Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

Üzgün Kız

Kafemiz artık istediğimiz şeklini almıştı.Müşterilerimizin çoğunluğu üniversite öğrencilerindendi.Doğum günlerimi dersiniz,sevgililer günü için pasta yemek isteyenler mi dersiniz hepsi bizim kafemizde mutlular.Bizde gençlerle daha çok bir arada olmak için onların istedikleri şeyleri yapmaya çalışıyoruz.Bir nevi onlara uyuyoruz ev sahibi olarak.Eşimi yalnız bırakmamaya gayret ediyorum.Normal zamanlarımda okuldaki işim bittikten sonra Sevdayla ikinci evimiz gibi gördüğümüz kafemizde soluğu alıyoruz.Hafta sonu ise bizim prensesle iş başı yapıyoruz ve kahramanımıza tam destek oluyoruz.O her ne kadar bizim yorulmamızı istemese de biz işimizi seve seve yapıyoruz prensesle.Siparişleri alıyorum,Sevdada o şirinliğiyle müşterilere servis yapmaya yardım ediyor.Kahramanımızın da o anda çoktan ağzında kocaman  gülümseme yerleşmiş oluyor.O zaman görevimizi tamamlamış oluyoruz.Zaman su gibi akıp geçmişti bugünde.Saat epey geç olmuştu.Kafeyi kapatıp eve gitmemize az bir zaman vardı.Tek bir müşterimiz kalmıştı onu da kovmak istemediğimiz için gitmesini bekledik.Onu beklerken de mutfaktaki işlerimizi hallettik.Ama kızın gideceği yok gibiydi.Ve durmadan tuvalete gidip geliyordu.Elinden peçetesi de hiç düşmemişti.Ersine bu kızda bir haller var ben bir konuşup geliyorum siz geçin eve hem Sevdada içeride uyudu kaldı ben kapatır gelirim dedim.Ben Sevdayı eve bırakayım sende kızla konuş bir sıkıntı olursa ara beni bebeğim dedi.Tamam hayatım dedim.Kapıdan kahramanımı geçirirken öptüm yanağından,sonradan kızın yanına usulca sokuldum.Bir isteyin var mı canım dedim.Kız kafasını kaldırıp baktığında ağladığını gördüm.Anlatmak ister misin? Bak biz bizeyiz ve bana güvenebilirsin.Sana yardımcı olabilirim dedim kızı sakinleştirmek için.Önce gözyaşlarını sildi sonra titreyen sesiyle anlattı derdini bense ilgili bir şekilde dinleyiverdim.

Hayatım boyunca istemediğim şeyleri yapmak zorunda bırakıldım sırf ailem istediği için.Ailem benim için en iyi olanını kendi düşündükleri gibi olduğunu söylediler hep.Dershanelerdi,kurslardı hep onların istediklerini yerine getirdim.Ve yine en sonunda onların istediği üniversite,istediği bölümü okuyorum.Ama ben böyle bir hayatı yaşamak istemiyorum.Ben konservatuvar okumak istiyordum, insanların gözlerinin içine bakarak şarkılar söylemek istedim.Ama ailem yüzümden istemediğim mesleği yapmak zorundayım ve artık dayanamıyorum eve gidecektim buradan geçince burayı fark ettim ve nefes almak için bir yer arıyordum zamanın geçtiğini fark edememişim burası o kadar huzurlu geldi ki sizinde zamanınızı almış oldum kusura bakmayın ne kadar borcum ? diye bitirdi kız hikayesini.Ne diyeceğimi bilemedim o anda.Belkide bu kız gibi bir sürü gencimiz vardı böyle diyerek geçirdim içimden.Kızdan ismini ve telefon numarasını istedim.Belki onun için bir şeyler yapabilirdik.Ama şu anlık sadece telefon numarasını bir kağıda yazmak vardı aklımda.Bugün ilk kez gelmişsin kafemize bu seferlik içtiklerin bizden olsun Ezgicim.Eminim her şey istediğin gibi olur. dedim.Sağ olun iyi geceler dedi bende uğurladım kızcağızı.Artık yuvama gitmek istedim.Işıkları kapattım,kapıyı kilitledim ve kocamla,prensesin yanına gitmek için yola koyuldum.Olanları kahramanıma anlattım.Bir şeyler yapabiliriz aslında hem de onun tam da istediği şeyi ama ailesini ikna etmek bir öğretmen olarak sana kalıyor hayatım dedi adamım.Nasıl bir şeyler yapacağız kıza peki ? dedim.O da bende kalsın şimdilik bebeğim deyip sarıldı.Acaba gene neler vardı kafasında kahramanımın.Nasıl bir çözüm buluvermişti.Merakla koynunda uykuya daldım adamımın.