My Childhood Crush

chapter 7. kitchen

..................

Sakakatingin ko sa bintana hindi ko na malayan na nag bell na pala kung hindi pa ako kinalabit ni hikari for sure maiiwan ako mag isa sa loob ng room.

Hikari; hoy best ano naman ang iniisip mo. Ng unang bises kita makita ganyan ka din.
Wala noh
Hikari; talaga lang ah.
Parang may ibang ibig sabihin tong babaeng to.
Hikari; napangiti. Ah halika na at dalaqa na lang tayo dito wala na kayang tao.
Sasabay ka saakin? Tanong ko sa kanya.
Hikari; oo namn anong problema dun.
Meron. Baka kasi pati ikaw ilagay nila Bryan sa list ng mga taong ibully nila.
Hikari; subukan lang nila baka ipatangal sila dito nila.
Napatigil sya sa sinasabi niya ng may magsalita sa likod niya.

Hindi pa ba kayo lalabas. Isasara ko na ang pinto. Sita ng utility sa ami
Hikari; lalabas na po. Halikana kasi
Okey okey.... Yun nalang ang nasabi ko ng hilain niya ako.

Napapangiti na lang ako habang nag lalakad kami sa corridor. Pano ang daldal niya ang dami dami niyang kwento. Papalapit na kami ng gate ng makita kami ng tropa nina Bryan.

B1; hoy pangit sinabi ko ba nadito ka duman.

Hindi ko na lang sana papansin kaso biglang nag salita si hikari.

Hikari. Sinong tinatawag mong pangit. Baka ikaw yang pangit.

Pinagtawana yung lalaki ng mga kasama niya kaya napahiya yung lalaki. Tumayo at lumapit sa amin.

B1; sinong pangit ako.
Hikari; oo bakit.
B2; aba pare papalag .
Hikari; ang hirap kasi sainyo nag papaka GGSS kayo kaya akala niyo popular na kayo sa school.

Masakit din palang mag salita si hikari. Napikon na yung lalaki sa kanya kaya hinawakan siya sa braso. Napipikon na rin ako kaya walang sabisabi sinapak ko lang naman siya. Nagulat sa ginawa ko yung mga kasama nung lalaki. Yun na yung pagkakataon na umalis kaya hinila ko na si hikari. Na nakbo kami para hindi na kami maabutan ng gropo ni bryan. Nilingon ko si hikari nakatingin din siya sa akin. Naka ngiti.

Hikari; tnx ha.
Walang ano man.
Hikari; ag lakas mo pala.
Ah yun ba napikon na kasi ako eh.
Hikari. Heheheh taob yung lalaki eh.
Pero for sure bukas hahantingin tayo nun.
Hikari; wag ka na mag alala.
Bakit naman?
Hikari; basta.

Nag paalam na ako sa kanya baka mahawaan pa ako ng pagkkalog ng babaeng yun. Kakaway kawAy pa siyang tumakbo.
Pasaway talaga yun pero nakakatuwa.
Ng hindi ko na siya matanaw nag pasya na akong umuwi.
iniwan na namn ako ni kuya.
Habang nag lalakad nadaanan ko ang park na palagi namin pinupuntahan nila kuya nung mga bata pa kami.
Memorable sa akin ang park na to. Tatambay na lang muna ako dito ayoko pang umuwi. Habang nakaupo sa may swing may lumapit sa akin na bata. Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa sabay sabing. Are you a monster. Napamulagat ako sa sinabi ng bata. Ano bang isasagot ko.
kahit mahaba ng bangs ko kita ko ang mukha ng bata batang natatakot.
Luminga ako sa lugar ko marami palang nakatingin sa akin at nag bubulungan sila. Masama ang tingin nila sa akin para akong may nakakahawang sakit. May lumapit sa batang nag tanong sa akin. Para akong nainsulto sa sinabi niya sa bata.
Wag kang dumikit gan anak baka mahawa ka ng sakit niyan.
Sa sobrang inis nag walk out ako nasaktan ako sa sinabi niya. Hindi ko namalayan na may mga luhang pumatak sa mata ko. Bakit ba ganyan ang mga taong yun. Kung makapanlait sila ng tao parang ang perpekto nila.
Ng makarating ako sa bahay nadatnan ko sila kuya na nasa sala nag lalaro ng dota sa laptop nila. Tinignan lang ako ni kuya tapos balik game nanaman.

Nakakainis ka po anah. Sigaw ko kay kuya.
Lucky; bakit namn.
Iniwan mo ako sa school.
Lucky; nakauwi ka namn eh.
Yun lang ang sasabihin mo sa akin.
Lucky; ano ba ang gusto mong sabihin ko.
Nakasigaw na din siya sa akin.
Wala kang kwenta. Sigaw ko sa kanya.
Bigla niya akong sinampal. Ramdam ko yung hapdi ng pisngi ko pero hindi parin ako umalis. Nakatingin na din sa amin ang mga kaibigan niya.
Lucky; ano bang problems mo.
Naalala ko ulit yung mga tso sa park bigla na lang akong sumabog sa galit.
Kung hindi mo ako iniwan hindi nila ako pag tatawanan at lalaitin.
Lucky; sinong sila.
Yung mga tao sa park, yung mga nakasalubong ko at yung mga taong makakasabay ko.
Umalis ako ng walang lingon lingon. Sobra talaga akong nasaktan.
Nag kulong nalang ako sa kwarto ko. Kahit naririnig ko na kumakatok si mama hindi ko tala sila nilabas.
....................

Prince POV.....

Nakakagulat talaga yung mga ngyari kanina.
naiwan kaming tatlo sa baba.
Kita ko ang lungkot na naramdamn ni lucky. Bakit ganun nalang ang awang naramdaman ko sa babaeng yun.
Hindi manlang sya kumain kahit kinakatok na siya ni tita ligaya.

Unique yung mga pangalan nila noh.

Pinabayaan na lang muna nila tita na mag pahinga si happy. Pag nagutom namn siya baba rin namn siya sabi na lang ni lucky.
Ng matapos yung pinanunuod namin nila vince nag pasya na kaming mag sipag tulog. Hindi ako makatulog parang may kung anong aura ang humihila sa akin para lumabas ng kwarto kaya tumayo ako. Dumiretso ako sa may kusina para uminum ng tubig. Nasa may pintuan palang ako ng may marinig akong ingay. Ingay ng umiiyak na babae. Kinilabutan ako ng makita kong may tao sa kusina. Mananakbo ba ako sisigaw. Nilakas ko yung loob ko. Hindi ako takot sa mga bad spirit at kahit anong mga nilalang. Sumilip ulit ako sa loob ng kusina. I saw happy crying on the darkness.
May sinasabi siya pero hindi ko naririnig. Unti unti akong lumapit para hindi niya ako mapansin. Pero mali ang akala ko.

Anong ginagawa mo dito prince. Pagtatanong niya sa akin. Pano niya ako nakilala eh kanina pa sya nakatungo.
Ahmp....... Anong isasagot ko..nakita ko syang tumingin sa akin namumugto na yung mga mata niya.
Hindi ko na control ang sarili ko niyakap ko sya.
Tumahan ka na. Yun na lang ang nasabi ko sa kanya at umalis na ako agad hindi ko alam kung ano na ang pinag gagawa ko basta ang alam ko lang ngayon ayokong nakikita siya na umiiyak.

Itutuloy..........
...........
Pasnya na pk sa delay na pag update