BLACK PHOENIX

Chapter 23 - Bitter Sweet

Nick's POV

"Relax ka lang bro. Maaga pa. Dadating yon." Kalma ko kay Tazuke.

For the second time kinabahan na naman ito. Naalala ko yung unang beses na kabahan ito eh nung may date sila ni Cyrine sa Tuazon Hotel. Ngayon kinakabahan na naman ito dahil wala pa si Cyrine.

Dapat kasi kanina pa yon nandito. Baka naman hindi nya nabasa yung note sa locker nya. O late lang talaga ang babaeng yon tulad dati.

Kakaiba talaga ang babaeng yon. Biruin mo si pinuno namin napaghihintay nya ng ganito.

Napailing-iling na lang ako.
Tazuke is really a different person now.

"Cyro, better check where she is. We cannot afford to handle a monster if she come late again." I tell Cyro.

Napatingin naman si Tazuke sa amin. Nag-peace-sign naman ako.

"Go to go." Paalam naman ni Cyro.

"Bilisan mo bro, malapit ng lumabas ang monster." Sabi ko dito. I heard Cyro chuckled.

Sa peripheral vision ko. I saw Tazuke plasterred a smile.

Trixie's POV

"Girls, nakita nyo ba sila Margarette Jane?" Worried na tanong ko sa mga kasama ko.

Umiling naman sila bilang tugon. Ibig sabihin hindi nila nakita.

My phone vibrated
 
A text message from Margarette Jane.

"Be worry free Ate. I'll handle her for you and Kuya Tazuke. Cute-lil-Sheri-here."

What this message means. Suddenly, naalala ko yung sinabi nya.

Damn! It's all my fault. Hindi pwedi to. "No Sheri wag mong gagawin yon." I murmured.

I immediately dialled Kuya Tazuke's number. Nagri-ring lang pero walang sumasagot.

Tumakbo ako sa corridor. I have to find Margarette Jane.

Akala ng lahat I'm the strongest girl because it runs on the blood. I'm one of the Sanchez Princesses. Deep inside I'm weak. Very weak. Pero ni minsan hindi ko pinakita sa iba ang kahinaan ko. Only Margarette Jane, our little princess sees it.

Naging defense mechanism ko na ang pagiging bitch. Behind my bitchiness a crying-woman is hiding.

Lumaki ako sa isang mahirap na pamilya. Nagtataka siguro kayo no. Isang Sanchez lumaki sa isang mahirap na buhay?  Pero yun ang totoo.

Lumaki ako kasama ng isang mahirap na pamilya. Ang bahay namin ay sa gilid lang ng squater noon pero nakakapag-aral ako sa isang maganda at pribadong paaralan. I still remember I asked my mother kung bakit kaya nila akong pag-aralin sa ganong kagandang paaralan gayong hirap naman kami sa buhay. Katahimikan lang ang lagi kong nakukuhang tugon.

Sa totoo lang, ayokong mag-aral noon. Tuwing pumapasok ako sa paaralang iyon pakiramdam ko nasa impyerno ako.

I was the center of attraction. Dahil lahat sila mayayaman at ako? Isa lang mahirap na nagpipilit makaahon sa kahirapan. Bawat araw ko nuon sa paaralan lalo kong kinamumuhian ang mga kaklase ko. Hindi nila ako itinuring na tao dahil lamang mahirap ako.

Simple lang ako nuon. Tahimik at hindi palaaway. Nagulat pa nga ako ng may lumapit sa akin para makipagkaibigan. Yeah, kahit mahirap ako noon may isang lalaking mayaman ang nakipagkilala at nakipagkaibigan sa akin. His name is Nick. You got i right. Its Nick Sandoval.

We're happy back then hanggang isang araw bigla na lang syang naglaho. Hindi ko alam kung bakit o ano. Ang alam ko lang noon iniwan nya ko para magpakasal sa isang mayamang tulad nya. Damn him for letting me fall for him and then iiwan lang nya ko!