Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 6

    Hetwas een eenzame nacht. Niet dat ik anders gewend was, maar de drang enverlangen naar iemand die me begreep was groot. En ik wist dat Ilyas niet depersoon was. Niet de juiste persoon, in ieder geval. Dus toen ik de volgendeochtend wakker werd, voelde ik me erg depressief. In mijn hoofd liet ik allebeelden van die Jawhara rondgaan zodat ik niet zou vergeten hoe mooi ze eruitzag. Haar lange bruine haren die ze over haar schouders had laten hangen warenonweerstaanbaar. Alsof je telkens door haar haren heen moest prutsen. Gewoon omdathet er onweerstaanbaar uitzag. Dan had ik nog niet over haar gezichtjegesproken. Mooie huidskleur (getint) met mooie volle lippen en zachtgroeneogen. Naast Jawhara zou ik me zeker lelijk voelen. Al een geluk dat ze hierniet was. Ik had nu geen behoefte aan nog meer depressiviteit. Oh ja, en danvergat ik al helemaal dat ze intelligent was met een prachtig figuur. Methoofdpijn stapte ik mijn bed uit. Ondertussen was het al lunchtijd, maar ik hadal geen zin meer in vandaag. Dat wist ik nu al. Langzaam liep ik naar het raamwaar ik vervolgens uit het raam keek. De vreemde buurman was er ook. Hij deedalsof hij bezig was met zijn gazon, maar ondertussen was hij iedereen goed inde gaten aan het houden. In een ogenblik zag hij me en op dat moment liet ik hetgordijn los. Genoeg mensen bespied, besloot ik. Mijn haren zaten in de war.Diep vanbinnen wist ik dat ik nood had aan een douche, maar wat ik ook wist wasdat ik er geen zin in had. Gewoon geen zin. Ik kon wel huilen. Ruzie met iemandwaar je van hield was onverdraaglijk. Diep vanbinnen hield ik nog van Ilyas endaarom deed alles me zo'n pijn. En dan had ik hem nog niet gesproken over detrouw van mijn broer, Rachid. In de keuken liet ik me eerst vallen op een stoelvoordat ik aan mijn ontbijt begon. Op het moment dat ik wilde opstaan, voeldeik twee zachte mannenarmen om me heen. Ik kon geen kant opkijken, want geenenkele seconde later drukte iemand zijn zachte lippen op mijn wang. Mijnmondhoeken krulden zich langzaam omhoog. Toen ik in de ogen van Ilyas keek, zagik de eerlijke en aantrekkelijke man waar ik verliefd op was geworden. "Hetspijt me, lieve schat! Ik zweer je dat het nooit meer zal gebeuren. Ik haatdit, ruzie, ik mis je echt", hoorde ik hem zeggen. Hij had er zoveel spijt enoprechtheid in die woorden gestoken dat ik niks anders kon dan hem geloven."Geeft niet. Ik had ook niet zo boos mogen worden gisteren toen je je excusesaanbod", gaf ik eerlijk toe. Een huwelijk kwam uit beide kanten en nu was hetmijn beurt. Terwijl Ilyas ging zitten, stond ik op om hem een heerlijke koffiete maken. Samen ontbeten we. Het voeldegoed dat we weer een gezin waren, nou ja, geen volledige gezin maar op z'nminst een koppel. "Bedankt voor dit ontbijt." Ilyas keek me dankbaar enverlegen keek ik weg. "Heb je verdient en nou wegwezen! Straks kom je nog telaat voor je werk", zei ik terwijl ik op het punt stond om alles op te ruimen.Ook Ilyas stond op en sloeg zijn sterke armen om me heen. "Werk? Ik heb vandaagvoor je vrij genomen." Verbaasd keek ik hem aan. Meende hij dit? "Ja ja, en heteerst waar we naartoe gaan is... jouw ouders." Verbaasder kon ik niet zijn.Tranen prikten in mijn ogen want ik wist hoe hard ik mijn moeder had gemist,maar dat Ilyas dat nu ook begreep. Langzaam ging mijn hand naar zijn arm eneven later sloot ik hem stevig in mijn armen. Met tranen in mijn ogen bedankteik hem, want dit was de beste cadeau dat iemand me kon geven. Terug naar mijneigen wijk. "Sterker nog, wij gaan daar een week verblijven!" hoorde ik Ilyaszeggen. Toen ik hem losliet, drukte ik een kus op zijn lippen waarop hij meoptilde en lachend ronddraaide. "Soms kunnen we echte kleuters zijn", zei hijlachend. "Misschien, maar dat is ook de reden dat ik jou zo leuk vind." En datwas ook eerlijk van mij. Want voor het eerst voelde het alsof Ilyas me begreep.Vanavond zouden we vertrekken, maar ik had nog een afspraak bij Lamia. Dus ikzou eerst naar haar toe gaan, want ik merkte dat ik echt mijn hart bij haar konluchten. En ik had al mijn vriendinnen verloren. Nu wou ik Lamia niet ook nogkwijt. "Eerst de afspraak, dan naar mijn ouders", zei ik en Ilyas knikteinstemmend.