27°

887 89 43
                                    

Φωτο κεφαλαίου: Αίμιλη Μαυρίδου

Για να ανακεφαλαιώσουμε.

Πριν λίγο καιρό έμεινα καταλάθος έγκυος από τον Ραφαήλ. Μετά την Κρήτη με παράτησε μόνη μου σε αυτή τη κατάσταση και έτσι ο Άρης θεώρησε σωστό να κάτσει με το μέρος μου. Όταν τελείωσε όλο αυτό, και τα ξαναβρήκα με τον Ραφ, ο Άρης άρχισε να γίνεται πιο απόμακρος, λέγοντας ψέματα σε όλους μας, χωρίς λόγο και αιτία.

Αυτά ήξερα εγώ μέχρι σήμερα.

Πάμε τώρα στην αλήθεια.

Έμεινα έγκυος και ταυτόχρονα μόνη, ο Άρης μου στάθηκε όσο κανένας ενώ ταυτόχρονα είχε μπλέξει με κακές "παρέες" που τον παρέσυραν στα ναρκωτικά. Στην παρέα αυτή έτυχε να μπει άθελά του ο Οδυσσέας διότι το κεφάλι της ομάδας νόμιζε πως θα τους καρφώσει. Αναγκαστικά ο Άρης έπρεπε να μείνει μαζί τους επειδή τον απειλούσαν πως εάν δε τους πληρώσει άμεσα, θα μου έκαναν κακό.

Γιατί;

Επειδή είμαι κοντινός του ανθρώπος.

Αλλά κάτι μου βρωμάει σε όλο αυτό.

Γιατί εμένα;

_  _  _

"Θες να μου πεις δηλαδή πως είμαι το σημαντικότερο άτομο γι'αυτόν..;" σούφρωσα τα φρύδια μου.

"Ίσως θα μπορούσες να το πεις και έτσι..." μου απάντησε ο Οδυσσέας προφανώς κρύβοντάς μου κάτι.

"Κοίτα να δεις Οδυσσέα, δεν ήρθα εδώ για να παίξω. Ήρθα για να μάθω την αλήθεια. Όλη την αλήθεια. Και δεν έχω καμία όρεξη να σου βγάζω μία μία τις λέξεις οπότε μίλα."

"Ωχ μωρέ Αίμιλη τι δε καταλαβαίνεις; Ο Άρης είναι καψουρεμένος μαζί σου!"

Έκανα να μιλήσω διότι με εκνεύρισε ο τόνος της φωνής του αλλά μόλις συνειδητοποίησα το τι μόλις μου είχε πει, το βούλωσα, κπιτάζοντας ακόμα μια φορά το κενό.

Χαμογέλασα, "έλα, πλάκα κάνεις, δεν υπάρχει περ-"...

"Σου φαίνομαι να έχω όρεξη για πλάκες; Νομίζεις μ'αρέσει που έχω μπλέξει σε όλο αυτό;"

Με μιας, ένιωσα το σώμα μου να ανατριχιάζει από πάνω μέχρι κάτω, και χωρίς δεύτερη σκέψη, σηκώθηκα αφού άφησα λεφτά για τον καφέ μου, και έφυγα σφαίρα από το μαγαζί μη δίνοντας σημασία στον Οδυσσέα.

Στον δρόμο ένιωθα χαμένη, μα ήξερα πολύ καλα που πήγαινα.

Σκουντούσα τον κόσμο γύρω μου χωρίς να με νοιάζει, έπρεπε απλώς να φτάσω στο σπίτι του Άρη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και ήλπιζα καθ'όλη την διαδρομή να τον βρω στο σπίτι του.

Unexpected.Where stories live. Discover now