Een Verrassend Bericht [Compleet]

6: De Beukwilg

HP is niet van mij!!!! Het is van J.K.Rowling!!! Ik speel er alleen maar mee!!!

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

De vakantie was naar Harry's smaak veel te vroeg voorbij. Hij verheugde zich weliswaar op het nieuwe schooljaar, maar de maand die hij in Het Nest had gelogeerd, was de gelukkigste van zijn leven geweest.
Meneer startte en reed langzaam het erf af. Harry keek achterom, voor een laatste blik op het huis. Hij had nauwelijks tijd gehad om zich af te vragen wanneer hij het opnieuw zou zien toen ze al terug waren: Ginny gilde dat ze haar dagboek vergeten was.

Om kwart voor elf waren ze er eindelijk. "Percy eerst." zei mevrouw Wemel. Ze hadden nog maar vijf minuten om nonchalant het hek te passeren. "Ik ga met Ginny. Komen jullie achter ons aan." zei mevrouw Wemel tegen Harry en Ron. Ze greep Ginny's hand en liep naar het hek.
"Laten we samen gaan. We hebben nog maar een minuutje." zei Ron tegen Harry. Ze bogen zich over de handvaten van hun karretjes en liepen kordaat op het hek af, sneller en sneller. Op een paar meter van het hek zetten ze het op het een drafje en -
BENG!

"Kan er niet eens één ding GOED gaan in zijn leven?" riep Lily.

Beide karretjes knalden tegen het hek en stuitten terug. "Waarom kunnen we er niet door?" siste Harry tegen Ron.
"Geen idee- Dadelijk missen we de trein!" fluisterde Ron. "Ik snap niet waarom de poort niet opengaat." Hij zette zijn karretje voorzichtig tegen het hek en duwde uit alle macht, maar het massieve metaal bleef massief. Drie seconden.. twee seconden.. één..
"Hij is vertrokken" zei Ron. "De trein is vertrokken. Stel dat pa en ma ons niet meer kunnen bereiken?"
"Laten we bij de auto wachten." zei Harry.
"Harry!" zei Ron, met glimmende ogen. "De auto!"

"Oh nee!" zei Lily streng. "Nee! Harry James Potter en Ron -weet niet hoe je heet- Wemel! Waag het eens!"
"Dat zijn ze ook nu van plan, Lily." zei James. Hij kreeg een blik die niemand zou willen ontvangen en hield snel zijn mond.

"Laten we gaan." zei Ron. De grond en de gore gebouwen verdwenen in de diepte toen de auto opsteeg. Op dat moment klonk er een ploppend geluidje en werden de auto, Harry en Ron weer zichtbaar. "O jee." zei Ron. "Hij is kaduuk- Hou je vast!" zei Ron, terwijl hij plankgas gaf. Ze schoten recht omhoog naar de wolken.

"Het kan nu toch niet ver meer zijn?" kraste Ron. Ron gaf gas, maar op dat moment begon de motor te gieren. "Ik denk dat hij alleen een beetje moe is. Hij is nog nooit zo ver geweest.."
De auto was steeds langzamer gaan vliegen en begon nu ook te trillen. "Vooruit." zei Ron smekend. "We zijn er bijna, kom op-"

"Kom op, Rons auto." zei James. "Laat ze veilig aankomen op school." Lily kneep door de spanning hard in James' hand, maar James zei er niks van.

Ze vlogen boven het meer.. recht vooruit zagen ze het kasteel.. Ron gaf gas. Een harde knal, een gesputter en de motor viel uit.

"Oh oh."

Ze begonnen te vallen, sneller en sneller, en raasden op de kasteelmuur af. "Neeee!" gilde Ron. Hij gaf een ruk aan het stuur en ze misten de zwarte stenen op een haartje.
Ron liet het stuur los en haalde zijn toverstaf uit zijn achterzak. "STOP! STOP!" schreeuwde hij en hij roffelde op het dashboard en de voorruit, maar ze vielen nog steeds.
"PAS OP VOOR DIE BOOM!" brulde Harry. Hij probeerde het stuur te grijpen, maar hij was te laat- KADENG!
"M'n toverstok." zei Ron met trillende stem. "Moet je m'n toverstok zien."

