"Αποκλείεται!" φώναξα.
"Αίμιλη, είναι αλήθεια.. Ο Ραφ ο ίδιος το είπε, σε θέλει."
"Είχε πιεί. Δεν ήξερε τι έλεγε Άρη, αυτό που λες ΔΕΝ παίζει!!!"
Κόλλησα. Τόσα χρόνια κόντρας και μίσους που πήγαν;
Τι θα πει με γουστάρει; Καταρχήν πως προέκυψε όλη α...
Τον ένιωθα να πλησιάζει προς το κρεβάτι μου και η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει από το άγχος.
"Τόσο γαμημένα όμορφη..." τον άκουσα να ψιθυρίζει. Πρέπει να κοκκίνησα.
Αυτό ήταν.
Με κατάλαβε.
Τι πάει να κάνει τώρα; Με φίλησε στο μάγουλο.. Ωχ Θεέ μου......
[•••]
Ξύπνησα γύρω στις 09:30 με ένα τρομερό πονοκέφαλο.
Κατέβηκα στην κουζίνα όπου βρήκα τον Άρη και τον Αλέξανδρο να τρώνε βάφλες με παγωτό και.. σιρόπι σοκολάτας είναι αυτό;!
"Καλώς την" γύρισε και μου είπε ο Άρης. "Σσσς πιο σιγά.. το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Ο Ραφ;" ψιθύρισα. "Έφυγε πριν κανένα μισάωρο." "Δε θα έμενε όλο το Σαββατοκύριακο;" είπα και καλά αδιάφορη. "Ναι, προέκυψε κάτι, δεν μας είπε ακριβώς. Βιαζόταν."
Τι εννοούσε ο Άρης με το 'βιαζόταν;'. Δηλαδή τι είχε να κάνει πρωί πρωί Σαββατιάτικα;
Τι σε νοιάζει ρε Αιμ έλεος ούτε γκόμενο να τον είχες!
"Πεινάς;" με ρώτησε ο Αλέξανδρος. "Μη μου πείτε ότι μου φτιάξατε πρωινό..!" "Γιατί ρε δε μας το 'χεις;" "Μα καθόλου όμως..;"
Και καλά πειραγμένος ο Αλέξανδρος μου έδωσε ενα πιατο με 2 μικρές βάφλες.
Ο Άρης φαινόταν λίγο κάπως η αλήθεια είναι, σαν κάτι να είχε καταλάβει.
Τον ρώτησα τι έχει αλλά τάχα νύσταζε.. Δε περνάνε αυτά σε μένα Αρούλη... Του έστειλα μήνυμα στο κινητό διακριτικά για να μη το καταλάβει ο Αλέξανδρος.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με βλέμμα ανωτερότητας άφησα κάτω το κινητό και ξεκίνησα να τρώω το πρωινό μου.
"Μαλάκες βγήκαν τα μόρια από τις Πανελλήνιες!" είπε απότομα ο Αλέξανδρος. "Ε και;" "Τι ε και ρε Αιμ, ο Ραφ δεν έδωσε;" "Σωστά.. Πως τα πήγε; Όχι ότι με νοιάζει δηλαδή απλά να χω έναν παραπάνω λόγο να τον κοροϊδεύω!" "Μη πολύ.. 17.684" "ΤΙ;" τσιρίξαμε εγώ με τον Άρη ταυτόχρονα.
