My Childhood Crush

chapter 37. crying.

Prince POV.

Ng makauwi kami nila lucky ay kinuha ko kay tita ang deploma ni happy. At nag kulong ulit sa loob ng kwarto niya. Nag hanap agad akong ng malalagyan ng makita ko ang pictures ng tatlong bata dalawang babae at isang lalaki. Pinagmasdan ko ng mabuti ang picture.

Bakit may picture ako sa kwarto ni happy. At sino ang dalawang bata na kasama ko. Parang pamilyar sa akin ang lugar na to. Ahhhh Bakit hindi ko maalala kung saan to kinuhanan. Ah baka ibang bata lang to baka kamukha ko lang.

Ibinalik ko sa lalagyan ang picture frame. At ipinagpatuloy ko ang pag hahanap sa mga gamit niya. Ng makakita ako ay agad kong inilagay ang deploma niya at ang mga nakuha niyang medal. Wala na akong paki kung sino ang kumuha basta ipapakita ko sa kanya to pag bumalik na sya dito. Napansin ko na nababasa ang papel na hawak ko. At lalaki ako pero umiiyak ako. Bakit hanggang ngayon ay umiiyak parin ako. Yung feeling ko na parang ngyari na ang ganito sa akin dati kaya parang ayoko na namaulit. Umupo ako sa gilid ng kama niya. At tinitigan ko ang picture niya na nakasabit sa dingding.

Ilang buwan mo pa ba balak mag bakasyon at hindi ka pa umuuwi dito.
Ayaw mo na ba talaga akong makita kaya umalis ka dito. May masama ba akong nagawa sayo.
Alam mo ba na para na akong baliw dahil hanggang sa picture na lang kita kinakausap.

Happy plz lang mag pakita ka na oh. Namimiss na kita ng sobra. Wag mo sanang kalimutan na may mga tao paring nag aantay sayo.

Prince. Tawag sa akin ni tita sa labas.
Bakit po.
May bisita ka.
Sige po bababa nalang po ako.

Pag baba ko ay nakita ko si mama at si lolo. Hindi ko na kaylangan malaman pa ang dahil kung bakit nadito si lolo.

Kung nandito ka para pilitin akong ipakasal ay mabibigo ka lang. Dahil ayoko parin makasal sa babaeng yun. Kaya makakaalis na kayo.
Maiwan ko na muna kayo. Singit ni tita sa amin.
Hindi ligaya jan ka lang. Pagpigil sa kanya ni lolo. Kaylangan mong malaman na ang anak mong si melody ang gusto kong maikasal sa apo ko.
Pero papa ayoko sa kanya mas gusto ko pang ikasal ang anak ko kay happy.
At sino namn ang happy na yun.
Yun bang kapatid kamo ni melody. Ayoko sa kanya.
Bakit namn.
Dahil hindi siya nababagay sa apo ko. Matigas na sabi ni lolo.

Nlnakikita ko si tita ligaya na seryoso lang na nakikinig sa usapan. Pero alam ko na nasasaktan siya sa sinasabi ni lolo tungkol kay happy.

Bakit ang tingin mo ba kay melpdy ay nababagay kay prince. Tanong ni mama kay lolo.
Alam kong mas makabubuti siya kay prince.
Nandito lang ba kayong dalawa para pagtalunan ang bagay na yan. Sigaw ko sa kanila. Alam kung mali ang ginagawa ko pero nahihiya na ako kay tita ligaya.
Prince. Awat saakin ni lucky na nasalikod ko lang pala.
Hindi nyo manlang inisip ang mararamdamn ni tita ligaya. Hindi nyo ba alam na pinahihirapan nyo lalo siya dahil parehong anak niya ang pinagtatalunan ninyo. At isa pa ilang beses ko na itong inulit sa inyo lolo. Hindi ako mag papakasal sa kanya dahil iisa lang ang taong gusto ko at si happy yun. Kung gusto ninyo si melody bakit hindi kayo ang mag pakasal sa kanya. Kaya pakiusap lang umalis na po kayo dahil hindi na mag babago ang desisyon ko.

Iniwan ko na sila pero hinabol ako ni mama. Naabutan niya ako sa kwarto ni happy na umiiyak.

Anak. Pasensya ka na kay mama. Niyakap niya ako.
Alam ko namn po na kinakampihan nyo na lang ako kay lolo eh.
Sige lang iiyak mo lang yan.
Ma.
Hmm.
Bakit ganun si lolo.
Anong ganun.
Bakit hindi niya ako maintindihan.
Bakit lagi nalang yung gusto niya ang dapat masunod.
Nasanay na kasi ang lolo mo na lagi siyang nasusunod sya sa mga bagay na inuutos niya.
Bakit ma kaya ba iniwan mo si papa dahil utos ni lolo.

Hindi nakasagot si mama isa lang ang ibig sabihin ng katahimikan na yun sa akin.

Kaya pala iniwan mo si papa dahil hindi mo kayang tumayo sa sarili mong desisyon. Pero ma sana ngayon suportuhan mo ako sa disiyon ko at sa mga bagay na gagawin ko.
Niyakap niya ako ng mahigpit.

Alam ko na hindi niya ako papabayaan kaya niyakap ko rin siya ng mahigpit.

..............,................................

Ligaya POV.

Bago pa makasakay ang lolo ni prince ay may gusto lang akong sabihin sa kanya.

Pag pasensyahan nyo na po ang sasabihin ko don carlo. Pero sana ay maintindihan ninyo ang nararamdamn ng apo ninyo. Hindi puro sa inyo lng. Baka kung kaylan huli na at hindi nyo na kayang sulosyonan ay dun nyo lang mapapansin na wala na sila sa inyo.
Sana ay pag isipan ninyong mabuti ang mga sinabi ko.

Pumasok na ako sa loob ng umalis na ang sasakyan.
Nakita ko na nakupo na si princess sa sala kaya nilapitan ko na siya.

Pasensya ka na sa sinabi ni papa. Pag hingi niya ng tawad sa akin.
Ano ka ba sanay namn na ako sa kanya.
Pwede bang dito na rin muna ako mag palipas ng gabi.
Oo namn always welcome namn kayo dito eh.
Umiyak na siya sa akin.

Anong gagawin ko. Tanong niya sa akin.
Makita ka lang niya na sumosuporta sa kanya ay malaking bagay na.
Paano mo nakakaya na ngumiti samantalang mas malaki ang problema mo sa akin. Tanong niya sa akin.
Dahil alam ko na magiging maayos din ang lahat kaya ngumiti ka na rin.

Alam ko yun kasi si happy ang nagsabi nun sa akin.

... Lumipas pa ang isang buwan..

Vince POV.

Pare bangon na. Sigaw ko kay lucky.
Ano ba ang agaga pa eh.
Diba ang sabi nyo ay maguumpisa tayo ng pag hahanap ngayon kay happy.
Ano ka ba hindi pa nga tumatawag yung investigator na inarkela ko.
Anong hindi pa eh nandiyan na sa baba.
Ha.
Oo kanina pa.
Talaga.
Oo nga.

Nag madali siya sa pag bibihis at pag baba kaya muntik pa siyang mahulog sa hagdan.

Nandun narin sina britney at prince kasama ko si hikari at si tita ligaya.

Natuwa kaming lahat ng malaman namin na maayos lang si happy at alam na rin namin kung nasaan siya.
Kaya agad kaming nag desisyon na puntahan siya.

Nag karoon kami ng road trip. Ako si hikari si Britney si prince at smpre si lucky. Nag paiwan si tita.

Kita ko ang mga ngiti sa mukha ng mga kasama ko.

Itutuloy.....................