Een Verrassend Bericht [Compleet]

8: Modderbloedjes en Fluisterstemmen

Sorry voor de gif hierboven. Hij is nogal smerig (haha!), maar oké. Hier gaan we!!

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

"Ik lees dit wel." zei James. Hij pakte het boek over en begon te lezen.

Hij, Ron en Hermelien waren van plan om zaterdagochtend bij Hagrid langs te gaan, maar al heel wat uurtjes eerder dan hij gewild had werd Harry wakker geschud door Olivier Plank, de aanvoerder van het Zwerkbalteam van Griffoendor.
"Tisser?" vroeg Harry slaperig.
"Zwerkbaltraining." zei Plank. "Vooruit, opstaan!"
Harry tuurde duf uit het raam. "Olivier, 't is nauwelijks licht."
"Ja, precies." zei Plank. "Dat hoort bij onze nieuwe trainingsopzet. Vooruit, pak je bezem, dan gaan we. De andere ploegen zijn nog niet in training, wij zijn dit jaar de eersten."

"Ik ben blij dat James' aanvoerder niet zo is.. anders werden wij ook elke zaterdag zo gewekt." zei Sirius dankbaar.

"Daarom gaan we dit jaar harder trainen dan ooit tevoren! Oké, laten we onzen nieuwe theorieën in praktijk brengen!" riep Plank. "Wat krijgen we nou?" siste Plank. "Ik heb vandaag het veld gereserveerd! Dat gaat zomaar niet!"
Plank schoot omlaag en landde in zijn woede heel wat harder dan hij gepland had.
"Hé, Hork!" brulde Plank tegen de aanvoerder van Zwadderich. "Wij zijn aan het trainen! We zijn speciaal vroeg opgestaan! Vooruit, maak dat je wegkomt!"
"Er is ruimte voor iedereen, Plank."
"Ik heb het gereserveerd!"
"Zal best," zei Hork." Maar ík heb speciale toestemming, ondertekend door professor Sneep. Ik professor S. Sneep, geef het team van Zwadderich hierbij permissie om vandaag op het Zwerkbalveld te trainen, om hun nieuwe Zoeker in te werken.'
"Hebben jullie een nieuwe Zoeker? Wie dan?"
En achter de zes grote gedaanten kwam een zevende, kleinere jongen te voorschijn, met een zelfvoldane grijns op zijn bleke, spitse gezicht: Draco Malfidus.
"Ben jij niet de zoon van Lucius Malfidus?" vroeg Fred.
"Grappig dat je direct over Draco's vader begint." zei Hork. "Hij is heel vrijgevig geweest."

"Waar heeft hij het nou weer over?" vroeg Remus vol walging.

Zeven glanzend gepolijste, splinternieuwe stelen en zeven fraai vergulde naamplaatjes met het opschrift Nimbus 2001 glommen in de ochtendzon.
"Het allernieuwste model. Vorige maand uitgekomen." zei Hork nonchalant. De spelers van Griffoendor waren even sprakeloos. "O, kijk." zei Hork. "Het publiek bestormt het veld!"
Ron en Hermelien kwamen aanlopen, om te zien wat er aan de hand was.
"Wat gebeurt er?" vroeg Ron aan Harry. "Waarom trainen jullie niet? En wat doet hij hier?" Ron keek naar Malfidus, in het Zwerkbalgewaad van Zwadderich.
"Ik ben de nieuwe Zoeker van Zwadderich, Wemel. Misschien kan Griffoendor ook wat goudstukken bijeenschrapen en nieuwe bezems kopen." De Zwadderaars schaterden.
"In onze ploeg heeft tenminste niemand z'n plaatsje gekocht." zei Hermelien scherp. "Onze spelers zijn gekozen om hun talent."

"Ja, goed zo, Hermelien!" riep Lily. "Woehoee!" James begon te lachen. Lily keek hem aan maar ging door met juichen.

"Niemand heeft jou om je mening gevraagd, smerig, miezerig Modderbloedje!" snauwde hij.

Lily's glimlach verdween en ging weer zitten. "Trek - trek het je er niets van aan, Hermelien! Helemaal niets!"

Harry besefte meteen dat Malfidus echt iets ergs had gezegd, want de hel barstte los. Hork moest gauw voor Malfidus springen om te voorkomen dat Fred en George hem te lijf gingen, Alicia krijste: "Hoe durf je!" en Ron haalde zijn toverstaf tevoorschijn en schreeuwde: "Dat zet ik je betaald, Malfidus!"
Er galmde een harde knal door het stadion en een straal groen licht schoot uit het verkeerde uiteinde van de toverstok en raakte Ron in zijn maag.

