Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

"Ezgi"

Hafta sonuydu bugün.Sevdayla en sevdiğimiz günler.Belki dünyada milyonlarca insanın en sevdiği günler diyebiliriz.Hafta sonu demek kafede akşama kadar durmak demek bizim için.Ortalık sakinleştiğinde ikinci yuvamızda soluklanmak belki de.Kafeye gitmeden önce Sevdayla çarşıya gidelim dedik.Kahramanımıza da ikinci yuvamız için bir şeyler almaya gidiyoruz deyip çıktık evden anne-kız.

Şapkalarımızı taktık,kabanlarımızı aldık ve kitapçımızın yoluna koyulduk.Kafemize yeni kitaplar almanın zamanı çoktan gelmişti.Hem çocuklar için bir şeyler aldık hem de beğendiğim yazarlardan okumadığım kitapların bir kısmını almış oldum.Tam kitapçıdan çıkacakken bir kitap ilişti gözüme "Serenad" Zülfü Livaneli.Elime alıp incelemeye başladım kitabı.Sevdiğim bir yazarın okuyamadığım kitabına rastlamıştım ve bu kitabı almadan yapamazdım.Parasını ödeyip çıktık kitapçıdan.Kitapçıda durduğum süre zarfında kendimi o kadar huzurlu hissettim ki, bir kahramanımın kokusu böyle huzur verir bana bir de kitapların o muhteşem kokusu.Kafeye dönmek için otobüs durağına doğru ilerledik.Otobüsü beklerken ayakta durmayalım diye durakta oturan ablamızın yanına oturuverdik.Bizden büyükte kimsecikler yoktu yani rahat rahat oturabilirdik prensesle.
Yanımızda oturan kız bir yerlerden tanıdıktı sanki.
Evet,evet!Tanıyorum ben bu kızı dedim içimden.

Ezgi merhaba canım nasılsın ? dedim.Merhaba iyiyim sağ olun dedi suratsız bir şekilde.Bu kızın derdi geldi aklıma demek ki hala bir şeyler yolunda değildi.Ezgiyi kahramanıma anlattığımda bir şeyler yaparız onun için demesi geldi aklıma.Benim hastalığımdı,kafeydi derken unutmuş kahramanım.Kocama güvenerek Ezgiye döndüm.Hadi Ezgi bizle geliyorsun dedim.Sevdayı kucağımdan indirip elimi tutmasını söyledim ve o anda da Ezgiyi tuttum kolundan Bizimle geliyorsun deyip otobüsü gösterdim.Noldu bile diyemeden kendini bir anda otobüste buldu.Ve ondan sonrada kafemizde.Otur Ezgicim bize çay getireyim diyerek kocamın yanına gittim mutfağa.Ezgiyi hatırlattım ona, buraya gelirken karşılaştığımızı ve senin bu konudaki fikrini öğrenmek için buraya konuşmaya çağırdığımı anlattım.Tam o sırada Sevda içeri girdi benim sözümün üstüne Annem çağırmadı ki adeta tuttu kolundan ablayı bizle buraya getirdi abla da hiç bir şeycik diyemedi dedi gülerek.Bizde tutamadık kendimizi Sevdanın lafı üzerine.Kahramanım Ne zamandır yapabileceğim şeyi düşünüyordum senden numarasını alıp ben çağıracaktım ama böyle olması benim için daha iyi oldu meleğim dedi ve sonra Ezginin yanına gittik.Merhaba Ezgi.Ersin ben.Buranın sahibiyim.Sana bir iş teklif ediyorum.Burada hafta sonları sahne almak ister misin? Yani şarkı söylemek, bizimle olmak, hayalini gerçekleştirmek ister misin?Annen ve babanla olan sorunlarını eşim bana anlattı bunun içinde eğer izin vermezler dersen biz Nurcan ablanla ailenle konuşmaya hazırız dedi kocam.Gerçekten güzel düşünmüştü benim adamım.Gülümseyerek Ezgiye baktım.Hayali bu değil miydi? İnsanların gözlerinin içine bakıp şarkı söylemek.Ersinin konuşmasından sonra şaşkın bir suratla baktı bize 5 dakika boyunca.Sonradan kendine geldiğinde sevinç gözyaşlarını tutamadı.Bu benim için çok güzel bir şey.Ailemle konuşacağım gerekirse sert bile çıkacağım izin vermezlerse, çok teşekkür ederim teklifinizi kabul ediyorum ve sizin gibi insanlarla bir arada olmak istiyorum.diyerek sarıldı bize.Sonra Sevdanın yanağına öpücük kondurdu,sonra da hayalini gerçekleştirmek için ailesine yolladık onu.Bu kız bu hayalini gerçekleştirecek hayatım artık o üzgün kız gidecek yerine hayallerinin peşinden koşan kız gelecek ve böyle gençlere de bu ülkenin her daim ihtiyacı olacak bebeğim dedi adamım.Böylece bugün de bitmiş oldu.

Gecenin sakinliğiyle, yuvamda olmanın mutluluğuyla ve benim için dünyanın en güzel manzarası olan kocamla kızımın uyuklamaları sırasında "Serenad"ı aldım elime.Kitaba başlamadan önce kitabı doyasıya kokladım.Artık bu huzurla güzel bir yolculuğa başlayabilirim...