Een Verrassend Bericht [Compleet]

7: Gladianus Smalhart

Sorry dat het zo lang duurde voordat ik het vorige hoofdstuk erop had staan. De Wi-Fi op mijn laptop deed een beetje raar deze en vorige week. Maar, hier ben ik weer!

Veel plezier!!

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

"Sirius? Doe jij dit?" vroeg James. Sirius knikte en zuchtte. "Gladianus Smalhart. Geweldig." zei hij sarcastisch.

"De post komt zo - ik denk dat oma een paar dingen nastuurt die ik vergeten ben." zei Marcel. Harry had net zijn eerste hap havermout genomen toen er inderdaad een geruis klonk boven zijn hoofd en wel honderd uilen de zaal binnenvlogen.
Een groot, bobbelig pak stuitte van Marcels hoofd en een tel later viel er een grijs ding in Hermeliens melkkan, zodat iedereen met melk en veren werd bespat.
"Egidius! " zei Ron. Egidius plofte bewusteloos op tafel neer, met zijn poten in de lucht en een natte rode envelop in zijn snavel.
"O nee - " zei Ron geschrokken.

"Blijf er vanaf, Ron." zei James. "Gewoon laten liggen en snel wegrennen. Doe ik ook altijd."

Ron stak een trillende hand uit en scheurde hem open. Even dacht hij dat de brief werkelijk ontploft was; er daverde zo'n orkaan van geluid door de enorme zaal.
"... DE AUTO STELEN! HET ZOU ME NIKS VERBAASD HEBBEN ALS JE VAN SCHOOL WAS GESTUURD! WACHT MAAR TOT IK JE TE PAKKEN KRIJG, JE STOND ER NATUURLIJK GEEN SECONDE BIJ STIL WAT JE VADER EN IK ZOUDEN DOORMAKEN TOEN WE ZAGEN DAT HIJ WEG WAS.."

"Kas drie vandaag, jongens!" zei professor Stronk nogal nors. Er werd opgewonden gemompeld. Het eerste jaar hadden ze alleen in Kas Een gewerkt - in Kas Drie groeiden veel interessantere planten.
"Harry! Ik wilde je even spreken - u vindt het toch niet erg als hij een paar minuutjes te laat komt, professor Stronk?"

"Wat moet hij nou weer?" vroeg Remus. "Ik wed dat Harry hier net zo veel zin in heeft als wij, en wij hebben het niet eens echt meegemaakt!"

"Ik ben zelden zó geschokt geweest. Met een vliegende auto naar Zweinstein komen! Natuurlijk snapte ik direct waarom je dat gedaan had. O, Harry, Harry, Harry. Ik heb je aan de publiciteit laten ruiken, hé? Nadat je samen met mij in de krant had gestaan, wist je niet hoe snel je weer op de voorpagina moest komen."
"O - nee echt, professor, ik-"
"Harry, Ik begrijp het. Natuurlijk wilde je meer, na die eerste kennismaking. Gewoon even normaal doen, ja? Er is tijd genoeg voor dat soort fratsen als je ouder bent."

"Wat. Een. Smerige. Slijmbal." zei Lily. De jongens keken haar verbaasd aan.
"Ik dacht dat je hem leuk vond?" zei James beteuterd. Lily gaf hem een glimlach.
"Tuurlijk niet joh. Hij is knap , maar voorderest is hij een rare vent die veelte witte tanden heeft dan hij zou moeten hebben."

Toen Harry zijn plaatje tussen Ron en Hermelien had ingenomen zei professor Stronk: "Vandaag gaan we Mandragora's verpotten. Wie kan me iets vertellen over de eigenschappen van de Mandragora?"
Tot niemands verbazing schoot de hand van Hermelien omhoog. "Mandragora, oftewel alruinwortel, is een krachtig geneesmiddel. Het wordt gebruik om mensen die zijn vervloekt of gedaanteveranderingen hebben ondergaan hun oorspronkelijke staat terug te brengen.
"Uitstekend. Tien punten voor Griffoendor."

