My Childhood Crush

chapter 43. the promise.

Happy Pov. 

Anong  sabi mo.  Ulit ko sa kanya.  Pero bago niya  sabihin sa akin ay  lumakad siya papuntang. Pinto.  Ng buksan niya  ang pinto ay natumba sila kuya palaba. 

Kanina na pa kayo na kikinig sa amin oniichan.
Ummmm.  Itoh.  Umm.  Hindi makapag salita sila kuya. 
Aniki.   Pagtawag ko sa kanya.  

Pero hinila niya kami ni joy papasok.  And smpre nakasunod sila hikari. 

Aray kuya  masakit ka kaya makakapit anah.  Angal sa kanya ni joy. 
He tumigil ka ang arteh mo talaga.
Bakit mo ba kami dinala dito.  Eh may pag uusapan pa kami ni joy.  Tanong ko sa kanya. 
Gusto ko rin marinig ang tungkol sa sinabi ni joy.  Pag sasabi ni kuya. 
Ehhhhh. Aniki   saamin lang ni happy ang usapang ito.  Pag angal ni joy. 

Lumingon ako kila hikari. Ramdam ko na gusto rin nilang marinig ang  sasabihin ni joy. 

Joy.  Daijyobu. 
Hontou desuka. 
Hai.
Genki dayo.

Umayos siya ng upo. 

Happy.  Do you remember the boy  in the province.  Pag tatanong niya sa akin. 
Nag isip muna ako bago sumagot. 
Yes.  Yung tinawag natin na Superman.
Oo yun nga.  Diba sya ang first love mo. 

Sa hindi sinasadya ay napatingin ako kay prince.   Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa akin. 

Happy.  Listen.   Pag sigaw sa akin ni joy. 
Ano ba ang tungkol sa kanya.  Tska ayoko ng pag usapan pa ang tungkol sa kanya. 
Why.  Tanong ni kuya. 
Kasi...  Kasi...
Kasi umalis sya  ng walang paalam.  At hindi na siya nag pakita pa.  Pag diritso ni joy ng sasabihin ko. 
Dahil hindi niya kayang tuparin ang pangako niya sa akin.  

Pag tatama ko ng sinabi ni joy. Tumayo ako at pumunta sa kusina. 

Happy.  Tawag sa akin ni joy. 
Bakit ba kaylangan na  alalahanin ko pa sya.  Isa siyang malaking sinungaling. 

Happy.  I know na ayaw mo siya pag usapan pero kaylangan mong malaman na hindi ka niya nakalimutan. 
Paano mo namn nasabi joy. 
I know it because  he is always  on your  side. 
Tigilan mo nga ako sa mga drama mo joy. 
Wait lang kasi.  Pwede ba patapusin  mo muna ako sa sasabihin ko. 
Oo nga patapusin mo muna sya oh.  Sigaw ni Vince.
Sya nga namn tska napuputol kaya ang kwento no.  Sangayon ni hikari. 
Tama.  Sabay na sabi ng dalawang bruha. 
Wait lang kayong dalawang bruha bakit andito pa kayo gabi na ah.  Sita ko sa kanila. 
Ang kj talaga nito.  Mamaya na kami uuwi noh.  Tska diba  ipag papatuloy pa natin ang panunuod.  Pag lilitanya ni bakla. 
Oo nga namn.  Sangayon ni welma.

Ngumiti lang ako sa kanila.  Alam ko naman na gusto lang nilang busogin ang mga mata nila kina kuya eh. 

Oke fine. 
So pwede na akong magpatuloy sa pag kwekwento.  Pag tatanong ni joy. 
Ipag patuloy mo.
Asan na ba ako.  Tanong niya ulit. 
Nasa bahay ni happy joy.   Sigaw  ni kuya. 
Shout up  kuya.  Sigaw niya. 

Hay namiss ko tong ganitong  usapan namin ganito kami dati bago umalis si joy. 

So yun na nga.  Nakita ko na siya.  At alam mo ba kung bakit hindi siya na kabalik.
Bakit.  Tanong nila kuya. 
Kayo ba si happy.  Pag sususngit ni joy sa kanila. 
Bakit ba.  Tanong ko. 
Kasi  nung araw na pupunta siya sa tagpuan ninyo ay  aksidente siya.

