Post Zweinstein: Mortem

19. Is dit het einde??

Harry p.o.v.

"Wat was er gebeurd??"

Dat was de enige vraag die als een pijnscheut door mijn hoofd bleef gonzen. Mijn onderbewustzijn dwong mijn hersenen om de vraag te beantwoorden. En dat was het probleem, ik wist niet wat er gebeurd was, dus wist ik ook het antwoord niet.

Het ene moment waren Ron, Hermelien, Roos en Hugo gezellig samen; en het volgende was het knallende ruzie tussen Ron en Hermelien, mijn twee beste vrienden. En het probleem was: ik zat er tussenin.

Door de ruzie werd ik gedwongen om tussen hen te kiezen. Het rationele deel van mijn hersenen zei: "RON!!" ,
het emotionele deel zei: 'Je kan Hermelien niet laten vallen.'.

Ik was dan maar bij Ron gebleven, Hermelien was veilig bij Draco, daar hoopte ik toch op. Hermelien had gezegd dat hij haar had aangerand, maar Hermelien was denk ik heel goed in staat om hem van haar af te slaan. Maar dat deed ze niet. Of toch pas na enkele seconden. Dat deed me ergens ook pijn, ze was Ron, ook al was het maar een kwestie van een seconde, vergeten. En dat was iets dat ik niet zomaar kon vergeten. Ron blijkbaar ook niet.

'Wat heb ik haar ooit misdaan??', zei Ron opeens snikkend.

Ik was wat verbaasd van Ron zijn onverwachte uitbarsting, dus ik stond daar een paar seconden als een gedrogeerde koe gebiologeerd voor me uit te kijken. Ik knipperde even met mijn ogen om uit mijn trans te komen.

"Het ligt niet aan jou, maar aan het feit dat Draco zo achterbaks is als een zoutzak die in het water is gevallen.", reageerde ik. Dat was eigenlijk niet de waarheid, maar ik denk dat dat hetgene is dat je in zo'n situatie graag wilt horen. En ik moet er voor Ron zijn, als een goede vriend, dus lieg ik voor hem om zijn eigen bestwil.

'Er moet toch wel iets gebeurd zijn! Je gaat toch niet van de ene dag op de andere naar een andere man!! Tenzij ze een vuile slet is, maar daar zie ik haar niet voor aan! Wat is er dan gebeurd??!', zei Ron wanhopig.

"Wat er gebeurd is weten alleen zij en Draco, wij kunnen er alleen maar achter gissen.", zei ik bedachtzaam.

'Nee, er zijn nog zoveel andere opties.', zei Ron terwijl hij in zijn handen wreef.

"Oh, ja??!", vroeg ik met een hol gevoel in mijn maag.

Zoals Ron het zei klonk het niet goed, eerder onheilspellend.

'Ja!!', zei Ron enthousiast, 'denk eens logisch na! Zij weten de waarheid, wij willen hem graag weten. Wat moeten we dan doen??', zei hij alsof hij probeerde uit te leggen dat één plus één twee is.

"Je gaat toch niet....?", vroeg ik terwijl ik grote ogen opzette.

(Hoe zou dat er eigenlijk uitzien als Zwamdrift dat zou doen?? Daar dacht ik opeens aan toen ik dit aan het schrijven was.
xxx,
Hermione24091)

'Jawel!! Ik heb recht op de waarheid!! En die wil ik kost wat kost achterhalen! Hoe pijnlijk het ook zal zijn. Ik wil verder gaan met mijn leven, dat kan ik pas doen wanneer ik dit voorval kan laten rusten, en dat kan ik pas als ik de volledige waarheid weet.', zei Ron waarbij hij me een smekende blik toewierp.

"Ik weet het toch niet hoor... Het klinkt als inbreuk op haar privacy...", probeerde ik hem op andere gedachten te brengen.

Een tevergeefse poging...

'Kom op zeg, Harry!!', riep Ron uit, 'hoe vaak heb jij niet iemand bespioneerd met de sluipwegwijzer en de onzichtbaarheidsmantel?!!', riep hij verontwaardigd uit.

"Dat was allemaal voor een goede zaak!!", wierp ik tegen.

'Sinds wanneer is vrienden helpen geen goede zaak meer??', zei Ron terwijl hij een triest gezicht opzette.

"Dat is altijd een goede zaak, maar in dit geval kan ik niet tussen mijn twee beste vrienden kiezen!", probeerde ik hem duidelijk te maken.

'Dus je kan niet kiezen tussen je beste vriend en een slet?!!', riep Ron uit.

"Je hebt geen enkele reden om haar uit te maken voor slet, want we weten niet wat er precies gebeurd is!", zei ik vermoeid.

'Dat weten we wel met wat veritasserum...', probeerde Ron me over te halen.

"Als je echt van haar houdt, dan geloof je haar, en dan moet je haar zeker niet gaan controleren met illegale middelen.", zei ik geïrriteerd.

Ron rolde met zijn ogen.

'Als zij echt van me houdt, dan heeft ze niks te verbergen.', wierp hij tegen.

"Elke relatie rust op het fundamentele vertrouwen van elkaar.", probeerde ik hem duidelijk te maken.

'Wil je nu zeggen dat Hermelien en ik geen gezonde relatie hebben?!', zei Ron spottend.

"Dat bedoelde ik niet, ik bedoel gewoon dat je haar moet vertrouwen.", zei ik terwijl ik met mijn hand door mijn haar ging.

'Je bedoelde het misschien niet zo, maar je zei het wel.', zei Ron verhit.

"Gaan we hier nou echt ruzie over maken??!! Want we moeten dringend de tijdverdrijver vinden!! Als Draco en Hermelien hem eerst vinden, dan laten ze ons hier misschien wel achter in de hoop dat iemand ons aan flarden schiet.", zei ik vermoeid.

'Ja, dus dit is het plan: we zoeken eerst de tijdverdrijver, daarna geven we Draco en Hermelien wat veritasserum om te achterhalen wat er gebeurd is. En tot slot laten we hen hier achter in de hoop dat er een granaat op hun hoofd valt!', vatte Ron zijn versie van het plan samen.

Ik rolde met mijn ogen.

"Of we zoeken gewoon die tijdverdrijver, en we zien dan wel wat we daarna doen.", zei ik.

'Er valt niets te zien, want alles staat al vast.', zij Ron terwijl hij zijn tanden op elkaar klemde.

"Ga je nou echt de liefde van je leven hier achterlaten omdat ze aangerand werd?? Het is niet haar fout.", zei ik.

'Ze is niet aangerand, ze is een slet. En alles hangt van haar af. Of ze gaat met mij mee, en we laten die fret achter, of ze blijft lekker gezellig met hem hier.', snauwde Ron.

Ik hoopte dat Hermelien haar gezonde verstand zou gebruiken, waarop de kans wel redelijk groot was.