My Childhood Crush

chapter 22. happy's day.

Britney  POV.

Ano ayos na ba.
Oo. 
Yes mam.

Kaylangan na maging perfect  ang lahat.
Dahil ito ang pinakamahalagang araw ni happy.

Busy ako sa pag dedecorate  ng biglang mag ring ang cp ko.
Hmmm.  Sino kaya ang tumatawag.

Moshi moshi - hello.  Dare.
Watashi dayo. - it's  me.
Dare.
Obasama.
Hai.
Bakit po kayo na patawag.
Ahm kasi eh ano.
Ano nga po.
Kasi ano.
Obasama.
Why. 
Ano nga po ang sasabihin ninyo.
Gusto ko lang batiin si happy.
Yun lang po ba.
Ah kasi.
Ano po ba talaga ang dahilan.
Gusto kong sabihan si lucky.
Na ano po.
Gusto ko si lucky ang personal  kong makausap pero hindi niya sinasagot ang tawag ko. 
Don't  worry  obasama.  Tatawagin ko po siya para sayo.
Ah sige.

Hinanap ko si lucky para makausap niya si tita ligaya.  Mukhang important ang sasabihin niya kay lucky.

Nakita ko si lucky sa may hallway.

Honey.  Tawag ko sa kanya.  Lumingin siya pero bigla ring umiwas ng tingin.
Bakit kaya.

Lucky.  Tawag ko ulit. Ng makalapit ako  may nakita akong babae na kayakap sa biwang niya.  Nakaramdam ako ng selos pero wala namn akong magagawa kahit na sabihin kong fiance  ako ni lucky tatawanan lang ako ng mga babaeng lumalapit sa kanya.

Hindi ko na lang ipinakita sa kanila na nasaktan ako.

Ah lucky.  Buti nakita kita.
Bakit.
Oba sama wants  to call you  kaya kung pwede wag mong patayin ang cp mo.
May sasabihin ka pa ba.  Singit na tanong saakin ng babae na hanggang ngayon ay nakayakap parin sa kanya.
Ah wala na.
Oh yun naman pala eh so makakaalis ka na.
Ah oo.
Istorbo ka kasi eh.
Ah ganun ba.
Oo.
Sige aalis na ako.
Bilis.

Nakakainis yung babae na yun.  Pag dadabog ko sa hallway.
Itong kumag namn na to hindi manlang ako ipinagtanggol.
Ang klasing lalaki ba sya eh.  Lagi niyang pinag lalaruan ng damdamin ko.
Napapaiyak na ako sa galit.
Sweet lang siya sa akin pag nakikita ng mga kaibigan niya.  Pero pag kami na lang.  Alipin ang turing sa akin.  Pasalamat ka  kasi mabait ang pamilya mo sa akin.  Reklamo ng isip ko.

Ng alam kong malayo na ako sa pwesto nila  tska ako humanap ng uupuan.
Hindi ko na kasi mapigilan ang mga luha ko eh kusa  na siyang pumapatak sa mata ko.

Buti na lang walang tao sa pwesto ko.
Kaya walang nakakakita sa akin na umiiyak.

Ang tanga tanga ko kasi talaga eh.  Alam ko namn na hind niya ako mahal pero pinilit ko pa rin si lolo na ipakasal ako sa lalaki na yun.

Nakakainis ka  lucky.  Tandaan mo lahat ng ginagaqa mo sa akin.  Dahil pag katapos ng Christmas  babalik na ako sa Japan.  At sasabihin ko kay lolo na ayoko na sayo hindi na ako mag papakasal sa isang katulad mo.
Isa kang mang loloko. 

Yun na ang mga salitang lumabas sa bibig ko. Alam ko na hangin lang ang makakarinig sa akin kaya hinayaan ko na lang na  ilabas ang sama ng loob ko.

Tama tatapusin ko na ang kalukohan ko sa lalaki na yun.   Pag balik ko sa japan. Mag babago na ang lahat.
Tumayo ako tapos tumingin sa langit.  Tska ako ulit sumigaw.

Baliw ka...........................

..............................

Lucky  POV.

