Bir Sevda Hikayesi(Tamamlandı)

"Biçare"

10 Sene Sonra

Hikayenin bu kısmını ben kaleme döküyorum.Tabi haliyle sen de kimsin? sorusu hepinizin aklına geldiğini duyar gibiyim.Biraz sabredin bu sorunun cevabını aşağılarda bir yerlerde bulacaksınız.Çok uzak bir karakter değilim,bu hikayede yer aldım.Başından beri olmasa da benim olmadığım kısımları da babamdan gözleri yaşlı,titreyen sesiyle birçok kere dinledim.Bu hikayenin sonunu ben yazmak istemezdim.Annem olsun o bitirseydi bu güzel hikayeyi deyip birçok kez alamadım elime o kağıt parçalarını.Ama sonunda karar verdim.Yarım kalmasın hikaye.Öncelikle bu hikayenin sonunu mutlu bitirmek isterdim.Böyle bir hikayeye sonsuza dek mutlu yaşadılar gibi masalımsı cümlelerle bitirmek için neleri vermezdim.

Bundan 3 sene öncesine kadar her şey önümde duran bu not defterinde yazıldığı gibiydi.Herkes sağlıklı,herkes mutluydu.Taa ki dedemin ölüm haberini alana kadar.Dedemi 3 sene önce annemin mücadele edip bir kez yendiği hastalık yüzünden kaybettik.Hastanedeki feryatlar hala kulağımda...Çok üzülmüştüm.Annemle birlikte sarılıp ağlamıştık dedemin gidişine.Annem dayılarımdan daha düşkündü dedeme,babamın yanında haftalarca ağladığını bilirim.Ne olduysa dedemin ölümünden sonra oldu demiştim.Dedemin ölümünden 1 sene sonra anneme yeniden kanser teşhisi konuldu.Benden gizlemeye çalıştılar.Ama çocuk değildim ve bir şeylerin yolunda olmadığını anladım.Ve babamın titreyen sesiyle anneme kanser teşhisi konulduğunu duydum.Sonrası zaten malum.Tedaviden dolayı kusmaktan canı çıkan annem ve onun iyi olması için çırpınan bizler.Babam ne lazımsa yapmaya hazır bir kahramandı hem annemin hem de benim gözümde.Ve hala da öyledir.Sevdiğiyle sınandı babam,çok sevdi.Annemi uyurken izlediğini yakalardım hep,bir şey olacak diye sabahlara kadar başında beklediğine milyon kez şahidim.Annemin kahramanıydı sonra benim de kahramanım oldu.Annem de çok sevdi babamı.Çocukluğuydu,kahramanıydı babam onun.Ve annem dünyanın en güçlü kadınıydı.

Bir gece kalktığımda annem babamın kucağında banyoya gitti.Dişlerini fırçalardı babam onun her gece.Kötüydü o aralar annem.Sadece banyoya değil her yere kucağında taşıdı babam.Ve bu durumdan hiç şikayetçi olmadı.Zaten o sabahta son kez taşıdı babam annemi kucağında.Son kez sarıldılar birbirlerine.Annem ölmek istediği yerde öldü.Babamın kucağında,başı babamın omzuna düştü, gözlerini yumdu ve bir daha açmadı.Babamın feryadı kaldı aklımda o günden sadece "beni yalnız bıraktı,gitti"deyip annemin o bedenine sarılması kaldı.İçimiz yandı hepimizin babamın o haline hem annemi kaybettiğimiz için ağladık hem babam için.

Şimdi ise her gün annemin mezarına gideriz.Çiçekler alırız ona,onu ne kadar özlediğimizi söyleriz.Babam saatlerce konuşur sevdasıyla.Ayrılamaz onun yanından.Annemin sol yanına kendi mezarını şimdiden yaptırdı.Kızmıştım ilk başta ama annemin sol yanıydı babam hep.Bu yüzden kızgınlığım geçti,yerini gözyaşlarım aldı.Sarıldık babamla beraber ağladık.Annem hep bizimle olsun istedi babam,bu yüzden annemin kocaman resmini salonumuzun duvarına astı.Deli sandılar babamı ama biz böyle iyiydik.Babamın cep telefonunda hala annemin resmi durur.Her zaman bakar ona.Hep ondan bahseder bana,benim olmadığım zamanları neler yaşadıklarını anlatır.Zaten günün çoğunluğunu annemin mezarının başında konuşurken geçirir.Çoğu zaman özler ,beraber ağlarız.

Artık hikayeyi bitirme zamanı geldi.Şimdi babamın yanına gidip dayımlardan nasıl dayak yediğini dinlemem lazım.Yarım kalmıştı.

Sevgi dolu hikayelerin içinde olmanız dileğiyle. 

Hoşça kalın.  

-Sevda K.