Een Verrassend Bericht [Compleet]

5: Bij Klieder en Vlek

Sirius deed het boek dicht. "Dus.. wie doet de intro?"
"Doe ik wel." zei James. James stond op en ging voor het bed staan. "Hallo allemaal en welkom terug bij 'Een Verrassend Bericht, hoofdstuk 5, hopelijk vinden jullie het leuk hoe wij dit boek aan onszelf voorlezen terwijl jullie meekijken. Freaks. " mompelde hij er lachend achteraan.
"Dus, daar gaan we dan."

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

"Brieven van school." zei meneer Wemel. "Perkamentus weet dat je hier bent, Harry - er ontgaat die man niets."
"Moet jij ook al die boeken van Smalhart kopen?" zei Fred. "De nieuwe leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten moet wel een fan van hem zijn - ik wed dat het een heks is."

"Smalhart?" vroeg Lily. "Is dat niet die knappe gast die vorig jaar is afgestudeerd?" James kreunde en Sirius moest lachen.
"Nee." zei James. "Dat is die gladjanus die denkt dat hij alles kan en weet, en denkt dat als zijn vader geen boekenuitgever was, hij het nog steeds had kunnen maken in de toverwereld."
"Hij heeft een mooie glimlach." mompelde Lily erachteraan. "En zijn haar is super!" zei ze overdreven.

"Jij eerst, Harry!" Ze stak de bloempot naar hem uit. Harry staarde naar de gezichten die hem aankeken.
"W-wat moet ik doen?" Stamelde hij.
"Hij heeft nog nooit Brandstof gebruikt." Zei Ron plotseling. "Sorry, Harry was ik vergeten."
"Kijk eerst maar naar ons, Harry." Zei Fred. Hij nam wat van het glinsterende poeder tussen zijn duim en wijsvinger, stapte naar het vuur en gooide het in de vlammen. Met een enorm gebulder werd echt vuur smaragdgroen en de vlammen resen hoger op dan Fred, die het vuur instapte., 'De Wegisweg!' riep en verdween.
"Je moet vooral goed articuleren, liefje." Harry nam een beetje Brandstof en liep naar het vuur. Hij strooide het poeder in de vlammen enstapte de gaard in.
"W-weg-isweg" hoestte hij.

"Oh, nee.." zuchtte Remus. "Daar gaat ie."
"Wat? Wat!" Riep Lily plotseling. "Wie gaat waar?"
"Harry." Zei Remus. "Hij sprak de bestemming niet goed uit. Gebeurde ook bij mijn eerste keer door de haard."

Duizelig en onder de blauwe plekken en het roet kwam hij overeind. Hij was alleen, maar hij had geen idee waar hij was.
In een vitrine lagen een bebloed spel kaarten, een starend glazen oog een kussen met daarop een verschrompelde hand.

"Ik weet waar hij is.." kreunde Sirius.
"Waar?" Schreeuwde Lily bijna uit in spanning.
"Hij is in Odius en Oorlof. Een winkel die allemaal illegale duistere magie verkoopt. M'n ouders namen me er genoeg naartoe." Zei Sirius.

Harry keek snel op zich heen en zag links een grote zwarte kast staan; hij glipte naar binnen, trok de deuren dicht en liet alleen een klein kiertje open waar hij doorheen kon gluren. Een paar tellen later rinkelde de bel en kwam Malfidus de zaak binnen.
"Ik dacht dat ik een cadeautje zou krijgen?"
"Ik zei dat je een nieuwe racebezemsteel zou krijgen." zei zijn vader.
"Wat heb ik aan zo'n bezem als ik niet eens in het Zwerkbalteam zit?" mopperde Malfidus humeurig. "Harry Potter heeft vorig jaar een Nimbus 2000 gekregen. En speciale toestemming van Perkamentus om voor Griffoendor te spelen. Hij is niet eens goed, alleen beroemd.. beroemd omdat hij zo'n stom litteken op z'n voorhoofd heeft.."

"Iemand is jaloers." zei Remus lachend.

Harry keek nerveus toe hoe Draco dichter en dichter naar zijn schuilplaats slenterde, terwijl hij de uitgestalde voorwerpen bekeek. Hij bleef even staan bij een lang touw met een strop erin en las grijnzend het kaartje: Voorzichtig, Niet Aanraken. Vervloekt - heeft al Negentien Dreuzeleigenaars het leven gekost.

"Kom, Draco!"
Harry veegde zijn voorhoofd af met zijn mouw toen Draco zich omdraaide. Duister mompelend verdween meneer Odius in het achterkamertje. Harry wachtte een minuutje en glipte zo stilletjes mogelijk de kast uit, sloop langs de vitrines naar de deur en ging naar buiten.
Op een oud houten straatnaambord las hij dat het straatje de Verdonkeremaansteeg was, maar daar schoot hij ook niet veel mee op.

