Een Verrassend Bericht [Compleet]

13: De Duelleerclub #1

"Oe! Ikke, ikke, ikke, alsjeblieft?" smeekte James kinderachtig. Remus grijnsde en gaf hem het boek aan.
"Lees jij maar trots hoe in je zoon iedereen afmaakt in een duel." zei Sirius.

Hij had geen idee waarom Ron en Hermelien daar opnieuw naartoe zouden willen gaan maar hij deed de deur open en hoorde stemmen opklinken uit een toilethokje dat op slot was.
"Ik ben het," zei hij en hij deed de deur dicht. In het toilet klonk een klap en een plons, iemand snakte haar adem en hij zag het oog van Hermelien door het sleutelgat gluren.
"Harry!"  zei ze. "We schrokken ons dood. Kom binnen - hoe is het met je arm?"
"We hadden belsoten vast te beginnen met de Wisseldrank, anders hadden we je wel opgehaald," legde Ron uit. "Dit leek ons de veiligste plaats."

"De meisjes wc?" zei Sirius lachend.
Lily gaf hem een klap. "Lach mijn zoon niet uit! Het was heel slim van hun."

Harry begon te vertellen over Kasper, maar Hermelien viel hem in de rede. "Dat weten we al. We hoorden het Perkamentus vanochtend aan professor Banning vertellen."
"Er is nog iets," zei Harry. "Gisteren kreeg ik bezoek van Dobby."
Ron en Hermelien keken hem stomverbaasd aan en Harry herhaalde wat Dobby hem verteld had - of juist niet.
"Dus de Geheime Kamer is al eerder open geweest?" zei Hermelien.
"Dat bewijst het!" zei Ron triomfantelijk. "Lucius Malfidus heeft de Kamer natuurlijk geopend toen hij op school zat en nu heeft hij z'n lieve zoontje geleerd hoe hij het moet doen."

"Ik kan niet geloven dat ze dit gewoon gaan oplossen." zei Sirius. "Ze zijn twaalf ! Wij stonden dingen op de buiten muur te kalken die er voor weken nog bleven zitten op die leeftijd!"

Tijdens de tweede week van december kwam professor Anderling langs om te noteren wie tijdens de kerstvkantie op school bleef. Harry, Ron en Hermelien gaven zich op; ze hadden gehoord dat Malfidus ook op school bleef en dat vonden ze uitermate verdacht.
Een week later, toen Harry, Ron en Hermelien door de hal liepen, zagen ze een groepje mensen bij het mededelingenbord staan en een perkamentje lezen dat net was opgeprikt. Simon Filister en Daan Tomas wenkten opgewonden.
"Ze willen een Duelleerclub oprichten!" zei Simon.

"Maar het zijn maar kinderen," jammerde Lily. James glimlachte en probeerde het niet te laten merken. "Die horen niet te duelleren. Wij horen zelfs nog niet eens te duelleren en wij zijn 16!"
"17." kuchtte Sirius.

"Vanavond is de eerst bijeenkomst! Ik zou best duelleerles willen hebben, je weet maar nooit wanneer dat van pas komt.." Harry en Hermelien waren er direct voor te porren en om acht uur 's avonds haastten ze zich opnieuw naar de Grote Zaal.
"Ik ben benieuwd wie les gaat geven," zei Hermelien. "Ik heb wel eens gehoord dat Banning duelleerkampioen was in zijn jonge jaren. Misschien doet hij het."
"Als het maar niet - " begon Harry, die eindigde met een hartgrondig gekreun.; Gladianus Smalhart stapte het podium op, in een luisterrijk, donkerrood gewaad.

"Serieus?" vroeg Remus. "Hij? Hij kan.. niks! Helemaal niks!"

Hij werd vergezeld door niemand minder dan Sneep.
Smalhart gebaarde om stilte en riep: "Hierheen, iedereen, hierheen! Kan iedereen me zien? Kan iedereen me horen? Uitstekend! En laat ik even mijn assistent voorstellen, professor Sneep." zei Smalhart. "Maar maak jullie je geen zorgen, jongens en meisjes - ik zal voorzichtig zijn. Er zal jullie Toverdrankleraar niets overkomen, wees maar niet bang."

De tieners begonnen te lachen. "Alsof hij een match is voor Secretus. Ik zeg het niet graag, maar die gast kan wel toveren." zei James nonchalant.
"Ja," zei Lily. "Hij is niet voor niks professor op Zweinstein, nou ja, met Smalhart erbij lijkt de titel 'professor' opeens niet zo veel waard meer."

