TAKINTILI

Hedef

Arkadaşlar bölüm yazdığım gibi atıyorum zaten. Bazıları kitabı okuyamayacağım falan demiş kimse okumak zorunda değil herkes yerini bilsin. Kırıcı olmak istemiyorum. İyi okumalar.

Playist;
#Miley cyrus - stay dinleyerek okuyun 🌹

~
Benimle uğraşan kimdi hiçbir fikrim olmamakla beraber düşünemiyordum bile.

Sadece bu biraz tuhaftı. Aklım fazlasıyla karışıktı bunu tanımlamak için bir kelime bulamıyordum.

Gözlerimi yumdum bir süre, bugün yaşananlar benim için fazlaydı.

Nemli havayı usulca ciğerlerime doldurdum. Gözlerimi açtığımda havanın sıcaklığı bedenimi hapsetmekle beraber bunaltıyordu. Gökyüzü aydınlıktı güneş tam tepemde yüzüme vuruyordu tüm sıcaklığıyla, açık bıraktığım saçlarım terden dolayı enseme yapışmıştı alnımda küçük ter tabakları gün yüzüne çıkmış beni mahvediyordu.

Sesli bir şekilde nefesimi verdim. " Şimdi nolacak ? " dedim bakışlarımı gökyüzünden ayırarak.

Baran çarpık bir gülüşle " Yapılacak birşey yok. Alaz'ın mekanın gideceğiz. " dedi.

Şuan içimden Alaz ' a öyle küfürler ediyordum ki annem duysa herhalde ağzıma terlikle vurardı. Bilemiyorum..

Can sinirle gülerek '' Bir an önce gidelim bakalım hangi pzevenk ismini yazdırmış öğrenelim. '' sert bir sesle kelimeler ağzından döküldü. Bakışlarımız buluştu. Kahverengileri adete bir yanardağ misali hırçın ve patlamaya hazırdı. Kahverengilerinin etrafında olan sarı benekler irileşmiş adeta beni o yanardağa hapsediyordu.

Ellerimi önümde birleştirip '' Kendimi iyi hissetmiyorum. Eve gitmek istiyorum. '' diye mırıldandım.

Sefin aniden '' Seni eve bırakayım. '' dediğinde başımı hızla kaldırıp Baran'a baktım. Şuan onunla konuşmak istemiyordum. Göz teması kurmak istemiyordum. Konuşmak için ne bedenim tepki veriyordu ne de mantığım. Hoş ya o gücü de kendimde bulamıyordum.

" Beni eve bırakabilirmisin ? " dedim sorusunu es gecerek. Baran uzun süre yüzüme baktı olanlara verdiğim tepkiyi kendince kafasında tartıyordu gözlerini üstümden cekip hafifçe başıyla onaylayıp çenesiyle yol gösterdi.

Bakışlarımı önüme çevirip hızlı adamlara yanından geçtim bileğimi saran elle bir an tökezledim gibi oldum başımı eğip elin sahibine bakınca can şefkatle bana gülümseyip " Kendine iyi bak, yanına uğrayacağım." dedi. Başımı usulca sallayarak adımlarımı hızlandırıp okulun otoparkına doğru ilerledim.

Baran'ın adım seslerini duyuyordum tam arkamda 3 adım geride yürüyordu. " Sena." diye seslendi. cevap vermedim. Veremedim. Benimle konuşmasını istemiyordum.Sadece eve gitmek ve sıcak yatağımda uykunun beni kendisine uzun bir süre esir etmesini diliyordum.

Güvenilmemek bana ağır gelmişti.

Otoparka geldiğimizde uzaktan arabayi uzaktan kumandasıyla açtı arabadan gelen tık sesi ile farlar yanıp söndü. Öne binmek yerine arkaya bindim Baran'ın bakışlarını yan profilimde hissediyordum. İçimde ki küçük kız bağdaş kurmuş bir şekilde kırılan kalbinin kırıntılarına bakıyordu durgun gözlerle ,toplayamayacağı kadar keskindi can parçaları. Yüzündeki acı ifadeyle önüne bakıyordu. Bir Kalpten ziyade kırılan bir çok şey vardı..

Asıl mevzu buydu.

Bana güvenmemeleri ne yalan söyliyeyim acıtmıştı. Acıdan ziyade kafamın içinde hiç susmayan sesler bir bir uçurumdan atlayarak en dipte ölüm sessizliği ilan ederek saklanmış bir şekilde sırra kadem basmıştılar.