Unexpected.

15°

Σημείωση: το κεφάλαιο ανέβηκε πριν λίγο αλλά για κάποιο λόγο δεν ήταν ολόκληρο. Το έσβησα και το ανέβασα 2η φορά, συγγνώμη για την αναστάτωση, enjoy❤

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Κρήτης.
Ξύπνησα τον Ραφ που είχε αποκοιμηθεί και σηκωθήκαμε να βρούμε τους άλλους.

"Τα αεροπλάνα γαμάνε αυτό έχω να πω μόνο!" τσίριξε ενθουσιασμένος ο Άρης ενώ ο Ραφ έριξε το κεφάλι του στον ώμο μου κλαψουρίζοντας από την νύστα.

"Πάμε για ύπνο μωρό μου;" του είπα, προφανώς για πλάκα.

Όλοι ξέρουμε τι ακολουθεί τώρα...!

"Ναι, ναι, πάμε να κοιμηθούμε κανά δύωρο, πτώμα είμαι!" συνέχισε την ειρωνία.

"Πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες;" μας διέκοψε ο Άρης.

"Ναι, και σας έχω και μια έκπληξη..." είπε πονηρά ο Αλέξανδρος καθώς κατευθυνόμασταν προς την έξοδο του αεροπλάνου.

Χαιρετήσαμε ευγενικά τους αεροσυνοδούς και βγήκαμε από το αεροπλάνο.

"Τι έκπληξη;" ρώτησα με απορία.

"Θα δεις!"

•••

Πήραμε τις βαλίτσες και είμασταν έτοιμοι να φύγουμε την στιγμή που ο Αλέξανδρος μας σταμάτησε.

"Παιδιά σορρυ αλλά πριν φύγουμε πρέπει να πάω στην τουαλέτα.. Βγείτε έξω και περιμένετέ με."

"Οκει!" απάντησα χαλαρή.

Βγήκαμε έξω και κοιτάξαμε το τοπίο γύρω μας. Φαινόταν όμορφο νησί, και είχε υπέροχη μέρα. Ήλιος και μηδέν συννεφιά.

Ό,τι πρέπει για θαλασσίτσα!

Και εκεί που μιλούσαμε και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων, σταματάει απότομα ένα μαύρο αυτοκίνητο ακριβώς μπροστά μας.

Με μιας, γυρίσαμε και οι τρεις να δούμε τι συμβαίνει.

Το παράθυρο του συνοδηγού κατέβαινε αργά και πετάχτηκε ξαφνικά ο Άλεξ με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!

Σοκαρισμένη τον κοιτούσα με το στόμα ανοιχτό. Κοιτούσα το υπέροχο αυτό αυτοκίνητο δεξιά και αριστερά, αργά αργά, και δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι προφανώς θα ήταν δικό μας για την υπόλοιπη βδομάδα.

"Τι είναι αυτό παιδάκι μου....;" ψιθύρισα στον Αλέξανδρο ο οποιος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο μέχρι τα αφτιά την ώρα που τα άλλα δύο μόνο που δε το φιλούσαν το έρμο το αυτοκινητάκι... Ο Άρης είχε κολλήσει στις ζάντες ενώ ο Ραφαήλ είχε παρατήσει κάτω τις βαλίτσες, κοιτούσε το αυτοκίνητο από πίσω και φώναζε "Τι κωλάρα είναι αυτή μωράκλα μου;!!!!".