The NGSB Casanova

Chapter 11

Rape!...

   

   

   

   
"I'M GIVING you only thirty minutes to do the activity," anunsyo ni ma'am Binabat pagkatapos niyang magpaliwanag ng aming gagawin sa araw na ito.

She gave us an individual activity on her Values Education subject. It was like a self-check activity. Evaluating, how well we know ourselves, how well we trust ourselves, and how well we see ourselves.

Binigyan niya kami ng dalawampung katanungang pagninilay-nilayan namin at susubukang bigyan ng kasagutan. Hindi naman talaga mahirap 'yong tanong. It was supposedly easy for us, lalo na't tungkol lang naman ito sa aming sarili.

But then, sometimes, the most difficult questions to answer, are the simplest ones. Like these questions given. You cannot bare to answer directly without even thinking hard enough. Of course, you wouldn't want to come out like a liar, a boastful person, or anything else close to that. Mas mahirap kilalanin ang sarili natin, dahil madalas, hindi natin nakikita kung nanong nakikita ng iba sa atin.

Pero ang totoo. Tayo dapat mismo ang mas nakakakilala sa sarili natin. Iyon nga lang minsan, mahirap gawin. Mahirap sagutin ang mga tanong, tulad ng 'who am I?' Sino nga ba ako? Gaano ko nga ba kakilala ang sarili ko. O kung, kilala ko nga ba talaga ang sarili ko?

And that is the main objective of this activity, to help us get to know ourselves, better. And we are going to rate ourselves using those questions through the scale of zero to four. From which, zero is the weakest and four is the strongest.

After thirty good minutes na ibinigay niyang oras ay pipili siya ng iilan para sumagot no'ng mga tanong orally at iko-confirm ng buong klase kung totoo ang sagot o hindi.

One of the questions is 'Am I mature enough as a person?'

Hmmm.

Ano nga ba? Mature na ba ako o isip bata parin?

Nangalumbaba ako at pilit ni inaalala kung paano ko hina-handle ang mga kinaharap kong sitwasyon.

Pero naputol agad ang pag-iisip kong 'yon nang biglang may sumipa ng upuan ko. And I was not surprised when I figured kung sino ang lapastangang iyon.

"Ano na naman bang problema mo?!"

Well who else would it be? Ivan. Siya lang naman ang numero unong asungot sa buhay ko na sumisira ng araw ko. Pero paanong napunto itong isang 'to rito? Hindi ba't dapat ay nasa kabilang banda siya?

Sa halip na sagutin ang tanong ko, kinindatan niya lang ako.

"Wag mo nga akong kinikindatan! Akala mo ba ikinagwapo mo 'yan?"

Sinamaan ko siya nang tingin.

"Hindi."

Himala, hindi nagyabang.

"Oh di---"

He cut me off. "Kasi matagal na akong gwapo."

He was confident enough to say that, wiggling his eyebrows. Inirapan ko na lang siya. Ang yabang talaga! Kainis!

"You only have twenty minutes left."

Naalarma ako nang biglang magsalita uli si ma'am.

Lagot na. Wala pa akong nasasagutan ni isang tanong man lang. Tapos itong nasa likod ko, masayado pang papansin. Kung hindi ko lang talaga alam na asar 'to sa'kin, iisipin ko ng may gusto sa'kin 'to.