The NGSB Casanova

Chapter 19

Smiley stranger ...

TRISHA

Smiley stranger :
Hi. Good morning. ☺

Ako :
Good morning.

Smiley stranger :
Kagigising mo lang noh? ☺

Ako:
Hindi ah.

Smiley stranger :
Mamatay? Hahaha ☺

Ako :
Oo na, kagigising ko lang. Heto nga't maliligo na ako oh.

Smiley stranger :
Sige na, maligo ka na. Nangangamoy ka na eh. ☺

Ako :
Kapal mo!

Smiley stranger :
Hahaha. ☺

Ako:
Tse! Bye na.

Nilagay ko na ang cellphone ko sa ibabaw ng nightstand.

Yeah, I'm texting him. I mean, that unknown number. Pero pinalitan ko na ng 'smiley stranger' ang pangalan niya sa phonebook ko dahil sa walang kamatayang smiley emoticon sa bawat text niya.

Noong isang araw lang, inis na inis ako sa taong'to. Tapos ngayon, kapalitan ko na siya ng text.

Noong gabing 'yon, nireplyan ko siya. Sinubukan ko lang kung hanggang saan ang pangungulit niya. Naisip kong hindi naman siguro masamang subukan ko. I mean, I'll never know if his this or that, kung hindi ko siya susubukang kilalanin.

Siguro malalaman ko rin ang intension niya through this, eventually. Though, ang sabi ni Piol may pinagbigyan siyang member ng journalism org para sa isang interview. But we can't be sure of that. Hindi rin namin siguro 'yon magtitext nang ganito kung Talagang para lang sa interview.

Kung may masama nga siyang intseyons sa aki, I'll figure it out. Hindi ko namaan hahayaang umabot sa gano'n.

Pero habang nagpapalitan kami ng messages, naramdaman kong hindi lang naman puro ganun ang alam niya. In fact, we've talked so much about ourselves that night.

And so, I gave it a try. Hinayaan ko ang sarili kong mag-enjoy na ka-text siya—which I suppose I didn't regret doing so. Total, I'm perfectly free. I mean, I'm single. Kay walang magiging problema.

"TRISH, sa cafeteria tayo vacant naman natin e," yaya ni Piol habang nakikipag-text ako kay smiley stranger.

"Sige, susunod ako," sagot ko naman nang nakatingin parin sa cellphone ko.

"Sure ka?"

"Oo"

"Okay, sunod ka ha?" paalala ni Hana.

Kahit na hindi ko naman talaga direktang nakikita kung sino sa kanila ang nagsasalita, kabisado ko na ang boses nila pareho. Kaya alam ko kung sino ang kung sino.

Umalis na sila, habang naiwan naman ako dito sa classroom.

Smiley stranger :

Nasa'n ka ba ngayon? ☺

Ako :

Nasa classroom ako eh.

Smiley stranger :

Talaga? Nasa labas ako eh. ☺

Nasa labas daw siya? OMG! Baka naman pwede ko na siyang makilala this time?

Agad akong nagtipa ng reply.

Ako :

Sino ka nga kasi? Baka naman, pwede na kitang makilala this time?