Nagulat ako sa mga narinig ko.  Kaya pala hindi sya pumunta nung araw na yun.  Kaya pala.   Hindi ko na pansin na may mga luha sa mata ko. 

Bakit ka umiiyak.  Tanong ni joy sa akin. 
Hindi ko rin alam eh. 
Ano baliw lang.  Pag tataray sa akin ni bakla. 
Hindi ko talaga alam.   Pero ano na ang ngyari sa kanya after that  accident  joy. 
Na comatose  siya ng matagal.  At ng magising siya ay wala na siyang naaalala.   Pwera sa iisa. 

Biglang tumayi si prince.  Kaya napatingin kami lahat sa kanya.  Lumapit sa kanya si joy.  Tapos tinawag niya ako. 

Bakit.  Tanong ko. 
Happy.   Hindi mo ba natatandaan ang mukha ng batang lalaki.   Tanong sa akin ni joy. 

Inalala ko ang itsura ng bata.  Pero kahit pilitin ko pa ay hindi ko maalala. 

Hindi eh.  
Talaga hindi mo maalala.   Tanong ni joy. 
Oo.  Napasama kasi ang tama ng ulo ko dati kaya may mga alaala na kahit anong pilit kong isip ay parang burado na sa utak ko. 
I'm  very  sorry  happy.  Dahil sa akin ay nagkaganyan ka. 
Ok lang no. 
Pero diba may picture ka ng batang yun. 
Yup.  And nasa bahay yun. 
Talaga. 
Oo. Pero ang pag kakaalam ko ay may  nadala din akong  photo album  sa bag ko eh. 
Asan.
Nasa  loob teka kukunin ko. 

Hinanap ko  photo album  sa box na nakapatong sa table ko.
Ng makita ko ay agad akng lumabas at inabot  kay joy ang photo album.

Lahat kami ay nakatingin aa photo album.  Pwera kay prince na kanina pa tahimik.   Kaya nilapitan ko siya. 

Hi.  Bati ko sa kanya.  Kamusta ka na. 
Ito maayos namn. Sagot niya sa akin.

Natahimik kami sandali pero nagsalita din siya.

Kamusta ka namn dito.
Ayos namn. 
Happy. 
Bakit. 
Bakit ka umalis.   Seryosong tanong niya sa akin. 
Kasi ano. 
Dahil ba sa ayaw mo talaga na makasal sa akin. 
No. 
Pero bakit ka umalis.
Kasi alam ko namn na hanggang ngayon ay si joy parin ang mahal mo. 
Kaya ka umalis. Dahil ang akala mo ay sagabal ka. 

Hindi ako sumagot. Hinawakan niya ang mga kamay ko. 

Matagal ng tapos ang relationship  namin. 
Kaya mo lang sinasabi yan dahil   magkamukha kami. Kaya siguro ang nararamdaman mo ay  nagkakamali lang. 
Nagkakamali ka sa akala mo.  Dahil  kahit na pumikit ako  ay ikaw ang sinasabi ng puso ko.   Sana ay sundin mo rin ang sinasabi ng puso mo. 

Naputol lang ang usapan namin ng lapitan kami nila kuya. 

Happy ito oh.  Ipinakita ni joy sa akin ang litrato ng batang lalaki. 
Tama naaalala ko na ang mukha niya lalo na ang blue eyes  niya.  Ang magaganda niyang mata. 

Alam nyo ba na kamuka ni prince ang batang nasa picture.  Pag sasabi ni kuya sa amin. 
Oo nga.  Ng makilala ko sya ay ganyan na ganyang ang mukha niya eh.  Pag tatama ni vince. 
Anong tingin mo prince.  Tanong ni hikari sa kanya. 

Nagulat ako ng may kinuha siyang maliit na picture  na katulad na katulad sa   hawak ko. 

Bakit meron ka niyan.  Tanong ko sa kanya.
Kasi nga sya si Superman.  Pag tatama ni joy. 

..................................

Itutuloy.