Unexpected.

2°

● Check out my new story: Rooftop Party ●

Ο ήχος του κουδουνιού διαπέρασε την πόρτα του δωματίου μου και αφου ο Αλέξανδρος έκανε μπάνιο μου φώναξε να ανοίξω εγώ την πόρτα.

Με μισή καρδιά σηκώθηκα από το κρεβάτι ξέροντας τι θα αντίκριζα οταν άνοιξω την εξώπορτα.

"Καλώς τα μάτια μας τα δυο" ξεφύσηξα καθώς ρόλαρα τα μάτια μου προς την αντίθετη κατεύθυνση από το σημείο που βρισκόταν ο Ραφαήλ.

"Μη χαίρεσαι τόσο ρε συ Αίμιλη .. εγώ ήρθα εδώ με την καλή διάθεση να τα βρούμε."

"Λάθος. Ήρθες εδώ για να με εκνευρίσεις, όπως πάντα."

"Αίμιλη δε νομίζεις ότι πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή αυτο; Γνωριζόμαστε από μωρά παιδιά, οι δικοί μας κάνουν παρέα εδώ και πόσα χρόνια, είμαστε στην ίδια παρέα, είναι απαράδεκτο να έχουμε τέτοιες σχέσεις.."

"Άσε μας ρε μαλακισμένο που πας να με ξεγελάσεις, λες και δε σε ξέρω τι είσαι." απάντησα με ύφος ανωτερότητας.

"Χαχαχαχαχα δες την ρε που με κατάλαβε! Τι να πω μπράβο Αίμιλη δε σε είχα για τόσο γάτα."

"Η γάτα βγάζει νύχια και αν δε σκάσεις αυτή τη στιγμή θα σου επιτεθεί."

Ο Ραφ γέλασε με την άκρη των χειλιών του, υπάκουσε και πήγε στο σαλόνι όπου βολέυτηκε και περίμενε τον Αλέξανδρο.

Γενικότερα δεν είχαμε καταλάβει ακόμα τι σχέση έχουμε ακριβώς. Υπήρχε η αντιπάθεια φυσικά αλλά πάντα υπήρχε και μια δόση πλάκας μέσα στην συζήτηση μίσους. Φυσικό βέβαια, γνωριζόμαστε πόσα χρόνια, υπάρχει μεγάλη οικειότητα ανάμεσα στις οικογένειές μας, και σε μας ένα παραπάνω.

Δεν είχαμε πάντα αυτή τη σχέση. Κάποτε είμασταν κολλητοί σαν αδέρφια. Ήταν πολύ καλό παιδί. Ε και ύστερα μεγάλωσε. Άρχισε να παίζει με τις γκόμενες, προσπάθησε να παίξει και με μένα μα δε τον άφησα. Πρώτη γυμνασίου ήμουν εγώ και αυτός δευτέρα όταν έγινε ο μεγάλος χαμός.

"Πως άλλαξες έτσι ρε Ραφ εσύ ποτέ δεν ήσουν έτσι!" του είπα καθώς βγαίναμε από το σχολείο.

"Αυτός είμαι και όποιος γούσταρει Αιμ, άμα εσύ δε γουστάρεις δίνε του."

"Με έχεις απογοητεύσει πραγματικά... Μπράβο σου Ραφαήλ." έμεινε κόκκαλο.

Ποτέ μα ποτέ δεν αποκαλούσαμε ο ένας τον άλλον με το κανονικό μας όνομα.
Γι'αυτόν ήμουν η Αιμ.
Για μένα ήταν ο Ραφ.