een koffie en keek uit het grote raam waar ik was gaan zitten. Waar waren de tijden gebleven dat we nog gelukkig waren? Was het altijd zo geweest in mijn huwelijk? In het begin viel alles nog goed mee, want ik hield van Ilyas. Niet dat ik dat nu niet deed, maar het was nu zo anders. Hij vond het normaal dat ik mijn ouders niet zag, maar een meid mee naar huis nemen was de normaalste zaak.Na mijn koffie, betaalde ik en nog steeds depressief liep ik naar mijn auto. Daar viel iemand me op. Het was een jongeman iets ouder dan mij, hij stapte net zijn auto in. Vanwaar kwam hij me bekend voor? Goed nadenken! Opeens wist ik het.Hij leek precies op de man van Lamia. Alleen met een kleinere neus en lichtere haarkleur. Vast een broer ofzo. Zonder hem te begroeten, stapte ik mijn auto in en reed weer weg. Naar huis durfde ik niet, bang dat ik dat meisje weer zou tegenkomen. Ergens anders kon ik niet heen, dus waagde ik toch een rit naar huis. Misschien zou Ilyas boos zijn, maar even had ik het gehad met hem en zijn gevoelens. Toen ik een stap binnen in huis zette, besefte ik dat het akelig stil was. In de woonkamer trof ik het meisje niet aan, alleen Ilyas met een glas warme thee. Toen hij me zag, ging hij direct rechtstaan en liep op me af. Ik maakte me klaar op een uitbarsting,maar in plaats daarvan omhelsde hij me. "Ik ben zo blij dat je weer thuis bent",zei hij en ik rook weer zijn heerlijke geur. Langzaam, alsof hij me zou breken,liet hij me los en keek me recht aan. Zijn handen bracht hij naar mijn gezichten streelde mijn wang. "Doe dat nooit meer! Dat was Jawhara, assistent chirurg.Ik weet dat ik soms belachelijk doe en het was dom van me om haar naar binnen te laten, maar ik dacht echt dat je het niet erg zou vinden", hoorde ik hem zeggen. Door die woorden had hij weer alles verpest. "Zou jij het erg vinden als ik opeens hier zou zitten met een jongen? Bullshit jongen! Je weet net zo goed als ik dat niemand dat leuk vind", zei ik en zonder nog naar hem te kijken,liep ik naar boven. Ik moest nodig mijn gebed inhalen.