Een Verrassend Bericht [Compleet]

22: De Geheime Kamer #2

Harry Potter is niet van mij..

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

"Lily?" vroeg Remus en hij probeerde het boek aan een verstoppende Lily te geven.
Ze popte haar hoofd onder de deken vandaan en keek Remus boos aan. "Echt niet!" zei ze. "De vorige keer moest ik ook al het einde lezen, dat doe ik niet meer!"
Remus haalde zijn schouders op en gaf het boek aan Sirius.

"Weet je wat?" zei Ron. "Ik vind dat we naar Smalhart moeten gaan. Zeggen wat we te weten zijn gekomen. Hij wil tenslotte proberen om de Kamer te vinden. We kunnen zeggen waar volgens ons de ingang is en dat het monster een Basilisk is."
Harry klopte en binnen werd het plotseling stil. De deur ging op een heel klein kiertje open en ze zagen een van Smalharts ogen door het spleetje gluren.

"Watje," zei James. "Ik wed dat hij zelfs niet eens weet waar de Kamer is. Allemaal opschepperij! Er staan levens op het spel, lafaard! Mensen levens!"

Hij deed de deur open en ze gingen naar binnen. Het kantoor was bijna helemaal leeg. Op de grond stonden twee grote, open hutkoffers. "Dringende bezigheden.. vertrek onvermijdelijk.. moet helaas gaan.."
"En m'n zusje dan?" zei Ron met stokkende stem.
"Bedoelt u dat u ervandoor gaat?" zei Harry ongelovig. "Na alles wat u volgens uw boeken hebt gedaan?"
"Boeken kunnen misleidend zijn," zei Smalhart fijntjes.

"Wat voor een smoes is dat!" zei James. "Je hebt ze zelf geschreven!"

"M'n boeken zouden niet half zo goed verkocht hebben als de mensen wisten dat ik die dingen niet zelf heb gedaan!"
"Dus u liep gewoon met andermans veren te pronken?"
"Harry, Harry, Harry," zei Smalhart. "Het is nooit zo eenvoudig. Er kwam een hoop werk bij kijken. Ik moest die mensen opsporen. Vragen hoe ze het precies gedaan hadden. En dan  moest ik nog een Vergetelheidsspreuk uitspreken, zodat ze zich niet zouden herinneren dat ze dat hadden gedaan. Als er één ding is waar ik goed in ben, zijn het wel Vergetelheidsspreuken."

"Nou, het eerste wat ik doe als ik thuis ben is al zijn boeken in de openhaard gooien," mompelde Lily. "Ik kan niet geloven dat ik al mijn geld heb uitgegeven aan zijn rommel!"

Hij haalde zijn toverstaf te voorschijn en keek naar Harry en Ron "Hij spijt me vreselijk, jongens, maar ik ben helaas gedrongen nu ook een Vergetelheidsspreuk te gebruiken."
Harry kon zijn eigen toverstok nog net op tijd grijpen. Smalhart had de zijne nauwelijks opgeheven toen Harry: "Expelliarmus!" brulde.
Smalhart werd achteruit geblazen en viel over een van zijn koffers. Zijn toverstok vloog door de lucht; Ron greep hem en smeet hem uit het raam.

"Goed zo, Harry, Ron!" zei Remus. "Ze hebben tenminste iets geleerd dit jaar."

Ze dwongen Smalhart om voor hen uit te lopen, de dichtstbijzijnde trap af, naar de wc van Jammerende Jenny.
"O, ben jij het?" zei ze toen ze Harry zag. "Wat wil je nu weer?"
"Vragen hoe je gestorven bent." zei Harry.
Jenny sloeg als een blad aan een boom om. Het was alsof niemand haar ooit zo'n vleiende vraag had gesteld. "Ooo, dat was gewoon vreselijk. Ik weet het allemaal nog zo goed. Ze zeiden iets raars, een vreemde taal moet het geweest zijn. Maar wat me echt schokte was dat het een jongen was die aan het woord was. Dus ik maakte de deur open, om te zeggen dat hij naar zijn eigen wc moest gaan en toen - toen ging ik dood."
"Hoe?" zei Harry.
"Geen idee. Ik weet alleen no dat ik twee reusachtige gele ogen zag. Daar ergens." zei Jenny en ze wees vaag naar de wasbak tegenover het toilet.