"Tuurlijk! Op alle plaatsen van de wereld, komt hij uit in de Verdonkeremaansteeg!" zei Lily. "Hoe krijg je het voor mekaar, jongen?"

"Je bent toch niet verdwaald, liefje?" zei een stem in zijn oor en Harry maakte en sprongetje van schrik. "Er stond een stokoude heks naast hem.
"Nee, helemaal niet," zei hij. "Ik wou alleen-"
"HARRY! Wat mot dat daar?"
Harry's hart sprong op. Hagrid kwam met grote passen hun kant op liep. "Je ziet 'r niet uit." zei Hagrid kortaf. "Stiekem rondsluipen in de Verdonkeremaansteeg - dat ken je niet maken, Harry. Da's veelte gevaarlijk."
"Dat snap ik nu ook wel  -ik was verdwaald  - en wat deed jij daar trouwens?"
"Ik moest een doosie Vleesetend Slakkenkruit hebben, Ze vreten alle kolen in de schooltuin op. Je bent toch niet helemaal allenig?"
"Ik logeer bij de Wemels, maar we zijn elkaar kwijtgeraakt." legde Harry uit. Samen liepen ze de straat uit.

"Harry! Harry! Hier!"
Harry keek op en zag Hermelien Griffel op het witte bordes voor de ingang van Goudgrijp staan.
"Harry!" zei meneer Wemel hijgend. "We hoopten dat je maar één haard te ver was uitgestapt.. Molly had het niet meer - ze komt eraan."

"Molly." zuchtte Lily. "Ze kent Harry net een jaartje en ze zorgt al voor hem alsof het haar eigen zoon is. Ik ben zo dankbaar voor d'r." zei Lily.
"Ja, ik ben blij dat hij tenminste iemand heeft." zei James.

Een uur later gingen ze op weg naar Klieder & Vlek. Ze waren niet de enigen. Harry, Ron en Hermelien wurmden zich naar binnen. Langzaam kwam Gladianus Smalhart in beeld. Hij staarde, sprong overeind en schreeuwde: "Dat is toch niet Harry Potter?" Smalhart dook op Harry af, greep hem bij zijn arm en trok hem mee naar de tafel. "Lachen maar, Harry. Samen zijn we goed voor een plaatse op de voorpagina, jij en ik. Dames en heren, ik kan u mededelen dat ik met ingang van het nieuwe schooljaar ben aangesteld tot leraar Verweer tegen de Zwarte kunsten aan Zweinstein!"

"Oh nee, toch hè?"
"Dat meen je niet?" zeurden de jongens. Lily beet op haar lip.
"Hij is niet.."
"Waag het niet om die zin af te maken, jongedame." zei James streng. "Hij is wel erg! Hij is zo dom als een kikker in een bloempot."
Remus en Sirius keken elkaar aan en dachten hetzelfde: Een kikker in een bloempot?

 "Dat vond je vast geweldig, hé Potter?" zei een stem die Harry direct herkende. Hij kwam overeind en stond oog in oog met Draco Malfidus. "De beroemde Harry Potter. Zelfs als hij een boekhandel binnenstapt is dat meteen voorpaginanieuws."
"Laat hem met rust. Hij heeft er helemaal niet om gevraagd!" zei Ginny en ze keek Malfidus woedend aan. het was de eerste keer dat ze wat gezegd had als Harry erbij was.
"Aha, Potter, dus je hebt nu ook een vriendinnetje! " zei Malfidus lijzig.

"En waar is jouw vriendinnetje, Malfidus?" vroeg Sirius spottend. "Oh ja!"

"Wel, wel, wel - Arthur Wemel." Het was meneer Malfidus. Hij stak zijn hand in Ginny's ketel en viste een heel oud boek tussenuit. "Lieve hemel, wat heeft het voor zin om de naam van tovenaar te schande te maken als je er niet eens goed voor betaald krijgt?"

"Oh kom hier! Ik zal 'm!" zei James boos.

"En ik dacht nog wel dat je familie niet lager kon zinken-" Meneer Wemel was Malfidus te lijf gegaan en had hem tegen een hoge boekkast gesmeten. Hagrid waadde door een zee van boeken en wist meneer Wemel en Malfidus senior in een oogwenk te scheiden. Hij schudde zich los van Hagrid, wenkte Draco en beende met grote passen de zaak uit.

EVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVBEVB

Mijn hemel, wat een lang hoofdstuk, niet langer dan die andere maar toch.
Tot de volgende keer!!!

xx C xx