Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

Ailem

YIL 1984

Adım Nurcan. 15 Şubat 1971 de annemin kucağında,etrafımda bana hayranlıkla bakan sevdiklerime açtım gözlerimi. İki erkek evladın ardından ailemin tek prensesi olarak şuanda annemin yanında oturan, hayatın bize neler getireceğini henüz bilmeyen,şuanda ki tek amacımın hafta sonu tatilimi nasıl değerlendirmeliyim sorularıyla uğraşan, ülkenin durumunu ailesiyle birlikte izleyip kendi çapımda olan olaylara yorum katan,annemin ne olacak bu ülkenin hali bey deyip söylenmesini her gün duyan bir kızım. Ama merak etmeyin ülkenin o zaman ki kötü olaylarından hikayeme yansıtmadım. Kötü olan her şey uzak durmalıydı hikayemden.

Annem her zamanki gibi kahvaltıdan sonra kahvesini içerken bende televizyona odaklanmış hafta sonunun keyfini çıkarırken kapımız çaldı,gelen Serkan abimdi. Okumaya pek hevesli olmamış, annemle babamın özel öğretmen tutmalarına rağmen, ortaokulda eğitim hayatını sonlandırmıştı. Şimdi babamın bulduğu iş yerinden kaçmış eve gelmişti.Çok fazla şaşırmadık doğrusu. Ama bu sefer suratında farklı bir ifade vardı, anlayamamıştık ama yakında çıkardı ağzındaki bakla ve bizde rahatlardık.

Şimdi size Murat abimden bahsedeyim.O da okumadı maalesef.Ama en azından bir iş sahibi,kaynakçı kendisi.Kazandığı parayla az da olsa yuvamıza katkısını esirgemez.Hani her evde baba olmasa da baba rolünü layığıyla yapan bir adam olur ya sanırım bizim evimizde Allah korusun babama bir şey olsa o rolü üstlenecek bir adamdır Murat abim.

Evin en küçüğü olarak hevesli olan benim okumaya,belkide abimlerin okumadıkları için yaşadıkları pişmanlığı yaşamamak için ve beni okutmak için her türlü şeye katlanan babam için daha çok hırslandım okumaya diyebilirim. Annemden bahsetmiştim size hikayenin başında oda tahmin ettiğiniz üzere ev hanımı. Her istediğimizi elindeki imkanlar doğrultusunda yapmaya çalışan evimizin biriciği. Babam ise biricik ailesine bakmak için gece gündüz demeden fabrikada çalışan,bizim her şeyimiz olan bir adam. Yuvamızı da anlatmak isterim sizlere geniş bir salonumuz,geniş bir balkonumuz ve iki odamız var. Şuanda hayatım ailemden ibaret, ve yaşayacağım olaylardan bihaberim. Bakalım nasıl son bulacak bu yolculuk, sizlere nasıl ve nerede veda edeceğim?