Post Zweinstein: Mortem

1. Intro

"Liefje!! Ik ga naar kantoor!!", riep Harry Potter naar zijn vrouw. 'Heb je alles bij je, schatje??', antwoordde Ginny Wemel terwijl ze de trap afgestormd kwam, en ze naar de hal, waar haar man op een kus wachtte, liep. "Ik denk het wel.", zei hij terwijl hij alles nog eens controleerde. 'Wat dacht meneertje op kantoor te gaan doen zonder deze??', vroeg ze lachend terwijl ze zijn bril omhooghield die hij op het nachtkasje had laten liggen. Hij werd rood, en hij zei: "Ik was van plan om het wetsvoorstel van Hermelien te lezen, over de dreuzelveiligheid in Londen. Daar staat vast geen fout in.". Ginny begon te lachen, vervolgens zette ze de bril van haar man op zijn hoofd en gaf ze hem een kus. 'Lily, James, Albus!! Jullie vader gaat naar zijn werk vertrekken!!', riep ze tot haar kroost.

'Het raakt me diep dat hij mij daarbij vergeet!', zei Albus terwijl hij een nep-traantje wegpinkte.

"Ik was er bijna mee weggekomen!", zei Harry hoofdschuddend, terwijl hij zijn familie in een groepsknuffel trok.

'Je moet nu echt wel gaan, anders kom je te laat!', waarschuwde zijn vrouw hem. 'Doe de groeten aan Ron en Hermelien van me.', zei ze er nog rap achter.

"Ja, natuurlijk!! Ze gaan de minister van toverkunst echt ontslaan, omdat hij te laat op zijn werk is!", zei Harry sarcastisch, terwijl hij met zijn ogen rolde. "Natuurlijk doe ik de groeten van je!!", zei hij snel toen hij zijn vrouw haar strenge blik zag.

'Nee, zijn vrouw schopt hem buiten omdat hij een slecht voorbeeld voor zijn eigen kinderen is!', reageerde ze grimmig.

Mopperend verdwijnselde Harry Potter naar zijn kantoor.

------------------------------------------------------

'Goedemorgen, minister!!', werd hij vrolijk begroet door iedereen die Harry tegen kwam toen hij uit de groene haarden kwam gestapt. Hij knikte al zijn werknemers vrolijk toe, terwijl hij naar zijn kantoor liep.

'Er is niet zo'n goed nieuws, meneer.', zei zijn secretaresse, Ans Jovis (snap je hem? 😊) , toen hij zijn kantoor binnen kwam lopen. "Het is een prachtige dag, wat kan er nou mislopen??", reageerde hij vrolijk.

'Simon Filister heeft een doos vol met ''Wemels' wonderbaarlijke pyropakketten'' laten ontploffen...'

"Daar is op zich toch niets mis mee??", vroeg Harry lachend.

'In een dreuzelstad, waarbij er 25 gewonden vielen.', ging Ans verder alsof ze net niet onderbroken was door haar baas.

Harry's vrolijke gezichtsuitdrukking verdween toen hij de laatste zin hoorde.

'Hier gaan nog eens dodelijke ongelukken mee gebeuren!', zuchtte hij.

'Breng hem maar naar hier voor verhoor, na die verplaatsbare-moeras-epidemieëen van vorige week, kan ik dit echt niet meer door de vingers zien.', zuchtte hij

'Er waren toch geen dodelijke slachtoffers??', vroeg de minister bezorgd aan zijn secretaresse.

"Nog niet, één dreuzel vecht nog voor zijn leven omdat hij te dichtbij stond, de andere 24 slachtoffers kwamen er met 2de graads brandwonden vanaf.", antwoordde ze grimmig.

'Ik wil dit eerst met mijn minister van volksveiligheid en mijn minister van dreuzelveiligheid bespreken, voor ik er een uitspraak over ga doen.', zei de minister nadenkend. 'Wil jij zo vriendelijk zijn om deze naar mij toe te brengen??', vroeg hij aan zijn secretaresse. Mevrouw Jovis stond recht uit haar stoel, ze streek haar rode, stijle rok glad en ze zorgde ervoor dat haar blonde haar niet voor haar gezicht hing. Wat moeilijk was aangezien het zo lang was dat het tot aan haar heup kwam. Ze had er een rode haarband in gedaan om ervoor te zorgen dat het minder voor haar gezicht hing. "Ik zal aan mevrouw Griffel en meneer Wemel laten weten dat u hen in uw kantoor verwacht.", zei ze met een glimlach om haar rood gestifte lippen. 'Bedankt, mevrouw Jovis.', zei Harry vermoeid. Ze knikte en ze liep zijn kantoor uit.