"Oh, nee." zei Sirius. "Dat gaat fout. Vreselijk fout. Waarom tovert hij nog met dat ding?"

"Ron! Ron, ben je gewond?" piepte Hermelien. Ron deed zijn mond open, maar er kwamen geen woorden uit. Hij boerde oorverdovend en er glibberde een handvol slakken uit zijn mond.
"Laten we hem naar het huisje van Hagrid brengen. Dat is het dichtstbij." zei Harry tegen Hermelien, die dapper knikte. Ze trokken Ron aan zijn armen overeind.

"Arme Ron, hij wilde alleen maar helpen. Hij verdedigde Hermelien." jammerde Lily. "Stomme Malfidus."

Harry en Hermelien hielpen Ron over de drempel en zetten hem in een stoel. "Beter d'r uit als er in. Wie wou íe eigenlijk vervloeken?" zei Hagrid, met en knikje op Ron.
"Malfidus schold Hermelien uit. Hij moet echt iets grofs hebben gezegd, want iedereen werd razend."
"Het was ook grof." zei Ron schor. "Malfidus noemde haar "Modderbloedje", Hagrid-"
Hagrid was diep verontwaardigd.
"Je meent 't!" gromde hij tegen Hermelien. "Nou ik geef je groot gelijk dat je 'm probeerde te vervloeken, Ron."

"Kom es effe kijken wat ik in m'n tuintje heb." zei Hagrid. Ik het kleine moestuintje achter Hagrids huisje lagen zo'n twaalf van de grootste pompoenen die Harry ooit gezien had. Ze waren stuk voor stuk zo groot als een behoorlijk rotsblok.
"Ze staan er goed bij." zei Hermelien.
"Dat zei z'n zussie ook al." zei Hagrid, met een knikje naar Ron. "Ik zag d'r gisteren nog. " Hij knipoogde tegen Harry. "Als je 't mijn vraagt zou zij geen nee zeggen tegen een foto met-"
"O, hou toch op!" zei Harry.

De vier tieners begonnen te lachen. "Ahw, Harry, Ginny vind je echt leuk. Je zou iets moeten zeggen tegen haar."
"Oh!" begon James. "Maar als een jongen iemand leuk vind, laat hem dan maar zes jaar wachten!" Lily grinnikte.
"Ja duh, meisjes moeten zeker weten of ze wel de beste kandidaat hebben."
James keek hiervan op. "Oh, en ben ik de beste kandidaat?"
Lily haalde haar schouders op. "Weet ik nog niet, je staat in de finale."

"Dus daar zijn jullie, Potter en Wemel." Een streng kijkende professor Anderling liep op hen af. "Vanavond doen jullie je strafwerk."
"Wat moeten we doen, professor?" zei Ron.
"Jij gaat het zilver in de prijzenkamer poetsen met meneer Vilder." zei professor Anderling. "En geen toverkunsten, Wemel. Alles met de hand."
"En jij helpt, professor Smalhart met het beantwoorden van zijn fanmail, Potter." zei professor Andelring.
"O nee - mag ik alstublieft ook zilver poetsen?" vroeg Harry wanhopig.
"Geen sprake van." zei professor Anderling. "Professor Smalhart heeft speciaal om jou gevraagd."

Harry haalde diep adem en klopte. "Aha! Onze deugniet!" zei hij. "Kom binnen, Harry, kom binnen."
De minuten kropen voorbij. Harry liet Smalharts' stem over zich heen spoelen en mompelde af en toe: 'Hmmm' en 'Aha' en 'Ja ja'. En toen hoorde hij plotseling iets. Het was een stem, een stem die door merg en been ging een stem vol angstaanjagend, kil venijn.
'Kom.. kom hier.. ik wil je verscheuren.. ik wil je openrijten.. ik wil je doden..'

"Dat is.. um, ja.. um" stamelde Remus een beetje ongemakkelijk. "Veel succes, Harry!" zei hij naar het boek toe.
"Waarom zeg je dat nou?" vroeg Lily verward.
"Nou, hij gaat het zeker weer oplossen. Hij is Harry Potter."

"Die stem!"
"Sorry?" zei Smalhart verbaasd. 'Welke stem?"
"Die - die stem die zei - hoorde u dat niet?"
"Waar heb je het in vredesnaam over, Harry? Lieve hemel - kijk eens hoe laat het is! We zitten hier al bijna vier uur! Dat had ik nooit gedacht - de tijd is gewoon voorbijgevlogen, hé?"