Giftige Jaloezie

Hoofdstuk 16

De dag van de trouw waarop ik was uitgenodigd naderde en rustig zat ik voor mijn spiegeltje me op te maken. Lamia zei dat ze me ging ophalen, dus ik had geen haast. Ilyas vroeg zich af waarom ik hem negeerde, maar hij had geen tijd om dat uit te zoeken. Telkens wanneer ik dacht dat het weer goed zat tussen mij en Ilyas moest hij het weer verpesten. Of lag het aan mij? Nee, onmogelijk! Ik deed zo hard mijn best om achteraf gewoon gestoken te worden. De deurbel ging en ik wist dat het Lamia was. Omdat ik en Lamia nu vriendinnen waren, maakte ik geen afspraken meer en gaf ze me zeg maar gratis advies. Wat ik wel apprecieerde. Zij had meer ervaring dan mij. Al vond ik het wel raar dat zij nog geen kinderen had en al lang getrouwd was. Als ze kinderen had, zou ze het wel gezegd hebben, maar ze leek tijd over te hebben. Kon afspreken wanneer ze wou. Net als mij, want ik had zelf geen kinderen en een man die te druk voor zijn vrouw was. Ik opende de deur en zag dat Lamia er onberispelijk uitzag. Ergens wist ik wel dat Lamia het soort was dat iedereen met open mond achter kon laten, maar wat ik nu zag, kon ik moeilijk geloven. Haar haren had ze geverfd in een soort rode kleur dat haar vuriger maakte dan ze al was. Haar lichtbruine ogen leken haar uit te dagen op een aantrekkelijke, maar lieve manier. En dan had je nog haar hartvormige lippen die ze een mooie lichtroze kleur had gegeven. Maar dat was nog niet alles. Lamia had een donkerblauwe Marokkaanse kaftan aan, als je ernaar keek, leek het alsof haar jurk zelf sprak, je de nacht in kon sleuren om eindeloos te dwalen door de verlaten straten. "Woow, jij bent in shock, iets gebeurd?"vroeg ze bezorgd toen ze zag dat ik haar aangaapte met open mond. Even wist ik niet wat ik moest zeggen toen ik naar deze schoonheid keek. En nu pas vroeg ik me af vanwaar Ilyas haar kende. Had ze Ilyas ook behandeld? Of waren ze oude vrienden? Het stoorde me nu dat Ilyas deze schoonheid eerder kende dan haar. Vooral nu ze inzag hoe mooi en aantrekkelijk Lamia kon zijn. Ik liet Lamia met een glimlach binnen en mompelde iets als "Gaat goed, maak je geen zorgen." Bij het passeren van de grote spiegelen in de gang, zag ik er naast Lamia waardeloos en onervaren. "Wil je wat drinken? Eten?"vroeg ik, maar enkel uit beleefdheid. Vooral nu ik even moest bekomen van wat ik zag. "Nee, hoeft niet. Laten we direct vertrekken", hoorde ik Lamia zeggen. Op dat moment ging de deur binnen en zagen we Ilyas. Toen de ogen van Ilyas langs Lamia streken, voelde ik me zo onzeker en klein. "Ja, laten we gaan", zei ik, maar besefte opeens dat mijn kleine handtasje nog in de slaapkamer lag. "Even mijn tas halen, ben zo terug." Ik keek snel naar Ilyas die ons compleet negeerde, waar ik deels gelukkig mee was. Hij leek niet door de indruk van Lamia of kon op z'n minst goed acteren. In mijn slaapkamer pakte ik snel mijn tas en liep terug tot ik een gesprek tussen Ilyas en Lamia opving. Ik kon het niet laten en verborg me achter een muur. "Wat doe je hier?" Het was duidelijk de stem van Ilyas. "Je vrouw ophalen voor de trouw", antwoordde Lamia zo nonchalant mogelijk. "Ik wil dat je uit haar buurt blijft." Hier gaan we weer, weer moest Ilyas alles verpesten. "Waarom vraag je niet aan je vrouw of ze uit mijn buurt blijft? Of ben je dan bang dat ze vragen gaat stellen?" vroeg Lamia. Wat? Vragen over wat? Ik hoorde de spottende lach van Ilyas. "Zeg eens", begon hij. "Hoe zit het met je man? En je dochter?" Even was het stil en de manier waarop Ilyas die vraag had gesteld was kil. Iets klopte niet aan de hele situatie. Maar wat? Omdat het te stil was, besloot ik om maar tevoorschijn te komen alsof ik niks had gehoord. Ik trof hun tegenover elkaar, zwijgend naar elkaar kijkend, met kille ogen. "Hier ben ik", zei ik expres enthousiast. "Kan niet wachten, ben dol op trouwfeesten." Ik wierp Ilyas een doordringende blik toe, maar het leek alsof hij dwars door me heen keek, naar Lamia. "Zullen we?"vroeg ik dan maar omdat ik besefte dat Lamia niet uit zichzelf het huis zou verlaten. Buiten voordat ik in Lamia's auto stapte, trof ik de buurman weer buiten. Hij leek me iets duidelijk te willen maken met zijn ogen, maar ik vond hem maar raar. En eng zo midden in de avond.

~qqw