"Neem allemaal een paar oorwarmers." zei professor Stronk. Iedereen verdrong zich rond de tafel in de haast om een paar te grijpen dat niet roze en pluizig was. "Als ik zeg dat jullie ze op moeten doen, zorg dan dat jullie oren geheel bedekt zijn."
Ze moesten de oorwarmers op doen en zich concentreren op hun alruinwortels. De mandragora's voelden er niets voor om uit de aarde getrokken te worden, maar wilden er blijkbaar ook niet in terug. Ze wriemelden, schopten, maaiden met hun scherpe kleine vuistjes en knarsten met hun tanden; Harry deed er wel tien minuten over om een uitzonderlijk dik exemplaar in zijn nieuwe pot te proppen.

"Ik haat Kruidenkunde. Je doet allemaal dingen die je later toch niet gaat gebruiken."
"Dat is niet waar." zei Lily. "Je leert verschillende planten en wezens kennen die je kan gebruiken in je Toverdrank les of als er iemand in nood is en die heeft een speciaal kruid nodig om beter te worden.."

"Wat staat er voor vanmiddag op het programma?" zei Harry.
"Verweer tegen de Zwarte Kunsten." antwoordde Hermelien onmiddellijk.
"Waarom." zei Ron. "heb je allemaal hartjes om de lessen van Smalhart getekend?" Hevig blozend griste Hermelien het lesrooster uit zijn hand.

"Aw, Hermelien.." zuchtte Lily. "Dat is zo schattig!"
"Nee, dat is het niet! Het is schandalig!" zei Sirius. Hij voelde de rillingen over zijn rug lopen nu hij er nog meer over na dacht.

----------------------------------------------------EVB-------------------------------------------------

"Ik," zei hij. Hij wees op het portret en knipoogde zelf ook. "Gladianus Smalhart, Orde van Merlijn, derde klasse, Erelid van de Bond Tegen de Zwarte Kunsten en vijf keer op rij door Heks & Haard uitgeroepen tot tovenaar met de Charmantste Glimlach. Het leek me een goed idee om de eerste les te beginnen met een proefwerkje. Gewoon om te controleren hoe grondig jullie mijn boeken hebben gelezen, hoeveel ervan is blijven hangen..

Harry keek naar het proefwerk en las:

1. Wat is de lievelingskleur van Gladianus Smalhart?
2. Wat is de geheime ambitie van..

Zo ging het maar door en door, drie vellen lang. Een halfuur later haalde Smalhart de proefwerken op en keek ze door terwijl hij voor de klas stond. "Ai, ai - bijna niemand herinnert zich blijkbaar dat mijn lievelingskleur lila is.

"Dat is ook niet belangrijk!" kreunde Remus. "Wat voor een leraar ben jij? Ik weet zeker dat zelfs ik nog een betere leraar zou kunnen zijn, en dat zegt wat!"
"Dat zou toch niet zo gek zijn, Remus?" zei Lily. "Jij zou een geweldige leraar zijn."

"Gil alsjeblieft niet te hard, dat zou ze woedend maken." Terwijl de hele klas de adem inhield, trok Smalhart de doek van de kooi. "Voila! Vers gevangen Keltische Aardmannetjes! Laat maar eens zien hoe jullie ze aanpakken!" Hij deed het deurtje van de kooi open.
De aardmannetjes schoten als vuurpijlen alle kanten uit. Twee grepen Marcel bij zijn oren en tilden hem van de grond. Ze besproeiden de leerlingen met inkt, verscheurden boeken en papieren en rukten platen van de muren.
"Kom op, kom op, vang ze dan, het zijn maar aardmannetjes.." zei Smalhart. Hij rolde zijn mouwen op, zwaaide met zijn toverstaf en brulde: "Geomanni Pesternomi!"
Dat had geen enkel effect.

De bel ging en iedereen holde naar de deur. "Nou, als jullie de rest even in hun kooi terug zouden willen doen?" Smalhart wrong zich langs hen heen en deed de deur snel dicht.

"Wat een ongelooflijk stuk onbenul!" riep James. "Laat die kinderen het gewoon oplossen! Hij heeft geen idee wat hij doet."

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

Jeeey!!! Weer een hoofdstuk. Smalhart toch.. haha!

xx C