Een Verrassend Bericht [Compleet]

4: Het Nest

Hey hey! Daar ben ik weer! Veel plezier met lezen!

Harry Potter is nog steeds niet van mij.. wie wil er nou ook miljoenen euro's (ponden) verdienen aan zo'n stom verhaal, 2 pretparken en een complete merchandise!?
*gaat stilletjes in een hoekje huilen*

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

"Ron!" fluisterde Harry. Hij sloop naar het raam en schoof het open, zodat ze door de tralies heen konden praten. "Ron, hoe heb je - wat kom je-?"
Harry's mond viel open van verbazing toen hij besefte wat hij zag. Ron hing uit het achterraampje van een oude, auto, die midden in de lucht geparkeerd was.

"Wauw.." zuchtte Sirius. "Ze hebben gewoon een vliegende auto jongens. Een vliegende auto!" Sirius was even in zijn eigen wereldje dus Lily tikte hem aan.
"Lees door, Sirius."

Voorin zaten Fred en George, Rons oudere tweelingbroers.
"Alles kits, Harry."
"Wat is er aan de hand?" vroeg Ron. "Waarom heb je nooit teruggeschreven? Ik heb je zo'n beetje tien keer uitgenodigd om te komen logeren en toen kwam pa thuis en zei dat je een officiële waarschuwing had gekregen.."
"Dat was ik niet - en hoe weet hij dat trouwens?"
"Hij werkt op het ministerie." zei Ron. "Je weet toch dat we buiten school geen spreuken mogen gebruiken.."
"Dat moet jij nodig zeggen." zei Harry die naar de zwevende auto wees.
"O dat telt niet." zei Ron. 'Hij is van Pa. Die heeft hem behekst."

"Hier, knoop dat om de tralies." zei Fred, die Harry een touw toewierp. Harry knoopte het touw om de tralies heen. Fred gaf gas. 
Toen de tralies veilig naast Ron op de achterbank lagen reed Fred langzaam achteruit, tot hij zo dicht mogelijk bij Harry's raam kwam.
"Stap in." zei Ron.

Harry en George gooiden hun schouders tegen de hutkoffer en die gleed uit het raam en plofte op de achterbank van de auto.
"Oké, laten we gaan." fluisterde George. Maar net toen Harry zijn voet op de vensterbank zette klonk er luid gekrijs, onmiddellijk  gevolgd door een even harde brul van oom Herman.
"DIE POKKENUIL!"

"Rennen, Harry!" riep James. "Kom op!"

"Ik ben Hedwig vergeten!" Harry sprintte terug terwijl het licht op de overloop aanging. Hij greep Hedwig's kooi, holde naar het raam en gaf de kooi aan Ron.
Net toen hij haastig weer op de ladekast klauterde, bonkte oom Herman op de deur en openvloog.
Een fractie van een seconde bleef oom Herman in de deuropening staan, maar hij sprong op Harry af en greep hem bij zijn enkel. "Petunia! Hij ontsnapt! HIJ ONTSNAPT!"
"Plankgas, Fred!" gilde Ron en de auto schoot omhoog naar de maan.
Harry kon het nauwelijks geloven - hij was vrij. Hij deed het raampje open. "Tot volgend jaar!" schreeuwde Harry.

De vier tieners begonnen te lachen. "Gelukkig. Hij is daar weg." zuchtte Lily opgelucht. "Ik ben zo blij voor hem."

-----------------------------------------------------EVB-------------------------------------------------------

"Geland!" zei Fred toen ze met een zachte bonk op de grond kwamen. Ze waren neergekomen op een klein erf, naast een vervallen garage en voor het eerst zag Harry Rons huis. Bij de ingang stond een scheefgezakt bord met het opschrift Het Nest.
"Het stelt niet veel voor." zei Ron.
"Het is fantastisch." zei Harry blij.

"Harry heeft natuurlijk nog nooit een magisch huis gezien.. behalve Zweinstein dan." zei Remus.
"Zweinstein is geen huis." zei James.
Remus stak zijn tong naar hem uit. "Je weet wat ik bedoel. Zweinstein is een plek me veel magie. En Rons huis waarschijnlijk ook."

