Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

Kurtuluş

Okulda yorucu bir günden sonra sıcacık yuvamda Sevdayla birlikte dinleniyorduk.Kahramanımız kafede işlerle ilgilenmekle meşguldü.Akşam ki yapacağımız eğlenceden habersizdi.Sevdayla yuvamızda dinlendikten sonra kahramanımızın yanına gittik.Sevdaya onu oyalama görevi düştü.O da görevi layığıyla yerine getirmeye çalışıyordu ve yaklaşık 10 dakika sonrada kahramanımı tatlığıyla ikna edip parka götürmüştü.Artık sıra bendeydi.İlk olarak her zaman ki gibi ailemizden başladım işe.Ve daha sonra Ezgiye bu akşam ilk sahnesini alması gerektiğini söyledim.O da heyecanlı sesiyle geleceğini söyledi.Kim bilir belki ailesi de kızının yanında olmak ister bu özel günde diye ailesininde gelebileceğini söyledim.Sesindeki heyecan bir anda kayboldu,tamam söylerim diyerek kapattı telefonu.Anlamıştım gelip,gelmeyeceklerini.Telefonla sevdiklerime haber verdikten sonra yorgunluğuma aldırmadan mutfağa geçtim.Güzel olmalıydı her şey.Mutfakta yemekleri hazırlarken yardım için canım arkadaşım Yeliz geldi kafemize.Biraz solgundu.Hastalığını öğrendiğinden beri böyleydi benim canım arkadaşım.Ona da iyi gelecekti bu gece.Beraber işe koyulduk,çok yormamasını söyledim kendisini.Kafasını sallayıp,yardıma devam etti.Bugünlerde geçecek arkadaşım dedim,onun bu halini görmeye dayanamamıştım.Gözleri yaşla dolu baktı bana bir şey diyemedi.Gülümsedim ona güç vermek için ve hazırlıklarımıza devam ettik hüzünlü bakışlarımızla.

Akşam olmak üzereydi.Önce Ezgi geldi,ona yerini gösterdim ve hazırlık yapabileceğini söyledim.Ne de olsa ilk deneyimiydi onun için kötü olsun istemezdim.Ve ayrıca yanına da istek parçamı çoktan bırakmıştım.Umarım görür ve benim için çalar bu şarkıyı diyerek masaları düzenlemeye başladım.Arkadaşımda aldığımız süsleri yerleştirdi ikinci yuvamıza.Gerçekten güzel olmuştu kafemiz.Yavaş yavaş ailem gelmeye başladı.Tıpkı her zaman olduğu gibi bugünde hep bir aradaydık.Hüzünlerimizle,mutluluklarımızla yine kocaman bir aileydik.Her şey tamamdı.Eşimle kızımın gelmesini bekledik hep birlikte.Umarım prenses çaktırmamıştır.Onlar gelene kadar sevdiklerimle sohbete daldım.Yarım saat sonrada kahramanımla prenses güle oynaya girdiler içeri.Kahramanım yanıma geldi.Neden bana söylemedin yılbaşı için böyle bir şey yapacağını?Kalır sana burada yardım ederdim yormazdın kendini hayatım dedi.Prensese baktım o anda.Kızma Sevdaya ben anladım bir şey olduğunu söylemesini ben istedim o da dayanamadı söyledi.Hem iyi de oldu hediyeler almış olduk deyince kahramanım,kızgınlığım biraz olsun geçti.Herkes geldiğine göre yemeklerimize başlayabilirdik.Artık söylemem gereken şeyi söyleyebilirdim.Meyve suyumdan bir yudum alıp,ayağa kalktım.Kötü bir şey değil deme hayatım dedi eşim.Çok iyi bir şey dedim.Ve dün olanları anlatmaya başladım.

Geçen hafta tedavim için her zaman ki gibi hastaneye gittim.Doktorum iyi gelişmeler olduğunu söyledi.Belki de o acıyı artık çekmeyeceğimi söyledi.Gerçekten o kadar mutlu oldum ki doktorun söylediklerine.Bir hafta sonra tekrar gelmemi söyledi.Kemoterapiye gerek duymayız belki dedi.Bende seve seve tamam gelirim dedim.Ve dün gittim hastaneye kimseye de söylemek istemedim.Ya devam ederse hastalığım,ya kurtulamamışsam diyerek dünü bekledim.Doktora gittiğim zaman artık iyileştiğimi söyledi,sıkıntıdan,üzüntüden uzak durursam benim için iyi olacağını ve bu sayede de hastalığın bir daha bana uğramayacağını anlattı doktorum.Gözlerim doldu birden,hastalığımı ilk öğrendiğim zamanda olduğu gibi tutamadım kendimi ama bu sefer sevinçtendi gözyaşlarım.Artık kendimi kötü hissedeceğim bir tedavim olmayacak.Canım yanmayacak,günlerce yatmak zorunda kalmayacağım.Eşim,benim için endişelenmeyecek.Eskisi gibi olacağız.Saçlarımı istediğim kadar uzatacağım.Eşim saçlarımı tarayacak..Belki bir kez daha anne olacağım.Bunun olabileceğini bile çoktan unutmuştum hastalığım yüzünden ve eşimde bu konuda hep yanımda olmuştu her zaman olduğu gibi,çok zor günler yaşadık,yıprandık ama bitti artık dedim sevinç gözyaşlarımla.
Kahramanım da tutamadı kendini,sarıldık kocaman.Alnımdan,yanaklarımdan,avuç içlerimden öptü kocam.Bende gözyaşlarını sildim onun.Allah'a şükürler olsun ki bu sefer eşimle mutluluktan ağladık.Ailemde geldi yanımıza,annem kocaman sarıldı.Biliyordum kızım,her gün dua ettim Allah'a kızımı kurtar bu hastalıktan diye duydu sesimi çok şükür,güzel kızım dedi annem.Bitti artık,daha ağlamak yok dedim gözyaşlarımı silerek.Kaç senedir uğraştığımız hastalığımı sevgimizle yenmiştik.Allah bir daha yaşatmasın bugünleri,ne sevdiklerime ne de bana.Ezgiye döndüm.Hazırsan başlayabilirsin canım dedim.Ezgide duygulanmıştı,mendille gözyaşlarını sildikten sonra başladı şarkıyı söylemeye,hem de benim istek parçamla.Gerçekten çok güzeldi sesi.Yolu açık olur inşallah dedim içimden.Ve hep birlikte eşlik ettik ona.Kahramanımla göz göze,el ele söyledik şarkıyı

Fikrimden geceler yatabilmirem
Bu fikri başımdan atabilmirem
Neyleyim ki sene çatabilmirem

Ayrılık ayrılık aman ayrılık
Her bir dertten ala yaman ayrılık

Uzundur hicrinden gara geceler
Bilmirem men kendim hara geceler
Bir oktur kalbimde yara geceler

Ayrılık ayrılık aman ayrılık
Her bir dertten ala yaman ayrılık

Ve bir seneyi daha sevdamızla bitirdik.Geceden bize kalan da mutluluk,umut ve kafemizin baş köşesine koyacağımız bir fotoğraf oldu.