 "Wees blij dat het niet je nek is." mompelde Sirius. "Dat was bijna jongens."

Harry werd tegen Ron aan gesmeten en tegelijkertijd beukte er ook iets zwaars op het dak. "Wat krijgen we-" Ron snakte naar adem en staarde door de vooruit. Harry zag een tak die zo dik was als een python op de auto slaan. De boom waar ze tegenaan geknald waren viel hen aan.

Remus snakte naar adem. "De Beukwilg.. oh! Heet dat zo? Het is die boom boven, je weet wel.. dat ding." mompelde hij erachteraan. James en Sirius keken elkaar bang aan.
"Ze zijn er geweest."

"Achteruit! " gilde Harry en de auto schoot weg bij de boom, die hen nog steeds probeerde te raken.
"Dat scheelde niks." zei Ron. "Goed gedaan, auto." De auto was echter aan het eind van zijn Latijn. Met twee korte knallen vlogen de deuren open; Harry voelde zijn stoel kantelen en voor hij het wist, lag hij op de grond. Aan het luide gebonk te horen wierp de auto ook hun bagage uit zijn kofferbak; Hedwigs kooi zeilde door de lucht en sprong open. Met een woedend gekras vloog ze het deurtje uit en wiekte haastig naar het kasteel. De auto hotste rokend en stomend weg door het duister, met nijdig gloeiende achterlichten.
"Kom terug!" schreeuwde Ron. "Pa vermoordt me!"

"En maar goed ook!" riep Lily. "Wat DENKEN jullie wel? Vliegen met een Vliegende Auto, zonder toezicht! Jullie hadden wel dood kunnen zijn! Nu ik erover nadenk, jullie hadden dit en jullie vorige schooljaar vaker dood kunnen zijn dan wij vieren bij elkaar in ons hele leven!"

"Kom op," zei Harry vermoeid. "Laten we naar school gaan.." Harry liep haastig naar hem toe en gluurde samen met Ron door het raam van de Grote Zaal.
"Wacht eens even.." mompelde Harry tegen Ron. "Ik zie een lege plaats aan de Oppertafel.. Waar is Sneep?"
"Misschien is hij ziek!" zei Ron hoopvol.
"Of misschien is hij opgestapt, omdat hij alweer  geen leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten is geworden!" zei Harry.
"Of misschien wil hij gewoon graag weten waarom jullie niet met de schooltrein gearriveerd zijn." zei een ijzige stem.

"Oh, kom op!" kreunde Sirius.

"Kom mee." zei Sneep. Harry en Ron volgden Sneep het bordes op en de reusachtige, galmende hal in, dier verlicht werd door flakkerende toortsen.
"Wel, wel, wel." zei hij zacht. "dus de trein is niet goed genoeg voor de beroemde Harry Potter en zijn trouwe maatje, Wemel. Jullie wilden graag een vliegende start , neem ik aan?"

"Secretus, laat die kinderen eens met rust!"

"Nee, meneer, het kwam door het hek op het station. We-"
"Stil! Tot mijn grote spijt behoren jullie niet tot mijn afdeling en is de beslissing om jullie van school te sturen niet aan mij. Jullie wachten hier.

-----------------------------------------------------------EVB--------------------------------------------------

"Laten we onze spullen maar gaan halen." zei Ron.
"Waar heb je het over, Wemel?" blafte professor Anderling.
"Nou, we worden toch van school gestuurd?" zei Ron.
"Vandaag nog niet, meneer Wemel." zei Perkamentus. "Maar ik wil wel benadrukken dat jullie een ernstig vergrijp hebben begaan. Ik schrijf vanavond no een brief aan jullie familie en als jullie hierna nog iets uithalen, zal ik gedwongen zijn jullie inderdaad van school te sturen."