<LEAN’S POV>
Hindi ako makamove-on sa kinanta ni Kevin. Parang habang nakikinig ako, hindi lang sa childhood friend niya naka dedicate ang kanta. While he was singing, he kept on looking into my eyes. Alam kong sumusulyap lang pero nakailan rin siyang tingin at lagi ko siyang nahuhuli dahil siya lang naman ang tinititigan ko habang tumutugtog siya sa stage.
Na-windang ako sa kanta niya. Miski ako natamaan sa kantang yon. I remembered the times when I was with my childhood friend also. Agh! I hate this, I can’t even remember his name. Not even a single thing about him. I’m not this usual type of person to forget but inaamin ko may short term memory loss ako minsan kaso yung mga ganong importanteng bagay sa buhay ko, bat ko nakalimutan?!
“Everybody, please stand up and go to the center and DANCE!”
Everybody was dancing happily, while I’m here stuck with a stranger. Kinakausap niya ko but he’s not saying anything that’ll make me know who he is. Hindi ko naman siya kilala and I don’t want to know. Ang objective ko sa party na ‘to ay makita si mystery guy.
Nakailang pasa ako ng partner dahil hindi pa naman love-struck-10 and mukhang nag e-enjoy pa ang ibang tao. Yung iba na nakasayaw ko mga kilala ko at mga ka-batchmates ko.
Pinasa ako nung kasayaw ko na ka-batchmate sa isang lalaki.
“Hi miss! Bat parang ang lungkot naten ngayong gabi ah?”, tanong nung lalaking kasayaw ko ngayon.
“Nope, I’m fine mister wearing-a-dark-blue-mask. May I know who you are?”
“You can’t. Unless nalang kung ikaw magiging last dance ko para mapakita ko who’s behind this mask.”
“Hahahaha! Ang benta mo Jeremy. Tigilan mo nga yan. Nakakadiri ka. Doon ka na sa crush mo!”
“I can’t believe useless talaga sa tropa naten ang maskara. Anyway, goodbye~”, inikot niya ko at ipinasa sa iba.
“Buti nakamaskara ka at natatakpan yang mukha mo.”, boses palang alam ko na kung sino.
“Pwede ba, Raphael ay tigil tigilan mo ko. Porket nakataklob lang yang panget mong mukha e manglalait ka na.”
“Tss. Ang yabang ne’to.”
“Doon ka na nga kay Vivi!”, ako na ang umikot sa kanya at ipinasa sa iba.
“Hello!”, sabi nung kasayaw ko ngayon.
“Uhm… Hi.”, familiar yung boses niya pero tatahimik nalang ako. Hindi ko naman siya ka-close kung sakaling siya nga yun.
Pero bigla niyang tinungo ang ulo niya at tinignan ako ng mabuti.
“WAAH! Ate Lean, ang ganda mo ngayon! Sana hindi pa kita nakasayaw ngayon.”
“E-eh, Blair?”, ang galing naman niyang manghula.
“Yup. Shhhh ate Lean. Wag kang maingay. Ay malapit na, sige iikot na kita sa iba.”, inikot niya na ko at ipinasa.
“I can’t believe that you’re still recognizeable even though you’re still wearing a mask.”
“Ikaw ba yung ka-banda ni Kevin? Xan…”
“Wow. You recognized me. Yes, I’m Xanthus.”, he flashed a smile on me.
Kahit nakamaskara ‘tong si Xanthus, pag ngumiti alam mong gwapo. Naiimagine ko.
“I’ve got to go, see you around.”, he passed me to another person who was holding a drink while dancing with me.
“Ohh look who’s here. I can’t believe I’m dancing with you now.”
BINABASA MO ANG
Thinking of You ♥ ~ Chapter 21 (Slow Update)
أدب المراهقينPano kung minsan ka na nga lang umibig, dun ka pa sa taken na? Ano ba mas pipiliin mo, pilitin na magmahal o mahalin ka? Ako nga pala si Lean at kahit anong gawin ko, mali pa rin. Kahit nag papaktanga ako, hindi ko alam na marami palang nasasaktan s...
