(BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR.)
Merhaba!
Ben Casper.
Tanıtımda okuduğunuz üzere klasik bir Wattpad töre hikayesi değildir. Watty Kızları karşıtı bir hikayedir, sadece baş karakterlere yoğunlaşılmamıştır. Öyle çok romantizm de içermez, aksiyon bolluğu yaşanır. Bu yazı da hikaye başında değil, hikayenin 60. bölümlerini yazarken eklenmiştir.
Resmi kuruma yazı yazıyormuş gibi oldu sanki söfkslfksld
Genelde yazarların yazılarına okuyucular bakmıyor, bunu biliyorum. Çok ciddi yazıyorlar ve okurken sıkılıyor insan. Bu yüzden şanslısınız.
Yazdığım notlarda sıkılamazsınız kiiii.
Dipnot:Diğer hikayeme profilime tıklayarak ulaşabilirsiniz💙
İyi okumalar💛
Multimedya-Nisan Yılmaz.
İnsanlar belirli şeylere alışırlar, belirli durumlara, belirli yaşam tarzlarına ve belirli insanlara.
Alışkanlıkları değiştirmek zordur.
Benim için değil çünkü alışkanlıkları olmayan bir insanım.
Pekâlâ, en azından bugün öğleden önceye kadar öyle sanıyordum...
"Apo," Sabrımın son demlerini yaşıyordum. "Ne tarafa doğru gülmem gerekiyor?"
Tepemde asılı serum vücuduma girerken o kadar huylanıyordum ki onu çıkartıp atma isteğiyle doluydum bir taraftan da. Bunu engellemek için elimi sıkarak dikkatimi Apo'da toplamaya çalıştım. Daha ciddi bir konu vardı şu an.
Sadece bayılmıştım oysaki.
Ben nereden bileyim, toplantıdan toplantıya koşarken bünyemin tempoda yorulacağını ve hastaneye götürüldüğümde uğruna toplantıdan toplantıya koştuğum, yüzde yetmiş sekiz hissesinin sahibi olduğum Yılmaz Holding'in aslında varisi olmadığımı öğreneceğimi?
"Gerçekten sinirleniyorum," Karşıma tespih boncuğu gibi dizilmiş, sessiz sessiz duruyorlardı. "Lan konuşsanıza!"
Şu an beni sinirden delirtenlerden birisi olan Apo çocukluktan bu yana hep yanımdaydı. Baktım ondan hayır yok, yanındaki Zeynep'e diktim gözlerimi. O da ses vermeyince kardeşim Harun'a döndüm.
Tüm sakinliğimi koruyarak, "Tamam," dedim anne ve babama dönerken. "Siz anlatın o zaman?"
Babam, anneme baktı. Daha sonra bana dönerek bir kere öksürdü ve benim az önce duyduğum şeyi söyledi tekrar. "Sen bizim öz kızımız değilmişsin işte," diyen babama hayret ederek baktım.
"Onu anladım," Ters sesim aralarında bakışmalarına sebep oldu. Yılmazlar ile aram iyi değildi, yılda mecburi bir iki kez görüşürdük sadece. Holdingin başında ben olduğum için biraz bana muhtaçlardı.
Annemler beni sevmiyordu, bunu biliyordum. Hatta bunu öğrenince sevinmişlerdir diye tahmin ediyorum. Bana daha fazla cevap vermediler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mardin'de Töre (Tamamlandı)
Ficción General~Standart bir töre hikayesi değildir.~ Nisan Yılmaz... Yaşarken ölmek ile ölmek arasındaki o farkı daha yedi yaşında öğrenen yalnız, kimsesiz olduğunu düşünen ve umursamaz işinde başarılı bir kadındı. İdoldü, etrafındakilere bir meşale gibi yol göst...