Ewan ko kung maaawa ako sa babaeng to.
Pag sasabi ko sa mga sanga ng puno.
Siguro nga hindi niya ako namalayan na sumunod sa kanya.
Alam ko na nasaktan siya sa ginawa kong pang iignore  sa kanya pero  hindi ko talaga alam kung talagang may nararamdamn ako sa kanya eh.
Ang alam ko lang pag nasatabi ko sya  nagiging masaya ako.  Ang alam ko lang pag nasatabi ko sya nagiging madali ang lahat.  Pero hindi ko pa tala alam kung ano  ang totoong feelings  ko sa kanya. 

Napatigil ako sa pag iisip sa kanya ng biglang mag ring ang cp ko.

Hello.
Oh lucky ikaw na ba yan.
Opo mom bakit po.
Meron kasi akong masamang balita eh.
Ano po yun mom.
Ah kasi wag kang mabibigla ha.
Ano nga po.
She's  back.  And she wants  to go there.
Ha ano mom.
Pumunta siya dito kaya pinapunta ako ng lolo ninyo.  Pero nahuli na ako dahil nakaalis na siya ng japan. 
Pero hindi siya pwedeng lumapit kay happy.
I know pero gusto biyang makita si happy.
Pero mom.
Basta babantayan mong mabuti ang kapatid mo.
Yes mom.
Make sure  na hindi niya masasaktan si happy.
Oke mom.
Basta babalik ako ng mas maaga sa pinagusapan namin ni ottosan. Basta bantayan mo ng maigi ang kapatid mo ha.
Hai.

Ano nanamn kaya ang kaylang niya at bumalik pa siya.
Kung kaylan namn na  nagiging maayos na ulit ang buhay ni happy tska ulit siya babalik para ano sirain ulit.

Sana lang  hindi niya sirain ng pinaka mahalagang araw ni happy.

Ibinalik ko ulit ang tingin ko  kay britney.  Nakita ko na nakadantay na ang ulo niya sa puno at mahimbing na natutulog.
Bumaba ako dahan dahan sa puno.  Tska ko siya nilapitan.

Salamat sa mga ginagawa   para sa akin.  Mahal na mahal kita tandaan mo yan.

Hinalikan ko siya sa noo bago umalis.

Inantayn namin na mag gabi.  Smpre pakulo lang ang gagawing palabas. 
Naka handa na ang lahat ang hinihintay na lang ay si happy.

Ng dumating na siya ay agad kaming nag prepare  sa kunyaring concert.

Pinakanta namin  sa kanya ang kantang tadhana.
Hamig palang ng boses niya ay nakakagaan na ng  loob.

Hmmmmm. 
Sa hindi inaasahan
           Pagtatagpo ng mga mundo
            May minsan lang na nandito.
        Damang dama na ang ugong nito..

Masarap pakinggan.  Nakikita ko rin na nag enjoy siya sa pag kanta.
Pati ang ibang students  ay nakikikanta sa kanya.

Nag matapos  na kami tska lumabas sa likod si britney at  hikari na may dalang cake.

Nakita ko ang pagkagulat ni happy.

Ano to aniki. Tanong niya sa akin.
Hehe akala mo makakalumutan ko na birthday  mo ngayo.
Pero hindi namn natin celebrat ang b-day ko eh.
Dati yun kasi ayaw mo.
Aniki.
Oh wag ka ng umiyak.
Arigato aniki. Umiiyak na siya habang nakayakap sa akin.
Wc.

Oh tama na yang emot ninyo.  Awat nila hikari sa amin.
E blow  mo na ang candle.  Utos sa akin ni vince.
Oo na wait lang. Aqat ni Britney.
Bakit.  Tanong sa kanya ni prince.
Mag wish ka muna.
Oke.

Ng ma blow na niya ang candle.  Na kantahan ulit kami.

Pero ang akala namin masayang party  ay masisira lang dahil sa. Kanya.

Hindi nyo ba ako isasali.  Nagulat kami sa babaeng nag salita sa may pinto ng  court.

Nakita ko rin ang naging reacksyon ng mukha ni happy.
Bakit ngayon pa. 

Itutuloy.............
....