Post Zweinstein: Mortem

2. Het kwaad ligt op de loer

Ergens in het afgelegen Noorse dorpje Kirkenes, waar er (bijna) nooit iets spannends gebeurde, (buiten nu dan! Yeei! Organiseer een feestje voor Kirkenes!!🎆 Op de kaart bovenaan kan je zien waar je moet zijn. 😉) kon je ergens in één van de vele dennenbossen een luide kreet van puur blijdschap horen.

"Meester! Mijn ó, zó, Almachtige Meester!! Oh!! Ik heb U gevonden!!", riep/piepte Peter Pippeling blij, toen hij een in zwarte kap en een in zwarte mantel gehulde gedaante tussen de dichte dennenbomen zag doorglijden. Hij kon maar een glimp van de mysterieuzeling zijn gezicht opvangen, maar hij wist zeker dat het Hem was, degene die hij gedurende 25 jaar had gezocht. Hij was zo opgewonden en in extase dat hij naast de mysterieuzeling neer knielde, en de zoom van zijn gewaad begon te kussen.

'Dat werd tijd!', reageerde een kille, huiveringwekkende stem. 'Als het nog langer had geduurd, dan zou je dit niet overleven!', dreigde het donker silhouet weer, alsof het hem niets uitmaakte dat iemand hem na 25 jaar eindelijk had weten op te sporen en hem uiteindelijk ook had gevonden.

Een klein kreetje van angst ontsnapte uit de mond van Peter Pippeling, hij had namelijk op een iets, nou ja, eeuhm... Hoe zeg je dat ook al weer?? Oh ja! Hij had op een iets warmere reactie gehoopt.

(Sorry voor de kleine onderbreking. Ik vond mijn gedachtengang wel 'grappig', perfect dus om met jullie te delen!😇
Nog veel leesplezier.
Hermione24091)

'Hoe wist je dat ik hier nog ergens rond zwerfde??', vroeg de angstaanjagende stem, met een haast onwaarneembare toon van angstige intonatie, aangezien hij tot geen enkele gevoelens in staat was.

"Toen Harry Potter niet stierf, wist ik dat U, mijn almachtige meester, ook niet dood was, aangezien U, als de onoverwinbaarheid zelve, ook het beschermende bloed van Lilly Evers/Potter door Uw aderen hebt stromen.", zei de kalende man trots.

'Dat heb je goed onthouden, maar hoe wist je dat ik hier zat??', snauwde Hij-die-niet-genoemd-mag-worden woedend, omdat hij bang was dat als een nietsnut als Peter Pippeling hem kon vinden, iemand anders het vast ook kon.

"Toen ik meer naar het noorden ging begon mijn teken terug een vaste vorm aan te nemen.", zei hij terwijl hij zijn linkermouw van zijn zwarte gewaad opstroopte en zijn linkerarm, waar een zwarte doodskop met een zwarte slang op stond, liet zien.

'Interessant! Interessant!!', lispelde de schim, 'maar waarom ben jij de (*een hele reeks vloekwoorden die ik niet ga opschrijven, anders heb je het hoofdstuk volgende week nog niet uit! Misschien kan ik er een (heel dik) boek over schrijven: 'Vervloekt door Heer Voldemort'. Wat zouden jullie daarvan vinden?? Haha! Nee grapje! xxx, Hermione24091) enige die mij zoekt??!', schreeuwde de schim uit frustratie. Zijn anders zo bleke gezicht zag rood van woede, of door het ademtekort dat hij had opgedaan door zijn tirade, dat kan natuurlijk ook altijd.

"De rest denkt dat u voorgoed dood bent, aangezien het dooddoenerteken helemaal weg en vervaagd was.", zei Peter bang, uit angst voor de reactie van zijn meester.

'Mijn dood was een act!!', schreeuwde de stem, waardoor Peter Pippeling huiverend ademhaalde.

"Hoezo?? Een act?? Net als bij mij?? Ik ben gewoon in een rat veranderd toen ik mezelf 'wurgde'. " (zie boek/film 7 in Malfoy Manor), vroeg het ratachtige mannetje beverig.

'Doordat Harry Potter voor iedereen daar stierf, kon ik niemand daar iets meer aandoen, omdat Harry Potter, net zoals zijn modderbloed moeder, een schild van liefde over iedereen heen drapeerde. Het leek me dus verstandiger om te doen alsof ik dood was, totdat iemand mij zou vinden.', zei de huiveringwekkende gedaante vol triomf, alsof HIJ de tovenaarsoorlog had gewonnen.

"D-d-de jo-o-o-ongen lee-e-eft nog.", stotterde Peter Pippeling, terwijl hij in elkaar dook uit angst voor de woede uitbarsting die zou volgen.

'Breng hem hierheen!!', beval de akelige man.

'Nu!!', voegde hij er trillend van woede aan toe.

'En neem die verraders van Malfidus mee!', zei hij vol kille verachting.

"Jazeker Heer!", piepte Peter Pippeling, terwijl hij rattenrap (die woordspeling moest ik gewoon maken! 😉 Hermione24091) verdwijnselde.

De schim ging verder waar hij was gebleven, en hij had er dus geen probleem mee om een vloek uitgesproken over zichzelf te krijgen door de ergste daad die je je maar kan voorstellen: iets puurs en reins doden.

De arme eenhoorn spartelde nog wat hopeloos tegen voor hij het bewustzijn verloor. De schim dronk met gulzige teugen het bijna dode dier leeg. Je zag het kwikzilveren bloed van de eenhoorn aan zijn kin naar beneden druipen. Hij veegde het nonchalant weg, alsof het iets alledaags is om een eenhoorn leeg te drinken. Nu ik er zo over nadenk is dat het voor hém wel. Een zielige poging om in leven te blijven en anderen voor jouw leven op te offeren. Als een offer voor de ene of de andere god. Alleen was hij zo zelfingenomen en egocentrisch dat hij dat nog wel zou geloven: Heer Voldemort, dé Almachtige God onder tovenaars, dreuzels, magische dieren en niet-magische dieren. Onderwerp u allen! Of u zult het berouwen!! Dat karakter straalde hij uit. Nu ik er zo over nadenk, je zult geen tijd meer hebben om je te berouwen, dat probleem zou hij al lang opgelost hebben.

Ja. Dat zie ik nog gebeuren.

De eenhoorn spartelde nog een laatste keer tegen, in een wanhopige poging om te overleven. Het mocht niet zijn, het dier sloot daarna zijn ogen om ze nooit meer te openen.

(Ik flip nu helemaal omdat ik een eenhoorn heb vermoord!! Kunnen jullie me alstublieft vergeven?? 😱😫😭)

De regels van de natuur waren ongenadig, en ze kwamen op één principe neer: 'De machtigste overleeft.'

Maar hij-die-niet-genoemd-mag-worden, was al zo ver van het natuurlijke weg dat ik twijfel of die wet ook op hem terugslaat...

------------------------------------------------------
Ik wacht nog op de random comments!

(Nu ben ik precies een stalker! 😇)

Mwa-haha!!😈

Hermione24091