Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

Dost

Okulların açılmasına daha bir ayımız vardı.Ersinin işinden izin almasıyla bir haftada olsa tatil planlarımızı yapmaya başladık.Antalya da güzel bir otel,deniz,kum,huzur bize iyi gelecekti.Ersin,bilet işlerini hallettikten sonra yarın gece yola çıkacağımızı söyledi.Gece yolculuklarını her zaman sevmişimdir.Bizde Sevdayla bavullarımızı hazırlamak üzereydik.Sevdaya yeni aldığımız elbiseleri onun için ayarladığımız küçük valizine yerleştirdik.Sıra benim eşyalarımdaydı.Sevdayla birlikte güle oynaya elbiselerimi bavula sığdırdık.Bavulu tam kapatmak üzereydim ki evimizin zili çaldı.Sevdanın Ersin abii geldi yaşasın! diyerek kapıya koşmasını ne kadar sevinçle karşılasam da,daha saat çok erkendi.Ersinin gelmesine en az 2 saat vardı.Allah Allah bir şey mi oldu acaba diyerek açtım kapıyı.Gelen Ersin değildi.Sevda hayal kırıklığıyla odasına oyuncaklarıyla oynamaya gidiverdi.Gelen,bizim kızlardan Yeliz'di. Hoş geldin canım,geç içeri dedim gülümseyerek.Hoş bulduk,sana anlatacaklarım var,hem de çok kötü şeyler Nurcan dedi.Gerçekten de kötü gözüküyordu.Hemen çantasını askıya asıp ,salona geçiverdik.Ağzını bıçak açmıyordu arkadaşımın. Yanına usulca oturdum.Noldu canım ? Neden bu kadar üzgünsün ? Elmas'a mı bir şey oldu ? Herkes iyi değil mi ? diyerek onun anlatmasını bekledim.Bu arada Yeliz dört yıl önce evlenmişti ve güzeller güzeli bir tane de kızı var.Sağlık nedenlerimden dolayı o seneler psikolojik olarak iyi olamadığım için arkadaşımın düğününde yanında olamamıştım.Ama kızını dünyaya getirdiğinde onu yalnız bırakmadım.Maalesef arkadaşımın evliliği çok fazla sürmedi.Geçen yaz boşandılar.Ama Elmas için gene bir araya geldikleri zamanlar oluyor.Şuanda sorunun ne olduğunu anlayamasam da,onun moralini yerine getirmek için mutfağa yöneldim.Geri geldiğimde arkadaşımın gözyaşları bardaktan boşalırcasına,gözlerinden yanaklarına iniyordu.Hadi anlat canım diyebildim sadece.O da ağlamanın verdiği rahatlıkla başladı anlatmaya.

Kontrol için hastaneye gittim.Bu aralar kendimi sürekli yorgun,uykulu hissediyordum.Belki depresyondur,ya da başka bir psikolojik hastalıktır diye düşündüm yaşadıklarımdan dolayı.Ve bugün hastaneye gittim.Testlerdi,filmlerdi hepsini yaptırdım ve sonuç olarak beynimde bir tümörün olduğunu öğrendim.İlk olarak ameliyat dedi doktor yada öyle bir şeyler ama dinlemedim doktoru.Kızım vardı aklımda sadece ona odaklandım.Ve hastaneden çıkarken nereye gideceğimi bilmiyordum.Elmasın annemde olmasının verdiği rahatlıkla,senin yanına gelmek istedim.Yol boyunca nasıl tuttum kendimi anlatamam Nurcan.Ya bana bir şey olursa?Kendim için değil endişem biliyor musun?Kızım için korkuyorum o daha çok küçük ,3 yaşında o daha!Bana çok ama çok ihtiyacı var. dedi.Sonrası malum gözyaşları sel olup gitti.Bende tutamadım kendimi onu bu halde görünce,karşılıklı oturup,ağladık.Onu en iyi ben anlardım bu durumda.Belki bir kızım yok, ama sevdiğim insanlarla yaşlanmak en büyük hayalim.Bu yüzden onun korkusunu çok iyi anlıyordum.Henüz karamsarlığa kapılmak için çok erkendi.Eminim bu hastalığında benim ki gibi tedavisi vardı ve tüm kalbimle inanıyorum ki canım dostum iyi olacaktı.Bunun için Ersin de ben de elimizden ne geliyorsa yapmaya hazırdık.Arkadaşım biraz da olsa kendine geldikten sonra gitmek istediğini söyledi.Bende peki,her zaman yanındayız bunu bil tamam mı bebeğim diyerek onu kapıdan geçirdim.Yeliz'in gitmesiyle kendime gelmek için elimi yüzümü yıkadım.Zor bir süreç olacaktı onun için,ve biz o süreçte her zaman en büyük destekçileri olmak için hazırdık.