TAKINTILI

İlk günah

# cem adrian - bana ne yaptın

~
Yazılan yazıyı okurken dış dünyadan yoksun bir edayla gözlerimi dikmiş pür dikkat özenle yazılmış el yazısına bakıyordum.

Siyah.

Onu tanımladığı kelime buydu.

Yüzümdeki şaşkınlığı tebessüm devralırken,kağıdı dikkatlice zarfa geri koyup sandalyeyi usulca geriye çektim. Görmemem gereken birşeyi tümçıplaklığıyla görmüş ve hayran kalmıştım.
Çantamı yerden alıp kapıyı aralık bırakarak merdivenlere yöneldim. Baran elinde telefonla koltukta sırtüstü uzanmış bir taraftanda televizyonda maç haberlerini dinliyordu. Merdivenin son basamağına geldiğimde çıkan ahşap sesiyle gözleri usulca telefondan çekilip benim üstümde durdu,merdivenin son basamağından indiğimde Tekli koltuğa doğru ilerledim gözleri hala üstümdeydi. Telefonunu ortadaki yuvarlak krem camlı masaya sertçe bırakıp duruşunu dikleştirdiği esnada burnunu çekti. Baran herzamanki barandı. Soğuk asi çocuk.

" Pizza siparişi verdim." başımı kaldırıp  usulca kafamı salladım. Buraya beni pizza yemeğe çağırmadığını bilecek kadar tanıyordum onu.Sadece zaman kazanmaya çalışıyordu konuya girmek için, ama bu çok yersizdi. Susmayı hernekadar tercih etsem dahi merakım bir volkan misali içimde vokurduyor ve lavları günyüzüne çıkıp hertarafı kavuruyordu. " Neden burdayız ? " dediğimde kaşları sesimin verdiği mesafeyle çatılmış ve sert çehresi belirginleşmişti. Bu mesafenin var olmasını sağlayan onlardı. Eğer isterlerse bu mesafeyide yıkacak kişide onlardı. Tavrım bana takındıkları tavra göre şekillenip önlerine sunulmuştu. Bunda yanlış olan birşey yoktu. Kırılan birçok şey vardı lakin.

Şuan dıştan bir göz olarak gözlemlenilsek. Bende ki kırgınlığı ondaki soğukluğu herkes görebilirdi. Bir çok insan gördüğünü söyler görebildiğini, oysa nasıl baktığına bağlıdır görmek. Bakabildiğini görmek.
Bazen insan ne bakmak ister ne de görmek.
Bana soğuk bir tebessüm bahşederken gözleri gözlerimi esir almış,kaçacak bir sığınak bırakmamıştı. Yadırgadım. Oysa kahramanım olarak gördüğüm insandan kaçma isteğimi yadırgadım. Hüzün hücrelerime hücum ederken irkildim." Kırgınsın değil mi ? " dediğinde düşündüm, kırılmışmıydım ? Bana güvenilmemesinden ? Ondan ziyade dinlenilmemekten ? Kırılmışmıydım ? "Kırılmışım." dedim acı gerçeği dile getirirken. Çok kırılmışım. " Zaten kırılmış bir kızsın." dedi fısıltıyla. Benden çok kendine söylüyor gibiydi. Haklıydı zaten kırılmış bir kızım.
" Hatalıyız." dedi hani bazı anlar olur ya haklısınızdır ama yapacak birşey yoktur. Kazanan değilde kaybeden olmuşsunuzdur haklı olmanıza rağmen. Çünkü... kırılan hep siz olmuşsunuzdur. Hatta bazen öyle anlar olur ki. Öğrenmesem daha iyiydi diyorsunuz.

Hatalıydılar. Zil sesiyle gerilem ortamdaki hava tuzla bu olmuştu. Baran gözucuyla bana baktı yuvarlak krem renkli masadan cüzdanını alıp kapıya doğru ilerledi. Başımı geriye atıp koltukta biraz kaydım. Tanrım bu koltuklar fazla rahattı ! Gurulduyan karnımla başımı yana atıp kapıya minik yavru kedi bakışları atarak dudak büktüm. Kapıda fazla oyalanmıştı ve bende çok açtım. Koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerlememle elinde 2 poy pizzayla görüş alanıma giren bir adet Can ile Baran'a dik dik baktım. Ona baktığımı hissedince omuz silkmekle yetindi. Can'a ' Hayırdır ?" bakışı attığımda çarpık gülüşüyle yanımdan geçip yanağımdan makas aldı ve kalçasını kalçama vurup incelttiği o sesiyle bağırdı. " Ne duruyorsun öyle ?Bardak getir kız fadime ! "

Yarabbim.

Sen sabır ver.

Yoksa aklımı kaçıracağım. Söylene söylene gittim 3 bardak aldım, iki bardağı kasten küçük alarak salona geçtim. Bizim bu mallar oturmuş önlerinde ki gibi pizzaya büyük bir aşkla bakıyorlardı bardakları koydum ve oturdum masaya, kolayı alıp bardaklara doldurmaya başladım. İki küçük bardağı onlara verip büyük bardağı önüme doğru sürükledim, ketçap ve mayonezide önüme aldım tabii,ikisi bir bardaklarına bir de benim bardaklarıma bakıyorlardı. Onlara en hakiki kamyoncu dayı gülüşümü sergileyip ellerimi çırptım." afiyet olsun ! "