Unexpected.

12°

Αργά το ίδιο βράδυ ο Ραφαήλ έφυγε και ο Αλέξανδρος είχε γυρίσει από το σπίτι του Σωτήρη.

"Και το βρίσκεις σωστό αυτό που έκανες;" άρχισε την ανάκριση πάλι.

"Αλέξανδρε βρήκαμε λύση για όλα, νιώθω πολλές τύψεις για ό,τι προκάλεσα και σε παρακαλώ πολύ να μη μου κάνεις κύρηγμα." παραπονέθηκα.

"Δηλαδή γουστάρεις τον Ραφαήλ;"

"Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα τι να σου πω... προφανώς ναι.." σκέφτηκα το σεξ μαζί του πριν κάτι ώρες.

"Είναι φίλος μου αλλά σε κάτι τέτοια θέματα ξέρεις τι μαλάκας είναι και πόσο παίζει με τις γκόμενες. Και στο λέω, δε θα τον αφήσω να παίξει και μαζί σου."

Τον κοίταξα νευριασμένη. Μα καλά εγώ μυαλό δεν έχω; Και στο κάτω κάτω δεν ελέγχεις ποιον θα αγαπήσεις, και η δική μου μοίρα μου έφερε τον Ραφαήλ.

Ας πληγωθώ λοιπόν, θα το ρισκάρω.

"Κόφτο γαμώτο κόφτο! Εδώ και δύο ώρες μου λες το ίδιο πράγμα, μπορώ να παίρνω αποφάσεις για τον εαυτό μου χαλάρωσε!" φώναξα προφανώς ενοχλημένη.

Πάνω στα νεύρα και τις φωνές ακούσαμε την πόρτα. Η ώρα ήταν 01:30 την νύχτα και η μαμά έλειπε.

Κοιταχτήκαμε με τον Αλέξανδρο και σηκωθήκαμε να δούμε ποιος ήταν.

"Μπαμπά!!!!"

Έτρεξα πάνω του γρήγορα και έπεσα στην αγκαλιά του.

Ήταν με την μαμά, προφανώς μας έκαναν έκπληξη.

Αγκάλιασε και τον Αλέξανδρο.

"Πόσο μεγαλώσατε βρε ολόκληρα γαϊδούρια γίνατε!" γέλασε και με έσφιξε στην αγκαλιά του.

Καθήσαμε στο σαλόνι και συζητούσαμε καμιά ώρα.

"Άντε να αφήσουμε τα πιτσουνάκια μόνα τους!" σηκώθηκα από τον καναπέ και είπα πονηρά.

"Αμάν βρε Αιμιλία μου!" έχουν να με αποκαλέσουν έτσι από την έκτη δημοτικού.

"Αίμιλη μπαμπά μου Αίμιλη... Σας καληνυχτώ" φίλησα την μαμά και τον μπαμπά και ανέβηκα πάνω με τον Αλέξανδρο.

[•••]