Smalhart en Sneep gingen tegenover elkaar staan en bogen, of dat deed Smalhart tenminste, Sneep knikte alleen nors. Ze hieven hun toverstokken op en hielden die als zwaarden vast.
"Zoals jullie zien, houden we onze stokken in de klassieke duelleerpositie," zei Smalhart. "Als ik tot drie heb geteld, laten we onzen eerste spreuk los. Een - twee - drie- "
Ze lieten allebei hun toverstaf omhoog zwiepen over hun schouder en weer neerdalen en Sneep riep: "Expelliarmus!"  Er volgde een oogverblindende rode lichtflits en Smalhart werd van zijn sokken geblazen.

Remus en Sirius klapten en James knikte goedkeurend.

'Ik heb twee vrijwilligers nodig - Lubbermans en Flits-Frimel, wat dachten jullie ervan?"
"Geen goed idee, professor Smalhart," zei Sneep. "Lubbermans richt zelfs met de eenvoudigste spreuken nog waren bloedbaden aan. Wat dacht u van Malfidus en Potter?"

"Schop 'm voor z'n kont, Harry! Grijp hem!" riep Lily fanatiek.

"Bang?" mompelde Malfidus zacht, zodat Smalhart hem niet kon horen.
"Voor jou zeker?" zei Harry uit zijn mondhoek.
Smalhart gaf Harry een joviale klap op zijn schouder. "Doe nou maar gewoon wat ik deed, Harry!"
"Wat, m'n toverstok laten vallen?" (Beste stuk in het hele boek XD)

Malfidus hief snel zijn toverstok op en brulde: "Serpensortia!"

"Dat is wel de lafste truc in de geschiedenis van duelleren!" zei Sirius. "Serpensortia? Echt waar, Malfidus? Kon je niet voor jezelf vechten?"

Harry zag vol ontzetting hoe er een lange, zwarte slang uitschoot, die tussen de twee duelleerders neersmakte en zich oprichtte, klaar om aan te vallen.
"Verroer je niet, Potter." zei Sneep loom, duidelijk genietend van de aanblik van een verstijfde Harry.
Woedend en venijnig sissend gleed de slang op Joost Flets-Frimel af, richtte zich weer op en ontblootte zijn giftanden.
Harry wist niet zeker waarom hij deed wat hij deed. Hij was zich er niet eens van bewust dat hij een besluit had genomen. Hij wist alleen dat zijn benen hem voortdroegen alsof er wieltjes onder zaten, en dat hij als een idioot tegen de slang schreeuwde: "Afblijven!"

Hij keek grijnzend naar Joost, in de verwachting dat die opgelucht zou zijn - maar zeker niet woedend. "Waar denk je dat je mee bezig bent?" schreeuwde hij.
"Kom op," fluisterde Ron in zijn oor. 'Meekomen - vooruit.."
Ron nam hem haastig mee naar buiten, gevolgd door Hermelien.
Ron duwde Harry in een gemakkelijke stoel neer en zei: "Je bent een Sisseltong!" Waarom heb je dat nooit verteld?"

"Hier komt het." zei Remus.

"Ik ben een wat?"
"Een Sisseltong!" zei Ron. "Je kunt met slangen praten."
"Weet ik, ik bedoel, dat is me één keer eerder overkomen. Ik heb ooit in de dierentuin een boa constrictor opgehitst tegen m'n neefje Dirk. Nou en? Ik wed dat Zweinstein hordes mensen met slangen kunnen praten."

"Helemaal niet," zei Ron. "Dat is een heel zeldzaam talent. Dit is niet zo best, Harry."
"Waarom is het zo erg dat ik die smerige slang ervan weerhield om Joost z'n hoofd af te bijten?" zei hij.
"Dat doet er iets toe," zei Hermelien op fluistertoon. "omdat Zalazar Zwadderich beroemd was vanwege het feit dat hij met slangen kon praten."
"Precies, en nu denkt de hele school dat jij z'n achter-achter-achter0-achterkleinzoon bent of zo.."

"Dat is ie niet!" riep James. "Mijn familie is zuiver Griffoendor bloed!" Hij keek naar Lily. "Ben jij van zuiver Griffoendor bloed?"
Lily keek hem boos aan. "Hoe moet ik dat weten! Ik ben een Dreuzelkind! Denk eens na, man!"
"Zullen we even stoppen?" gaapte Sirius. "We zijn al aan het lezen sinds tien uur vanochtend. Het is nu.." hij zocht naar een klok.
"Zeven uur." zei James. "Ma zal het eten wel zo op tafel hebben. Kom mee."

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

Is het nog leuk? Sorry dat het weer langer duurt voordat ik upload, school hé? Nou ja, ik probeer zo veel mogelijk te schrijven, maar dit is mijn examen jaar dus moet ik toch wat minder achter mijn laptop en meer in mijn boeken zitten.

xx C