Unexpected.

18°

Sos: Στο τέλος του κεφαλαίου υπάρχει μια μικρή ψηφοφορία, σας παρακαλώ σχολιάστε αν σας είναι εύκολο❤ enjoy🌹💋

Την επόμενη μέρα το πρωί έκλεισα ραντεβού στον γυναικολόγο για να σιγουρέψω τα πράγματα.

Με επιβεβαίωσε τελικά μετά από κανά δυο μέρες... Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Σίγουρα πρέπει να μιλήσω με τον Ραφαήλ, αλλά έχει εξαφανιστεί. Το μόνο σημείο ζωής που έχει δώσει ήταν λίγες μέρες μετά το συμβάν στο δωμάτιο του Άλεξ, ένα μήνυμα μέσω του Άρη, να μην ανυσηχώ που είναι εξαφανισμένος λέει και να μη τον ψάξω. Και το γράμμα τελειώνει ως εξής:

...Δε προσπαθώ να ξεφύγω από την κατάσταση. Λίγο χρόνο θέλω απλώς για να σκεφτώ. Θα επικοινωνήσω μαζί σου σύντομα. Είμαι καλά. Και ελπίζω να είσαι και εσύ. Να προσέχεις τον εαυτό σου αυτές τις μέρες.
Υ.Γ.: Θα αναλάβω τις ευθύνες μου, δεν είμαι τόσο γουρούνι μην ανυσηχησείς.

-Σ'αγαπάω ακόμα. Και για πάντα.

Αυτό. Περιττό να πω ότι έκλαιγα με λιγμούς όταν το διάβασα.

Επίσης, ενημέρωσα την μαμά για όσα συμβαίνουν και αποφασίσαμε μετά από το σοκ που πέρασε, να το κρύψουμε από τον μπαμπά.

Πράγμα που σημαίνει ότι το μωρό δε θα το κρατήσω. Προφανώς. Έχω μια ζωή μπροστά μου. Έιμαι μόνο 17 χρονών. Πανελλήνιες, μετά πανεπιστήμιο, να βρω μια δουλειά, κάτι. Και επιπλέον εγώ δε θέλω παιδιά!

Αποφάσισα να το ρίξω λοιπόν όσο απαίσιο και αν ήταν. Δεν είχα άλλη επιλογή. Το ραντεβού είναι αύριο. Όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο αλλά ο Ραφαήλ δε σηκώνει το τηλέφωνό του.

Εγώ θα φταίω αν νευριάσει μετά;

Χωρίς να έχω επιλογή, του έστειλα σε μήνυμα την διεύθυνση του νοσοκομείου την ημερομηνία και την ώρα που ήταν το ραντεβού μου, σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη και θελήσει να είναι μαζί μου αυτή την δύσκολη στιγμή. Του εξήγησα φυσικά ότι δε γίνεται να το καθυστερήσω και πως είναι μια απόφαση που δεν μπορεί να με επηρεάσει κάνεις με την γνώμη του, εφόσον εγώ δε θέλω να γίνω... μαμά!

Έτσι κυλούσαν οι μέρες, ήρεμα μεν, γεμάτες ένταση όμως. Ο Ραφαήλ μου έλειπε πολύ. Είχα κλειστεί στο δωμάτιό μου και όλο έκλαιγα. Δε μπορούσα να πιω, να φάω ή να μιλήσω. Δεν ήθελα τίποτα και κανέναν.