Mevrouw Wemel kwam over het erf aanmarcheren. De kippen vluchtten snel voor haar weg en  het was vreemd dat zo'n kleine, mollige vrouw toch zo veel op een woedende sabeltandtijger kon lijken.
"Aha." zei ze.
"Morgen, ma." zei George, op wat hij blijkbaar een joviale toon noemde.
"Hebben jullie enige idee hoe vreselijk ik in de rats heb gezeten?"
De zoons van mevrouw Wemel waren alle drie langer dan zij maar ze deinsden angstig achteruit toen ze hen de volle laag gaf. "Bedden onbeslapen! Geen briefje! Auto verdwenen.. hadden wel een ongeluk kunnen krijgen.. wacht maar tot jullie vader thuiskomt! We hebben nooit zulke problemen gehad met Bill of Charlie of Percy.."
"Perfecte Percy." mompelde Fred.
"JULLIE ZOUDEN WELEENS EEN VOORBEELD MOGEN NEMEN AAN PERCY!" schreeuwde mevrouw Wemel. Ze wendde zich tot Harry, die nerveus achteruit schuifelde.

"Ik zie me echt voor me hoe Harry wegschuift voor jou, Lily." zei James grijnzend. Lily porde hem weer.
"Hoezo dat nou weer? Ik ben niet zó eng!" De jongens deinsden met een neppe bange blik op hun gezichten achteruit. Lily probeerde Sirius, die het dichtstbij zat na James, een klap te geven maar hij sprong nét op tijd weg.

Ze werden afgeleid door een kleine, roodharige gedaante met een lange nachtpon aan, die even in de deuropening verscheen, een kreetje slaakte en gouw weer de benen nam.
"Ginny." zei Ron zacht tegen Harry. "M'n zusje. Ze heeft het de hele zomer over je gehad."

Sirius legde het boek neer en begon te lachen, gevolgd door James en tenslotte Remus. "Harry heeft een aanbidster!"
"Ze is geen aanbidster, Sirius. Ze vind hem leuk en hij is beroemd. Dat helpt ook altijd." zei Lily. "Wat?" vroeg ze toen iedereen haar aankeek. "Ik heb ook mensen leuk gevonden toen ik elf was!"
"En nu niet?" plaagde James.

Op dat moment sloeg de voordeur dicht. "Hij is terug! Pa is thuis!" zei George. Ze liepen haastig naar het huis. "Wat een nacht! Negen invallen. Negen!"
"Heb je iets gevonden, pa?" vroeg Fred gretig.
"Alleen een paar slinkende sleutels en een bijtende fluitketel." zei meneer Wemel geeuwend. "Ze doen werkelijk alles om maar niet in toverkunst te hoeven geloven, zelfs als het zo klaar is als een klontje.. maar het is gewoon onvoorstelbaar wat onze mensen tegenwoordig allemaal beheksen-"
"ZOALS AUTO'S, BIJVOORBEELD?"
"A-auto's, Molly, schat?"

"Oh, oh.." lachte Remus nerveus. "Ie-mand zit in de pro-ble-men.."

"Ja, Arthur, auto's. Je zoons zijn vannacht met die auto op en neer naar Harry's huis gevlogen!"
"Echt?" zei meneer Wemel gretig. 'En deed hij het goed? Ik - ik bedoel." hakkelde hij toen hij de ogen van mevrouw Wemel za. "dat - dat was goed fout, jongens - heel erg fout."

----------------------------------------------------------EVB------------------------------------------------------

Ze glipten de keuken uit en ging door een smalle gang naar een trap, die zigzaggend omhoogliep door het huis. Op de derde overloop stond een deur op een kier en ving Harry nog net een glimp op van twee grote bruine ogen, voor de deur die met een klap werd dichtgetrokken.
 "Ginny." zei Ron. "Vreemd dat ze zo verlegen is, normaal gesproken houdt ze bijna nooit haar mond-"
"Het is een beetje klein." zei Ron vlug nadat hij Harry zijn kamer liet zien. "Niet zoals jouw kamer bij die Dreuzels."
Harry grijnsde breed en zei: "Dit is het fijnste huis waar ik ooit geweest ben."