Post Zweinstein: Mortem

22. Waarheden

Harry p.o.v.

Nadat ik die woorden had uitgesproken keek iedereen me verbaasd aan.

'Hoe bedoel je, door wie dit allemaal is begonnen??', vroeg Hermelien me verbaasd.

"Ik weet hoe het komt dat je Ron even was vergeten.", zei ik terwijl ik Malfidus een vuile blik toe wierp.

'Ja, dat wil ik nou ook wel weten.', zei Ron terwijl hij zijn armen voor zijn borst kruiste.

"Wil jij het ze uitleggen?? Of moet ik het doen??", zei ik sceptisch terwijl ik met opgetrokken wenkbrauwen naar Malfidus keek.

Malfidus bleef, door mijn woorden, als aan de grond genageld staan.

"Dan zal ik het wel doen!", zei ik woedend terwijl ik moeite moest doen om hem geen rake klappen uit te delen.

"Onze goede vriend, Draco hier, heeft heel deze excursie op pootjes gezet. Hermelien was de tijdverdrijver helemaal niet kwijt, hij heeft hem gewoon gestolen. Daarna kuste hij Hermelien vlak voor de neus van Ron, zodat zij uit elkaar zouden gaan, en dat hij Hermelien zou houden. Toen gaf hij Hermelien 'als troost' een kopje thee. Mijn hoela, hij had er gewoon amortensia in gedaan. Daarna was hij van plan om Ron en ik hier achter te laten, zodat hij Hermelien voor altijd voor zichzelf zou kunnen houden.", zei ik terwijl ik stond te trillen op mijn benen van ingehouden woede.

'En hoe kan je deze belachelijke theorie bewijzen??', zei Hermelien terwijl ze haar armen voor haar borst kruiste.

"Draco, kan je me even de tijdverdrijver die in je broekzak steekt geven??", vroeg ik met een grijns op mijn gezicht, terwijl Malfidus' gezicht alsmaar bleker werd.

Hermelien stapte woedend op Draco af, terwijl ze haar hand in zijn broekzak stak. Vol verbazing haalde ze haar halsketting eruit.

Met een lijkbleek gezicht, en opengesperde ogen, keek ze naar het sieraad dat ze in haar hand vasthield. 'Huh.... Maar wat.... Hoe....??', mompelde ze verbaasd terwijl ze als een goudvis op het droge naar adem bleef happen.

"Ik kan het uitleggen.", zei Malfidus met een stem die op het puntje stond om te breken. Zijn betraande ogen maakten het 'zielige' plaatje helemaal af.

'Ja, doe dat dan. Ik heb geen eeuwen de tijd!!', zei Hermelien woedend terwijl ze verveeld met het sieraad in haar handen zat te spelen. Het zag ernaar uit dat ze deze keer niet voor zijn charmes zou bezwijken.

"Het is gewoon niet eerlijk dat jullie zo'n geweldige vriendengroep zijn die van elkaar houden. Ik, daarentegen, ben verlaten door iedereen. Eerst door jullie, omdat ik verplicht werd om het foute te doen; daarna door mijn ouders, mijn vrienden en Patty, omdat ik me bij jullie aan sloot. Altijd als ik een keuze maak, stel ik iedereen te leur. Wat voor jullie goed is, is voor mijn ouders slecht; en omgekeerd. Mijn keuzes zijn altijd slecht voor minstens één groep, en daar kan ik niet meer mee leven. Ik wou gewoon iemand die om me gaf, dus eigende ik me Hermelien toe.", zei Draco terwijl de tranen over zijn gezicht stroomden.

'Je weet toch dat je met je keuzes ook altijd iemand blij en trots maakt, en het is aan jou de keuze wie dat is: Voldemort en co; of Harry en co.', zei Ron terwijl hij Draco, als in een troostend gebaar, op de schouder sloeg.

"Zo had ik het nog niet bekeken.", bekende Draco eerlijk.

'En het zijn jouw keuzes die bepalen wie je bent, en als je ouders daar niet tevreden mee kunnen zijn, dan denk ik dat ze eens zelf wat keuzes mogen gaan maken.', zei Hermelien terwijl ze woedend voor zich uit zat te staren.

"Het spijt me dat ik jullie vriendschap, en jullie vertrouwen heb geschonden.", zei Draco terwijl hij zijn blik neer sloeg.

'Nee, het spijt mij, dat ik zo snel over je oordeelde, ik had niet door hoe zwaar het was voor jou, aan de andere kant.', zei ik en ik sloeg ook mijn blik neer.

"Ik vind ook echt rot voor jou, maar ik snap niet dat je voor een klein beetje geluk het mijne helemaal moest verwoesten.", zei Ron terwijl hij teleurgesteld met zijn hoofd schudde.

'Ik snap het, nu je het zo zegt, eigenlijk ook niet echt goed. En we moeten het niet begrijpen, want er is niets dat dit alles kan goed praten.', zei Draco triest.

"Maar, het goede nieuws is dat we de tijdverdrijver hebben, en dat we dus terug naar huis kunnen gaan om die lelijke slangenvent net zo koudbloedig als zijn slangen te maken.", zei ik met een klein glimlachje.

'Ja, dat lijkt mij ook een prima idee.', zei Hermelien lachend om mijn rare vergelijking.

"Eeeuhm.....", zei Draco terwijl hij nerveus in zijn nek aan het krabben was, "ik denk niet dat we hier zo snel weg geraken.".

'Wat heb je gedaan??', vroeg Ron zuchtend.

Ik zond Ron bij die woorden een kwade blik toe.

'Eeeeuhm.... Ik bedoel: wat is er met de tijdverdrijver gebeurd waardoor we voorlopig even niet meer naar huis kunnen??', zei hij nu super sarcastisch.

"Ron bedoelt", zei ik terwijl ik moeite moest doen om hem geen schop te geven, "wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat de tijdverdrijver terug werkt, zodat we allemaal samen terug naar het heden kunnen gaan??".

'Ik weet het eigenlijk niet.', bekende Draco terwijl hij door zijn haar wreef.

"Hoezo 'je weet het niet.'?? Wat heb je ermee gedaan dan??", vroeg Hermelien met fonsende wenkbrauwen.

'Ik heb er heel misschien wat mee zitten prutsen, en het tandwieltje aan de zijkant, waarmee je kan draaien, en dus ook de tijd regelen, eruit gehaald.', zei hij nerveus terwijl hij op en neer zat te wippen met zijn voet.

"Dan draaien we het tandwieltje er toch gewoon terug in??", zei Ron niet-begrijpend.

'Was het maar zo simpel.....',verzuchtte Draco terwijl hij moedeloos op de grond ging zitten.

Ik keek hem vragend aan.

'Ik ben het tandwieltje kwijt, ik heb het hier gewoon ergens op de grond gesmeten.', zei hij radeloos.

"Dus we moeten hier gewoon een miniscuul tandwieltje zien te vinden?!", zei Hermelien sarcastisch.

Draco's gezicht sprak boekdelen...