Unexpected.

3°

● Check out my new story: Rooftop Party ●

"Αίμιλη.. εσύ ήσουν αυτή που με παράτησε και έφυγε μη το ξεχνάς αυτό.." τον άκουσα να λέει. Φαινόταν σοκαρισμένος, σαν να μη πίστευε στα μάτια του. Λες και του έκανα φάρσα.

Απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του και σκούπησα τα δάκρυά μου. Ένιωθα τα μάτια μου να καίνε. Πως μπορούσα εγώ, η Αίμιλη, ένα τόσο δυναμικό κορίτσι να κάνω τέτοιο λάθος; Να πέσω στην αγκαλιά του ανθρώπου  που με πλήγωσε τόσο;

"Μπορείς να φύγεις σε παρακαλώ;" του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα χωρίς να έχω πάρει το βλέμμα μου από το πάτωμα.

Προσπάθησε να με πλησιάσει χαιδεύοντας τον ώμο μου μα έκανα άλλο ένα βήμα πίσω.
"Σε παρακαλώ Ραφ, φύγε.".

Έφυγε χωρίς να πει λέξη μα τον έβλεπα, ήταν πολύ μπερδεμένος με την σκηνή που είχε προηγηθεί. Υπό κανονικές συνθήκες τώρα θα με έβριζε για να βγω από το μπάνιο αλλά τώρα απλά με άκουσε και έκανε αυτό που ήθελα.

Αφού ξανάβρεξα το πρόσωπό μου με κρύο νερό, σκουπίστηκα και κατέβηκα κάτω στην κουζίνα όπου αντίκρισα τον Ραφαήλ να με κοιτάζει.

"Αίμιλη τι έγινε μόλις τώρα;"
"Σε παρακαλώ αγνόησέ το. Δεν ήταν τίποτα. Μην αναφέρεις τίποτα μπροστά στους άλλους, όλα είναι οκει..!" μάλλον θα κατάλαβε ότι είχα πανικοβληθεί.
"Μου χρωστάς εξηγήσεις Αιμ.."ήταν οι τελευταίες του λέξεις πριν τελικά ανέβει στον πάνω όροφο για να πάει στο μπάνιο, για τον κύριο δηλαδή λόγο που με βρήκε να κλαίω.

Φαινόταν νευριασμένος, λυπημένος και  μπερδεμένος ταυτόχρονα. Εντάξει λογικό, μετά από πόσα χρόνια τον ακούμπησα με τρόπο κάπως 'όχι βίαιο', ήταν αναμενόμενο να σοκαριστεί.

Τώρα ξέρει όμως και αυτό δεν αλλάζει.

[•••]

"Τι ταινία θα δούμε;" μας ρώτησε ο Αλέξανδρος.
"Προτείνω δράση!" πετάχτηκε ο Άρης.
"Χαχαχ τι θα πρότεινε ο Άρης!"
"Έλα ρε συ Αιμ αφού με ξέρεις δε μπορώ τα μελοδραματικά και τις κωμωδίες, θέλω λίγη ένταση."
"Εγώ δεν έχω πρόβλημα πάντως, ό,τι συμφωνήσετε οι 3 σας." είπα αδιάφορα και κοίταξα τον Ραφ ο οποίος με χάζευε αρκετή ώρα, τον είχα καταλάβει μα δε μίλησα.

Εγω καθόμουν στον διπλό καναπέ με 3-4 μαξιλάρια τριγύρω μου, ο Άρης με τον Αλέξανδρο στον μεγάλο ήταν μισοξαπλωμένοι ο ένας από την μία και ο άλλος από  την άλλη, ενώ ο Ραφ καθόταν μόνος στην αναπαυτική μας πολυθρόνα απέναντί μου.