Post Zweinstein: Mortem

15. Littekens

Draco p.o.v.

"Wat heb ik gedaan??", spookte er door mijn hoofd. Ik vond het helemaal niet erg dat ik Hermelien heb gezoend, in tegendeel het was de beste 'fout' die ik ooit maakte. Nee, het probleem was dat ik heb gezegd dat Wezel wel weer terugkomt. Ik had haar helemaal moeten breken door te zeggen dat vuurtoren haar helemaal niet leuk vond, maar dat hij bij haar bleef uit medelijden. Dat was meer iets voor mij.

Maar dat deed ik niet, waarom weet ik ook niet. Want als ik haar had gebroken dan zou ze bij mij komen uithuilen, zonder dat ze door had dat ze "in het hol van de leeuw" was beland. Als ik haar een zetje in de goede richting had gegeven, dan zou ze nooit meer iets met vuurtoren en snotter te maken willen hebben. Ook dat had ik niet gedaan. Ik wou zeggen "dat zou ik nooit over mijn hart krijgen", maar dat heb ik niet, dus zou ik het er sowieso niet over krijgen. Het was ook geen liefde, want wie geen hart heeft, kan niet lief hebben. Maar wat was het dan wel?? Misschien was het gewoon omdat ik niet de oorzaak wou zijn van veel verdriet. Ik geef echt om haar, en ik wil haar gelukkig zien. Ja, dat was de oorzaak voor mijn actie, vriendschap. Iets dat ik alleen van haar kreeg, en ik wou gewoon hetzelfde terug doen. Ja, dat was de logische verklaring: vriendschap.

Toch??

Veel meer tijd om na te denken kreeg ik niet.

"De jongens zitten in grote problemen!!", bedacht ik me opeens.

"Hermelien??", vroeg ik voorzichtig, met vrouwen en hun stemming weet je nooit...

'Ik luister....', zei ze droogjes. Wat raar, eerst weent ze de ogen uit haar lijf, en nu is ze een zombie.

Zou ze haar maandstonden hebben??

Ik fronste, maar ik herpakte me weer snel.

"Misschien moeten we de jongens gaan helpen. Ik bedoel, we zitten wel op een andere plaats in een andere tijd...", opperde ik voorzichtig, ze had misschien van die rare stemmingswisselingen (zeker als ze haar maandstonden had) , en ik wou er niet in zitten...

'Misschien.... uuuhm.... ze zeggen: "een nee heb je, een ja kun je krijgen" en ik ben niet echt in de stemming voor cadeautjes, en zeker niet voor hun.', zei ze terwijl ze afkeurend snoof, alsof ik had voorgesteld om naar een naaktstrand te gaan. Dat zou eigenlijk best wel een goed idee zijn....

"Focus, Draco, Focus!!", zei ik dwingend in mijn hoofd. In gedachten hing ik mezelf op aan mijn oren, zoals Blubbermans in het tweede jaar deed.

Ik wou nog iets zeggen, maar ze was me voor.

typisch vrouwen

'Gaan we nu de tijdverdrijver nog zoeken?! We hebben niet de hele maand!!', onderbrak ze me.

"Nee, niet de hele maand, we hadden stipt zeven dagen, zeven uren, zeven minuten en zeven seconden.", onderbrak ik haar betweterig. Wat zij kon, kon ik ook.

'Eigenlijk minder, want we zijn al een paar daagjes verder.', zei ze resoluut.

"Ben ik de enige met de neiging om betweterige mensen in elkaar te slaan??", vroeg ik me af.

In plaats van het werkelijk te doen zei ik: "Waar wachten we dan nog op?? Hup-hup!!". Ik wou hier echt weg.

'Ja, we moeten snel zijn, want als Harry en Ron hem eerst vinden, dan laten ze ons misschien achter.', zei ze verschrikt.

"Ik denk het niet, Harry is een echte griffoendor, heldhaftig, en hij laat geen dames in nood in de steek, ik darentegen...", suste ik haar.

Waarom nam ik het op voor Snotter??