En toen zag Harry het; in de zijkant van een van de koperen kranen was een piepklein slangetje gekrast. "Harry," zei Ron. "Zeg iets in Sisselspraak."
"Ga open," zei hij. Alleen waren dat niet de woorden die hij hoorde; er klonk een vreemd gesis uit zijn mond en de kraan straalde een fel wit licht uit en begon te draaien. Harry hoorde Ron naar adem snakken en keek weer op. Hij had al besloten wat hij ging doen.
"Ik ga naar beneden," zei hij.

"Nee, ga je niet," zei Lily opeens. James keek geamuseerd op. "Je hoeft niet altijd zo heldhaftig te doen, Harry." zei ze op een strenge, droge toon.
"Lily.." lachte James. Lily gaf hem een doodsstaar en liet zien dat ze dood serieus was.

"Ik ga met je mee," zei Ron. Er viel een stilte.
"Nou, jullie hebben mij niet meer nodig," zei Smalhart. "Ik ga maar-"
Hij legde zijn hand op de deurknop, maar Harry en Ron richtten allebei hun toverstaf op hem.
"Jij eerst," snauwde Ron.
"Jongens toch," zei hij met zwakke stem. "Jongens, wat schieten we daar nu mee op?" Harry porde hem in zijn rug met zijn toverstok en Smalhart liet zijn benen in de pijp glijden.

Het was alsof hij van een eindeloze, donkere, slijmerige glijbaan gleed. Net toen hij zich bezorgd afvroeg wat er zou gebeuren als hij op de grond neerkwam, liep de pijp opeens een stukje horizontaal. Hij schoot uit de opening en landde met een natte plof op de vochtige vloer van een donkere stenen tunnel, die groot genoeg was om rechtop te kunnen staan.

"Harry, daar ligt iets.." zei Ron schor.

"Het is maar een droom.. het is maar een droom." mompelde Lily.
"Eigenlijk niet.." mompelde Sirius en Lily keek hem boos aan.

Het licht gleed over een reusachtig slangenvel, gifgroen en haast lichtgevend, dat minstens zeven meter lang moest zijn. Achter hen hoorden ze een plof. Smalharts knieën hadden het begeven.
"Opstaan!" zei Ron en hij richtte zijn toverstok op Smalhart. Smalhart kwam langzaam overeind - en wierp zich toen plotseling op Ron en gooide hem tegen de grond. Smalhart kwam hijgend overeind, met Rons toverstaf in zijn hand.
"Einde avontuur, jongens! Ik zal een stuk van deze huid meenemen naar boven en zeggen dat ik helaas te laat kwam om het meisje te redden en dat jullie tragisch genoeg krankzinnig werden toen jullie haar verminkte lijk zagen. Amnesia Completa!"

"Nee!" riepen ze allemaal tegelijk.

De stok explodeerde met de kracht van een kleine bom. Harry gooide zijn armen over zijn hoofd en zette het op een lopen, weg van de grote brokken steen die uit het tunneldak vielen.
"Ron! Is alles goed met je? Ron!"
"Ik ben hier! Mij mankeert niks, maar dat geldt niet voor die flapdrol - die heeft de volle laag gekregen van m'n toverstok."

"Dat is z'n verdiende loon. Idioot." zei Sirius.

"Open." zei Harry met een zacht, laag gesis. De slangen schoven uiteen toe de muur openspleet en de twee helften soepel uit het zicht gleden. Trillend van top tot teen ging Harry naar binnen.

----------------------------------------------------------------EVB-----------------------------------------------------------

Heey! Sorry dat het zo lang duurde voor dit hoofdstuk, maar hier is ie dan eindelijk!

Hierna nog 2 hoofdstukken en dan zijn we alweer klaar met deel 2!!! In het laatste deel word de winnaar bekend gemaakt van alle antwoorden die sinds de opdracht zijn opgegeven.

xx C