Post Zweinstein: Mortem

16. Gevangen

Hermelien p.o.v.

De Duitsers beveelden ons om mee te gaan, en dat deed ik dan ook maar. Ik wou hen niet in de weg zitten. Dan zouden we het sowieso niet overleven. Ik zag Draco verward kijken. Fijn, hij kon dus geen Duits, dit gaat nog leuk worden. Hoor het sarcasme!

Ik spoorde Draco aan om me te volgen.
(Precies een paard! hihi!!
xxx, Hermione24091)

Gelukkig begreep hij de hint en begon hij te lopen.

Gelukkig, ik wou niet weten wat er anders was gebeurd.

Ik rilde alleen al bij de gedachte eraan.

De Duitsers voerden ons weg uit het bos, en uiteindelijk kwamen we bij een open plek aan. Het leek op een weide, er stond alleen maar gras, met rondom wat kastanjebomen en eiken.

Haha!! Deze plek herkende ik! Hier was ik de vorige keer ook!! Toch iets positief aan deze "onderneming!!".

'Waarom overmeesteren we ze niet??', vroeg Draco zich af in zijn hoofd. Ik wist wat hij dacht omdat ik via occlumentie in zijn hoofd zat, ik controleerde al de hele tijd zijn gedachten om te controleren dat hij niets fout zou doen. Dat zou mijn hele plan verpesten.

"Omdat ze ons naar hun kamp, en dus ook de tijdverdrijver brengen zonder dat we ongezien moeten binnen sluipen. Ze laten ons gewoon toe, en met 'imperio' is dat probleem seffens snel opgelost.", beantwoordde ik zijn vraag, ook via occlumentie.

Draco schrok zich rot, maar hij gaf me een knikje om aan te geven dat hij het plan begreep.

In gedachte grinnikte ik om zijn reactie.

Vlak voor de ingang zei de Duitser nog iets tegen ons. Gelukkkig leek dat woord op de Engelse variant, dus ik denk dat Draco het wel begreep.

"Stoppen!!", zei de Duitser met de snor, in gedachte had ik hem 'Meneer Walrus' gedoopt.

Draco en ik stopten direct na dat bevel. Daardoor botsten we tegen elkaar op.

Ik kon mijn evenwicht niet goed bewaren, en ik viel tegen Draco aan. Gelukkig ving hij me op, en ging hij weer stevig staan voordat we allebei op de grond belanden.

Ik keek hem dankbaar aan.

De Duitser keek ons spottend aan, en hij trok me uit zijn armen.

Teleurgesteld keek ik hem aan.

De Duitser had denk ik ondertussen door dat we een koppeltje?? waren, en hij besloot om Draco te straffen.

Ruw greep hij me vast, en nog ruwer trok hij me naar zich toe om zijn lippen beestachtig met die van mij te verbinden.

Ik hapte naar adem tegen zijn lippen aan, maar ik durfde me niet te veroeren, wat zou hij dan wel niet allemaal met me doen??
Ik overwoog mijn kansen, maar toen besefte ik me dat ik die helemaal niet had. Langzaam kreeg ik een zenuwinzinking.

Natuurlijk was het uitgerekend Draco die me te hulp schoot.

'Imperio', zei hij terwijl er een groene rook uit zijn toverstaf spoot. Ik keek om me heen, maar gelukkig had niemand de rook opgemerkt, evenals de wazige gezichtsuitdrukking die de Duitser kreeg.

Dankbaar, en met betraande ogen keek ik hem aan terwijl ik mijn mond ruw afveegde.
Bah! Het smaakt naar Duitse Herder!!

Hij hief zijn schouders op.

'Ik wachtte gewoon tot we helemaal binnen waren.', zei hij nonchalant.

"Natuurlijk!! Dat ik daar niet zelf aan dacht!!", sprak ik mezelf bestraffend in gedachten toe.

Draco kwam op me af, en hij veegde de tranen uit mijn ogen.

Ik had niet eens door dat ze er waren.

De Duitser ging ons voor naar het kamp.

"Halt!!", klonk het ineens van de andere kant. Ik keek op, en ik zag een man naar ons wijzen, hij beveelde ons om te stoppen. Opeens had ik een idee, dit kon nog leuk worden...

Ik liet Draco en mezelf stoppen, maar de soldaat verder lopen.

De man keek ons verbaasd aan, de soldaat was ondertussen nog steeds verder aan het lopen.

Draco had door wat ik deed, en hij kneep in mijn hand. Ik kneep hem terug. Een stilzwijgend gebaar, klein maar duidelijk. Hij zou me altijd steunen.

De man begon nu de soldaat uit te schelden.

Opeens pakte de soldaat een pistool tevoorschijn.

De man deed hetzelfde.

'Hanswurst!!', zei de soldaat tegen de man.

De man pikte dit niet, en hij haalde de trekker over.

De soldaat liet ik hetzelfde doen.

Nog geen seconde later lagen er twee lijken op de grond.

'Je weet toch dat he nu de geschiedenis drastisch hebt verandert door Hitler en Von Staufenberg elkaar te laten vermoorden.', zei Draco met open mond.
(In het echt had Von Staufenberg een moordpoging op Hitler op 20 juli 1944 gedaan, deze mislukte doordat iemand de bom had verplaatst. Even ter informatie. xxx, Hermione24091)

Ik haalde mijn schouders op.

"Liever zij dan wij.", zei ik huiverend.

'Daar heb je gelijk in.', beaamde hij me.

"Ok. We zijn binnen! Wat doen we nu??", vroeg ik hem.

'Weet ik veel... Jij bent hier de geniale!', antwoordde hij droogjes.

Aauw!! Dat was een steek door mijn hart.

(Iets in die aard zei Ron ook ooit, daardoor moest ze aan hem denken voor iedereen die het niet door had. xxx, Hermione24091)

"Dan zal ik maar weer het plan bedenken.".
<zucht melodramatisch>

'Dat vind ik een strak plan!', zei hij knipogend.

Ik kon het niet laten om te glimlachen.

"Eeeuhm.... Oké. We doen het zo: We doen ons voor als de graaf en gravin van Habsburg die op audiëntie komen bij Hitler. Toen zagen we dat iemand hem en Von Staufenberg vermoordde, en we kwamen naar het kamp. We trommelen alle soldaten op om de 'moordenaar' te gaan zoeken. Ze gaan allemaal op zoek naar een persoon die ze niet kunnen vinden em wij hebben zat veel tijd om de tijdverdrijver te zoeken.", zei ik allemaal in één adem.

Ik zag nu waarschijnlijk helemaal rood, zoals het haar van...

Ooh! Stop!! Niet aan denken!!

Hij stond me met open mond aan te kijken.

"Je vangt nurgels!", zei ik lachend.

'Eikes!! Beesten uit Luna's fantasie wil ik niet in mijn mond hebben!!', zei hij hoofdschuddend.

'Kun je het nu wat trager herhalen??', vroeg hij verward.

Ik legde hem het plan nogmaals uit.

Hij knikte om aan te geven dat hij het begreep.

Nu kon het plan van start gaan...