Νιωθω τον αερα να με χτυπαει στο προσωπο.Κανω πιο γρηγορα πεταλι.Ναι θα φτασω πιο γρηγορα απο την Λένα.Στριβω σε ενα στενο και μεσα σε μερικα λεπτα μετα απο ανηφορα φτανω πρωτη.Η κουραση μου αποζημιωνεται πραγματικα.Ολη η πολη φαινεται απο εδω.Ναι ειναι ομορφα.Ναι μπορω να αναπνευσω καθαρο αερα.
''Γιατι παντα πρωτη;''Ακουω την φωνη της Λένας απο πισω μου.Γυριζω χαμογελωντας.
''Ετσι ειναι αμα τρως ολο σου το φαγητο..''Δειχνω τα λεπτοκαμωμενα μου μπρατσα.
''Ναι σκασε τωρα.''Γελαει σιγανα.Αδειασε ενα παγκακι παμε....''Με προσπερναει γρηγορα με το ποδηλατο και φτανει μεχρι το παγκακι.Κατεβαινει και καθεται ολη χαρα φτιαχνωντας το σορτσακι της.Μιμουμαι τις κινησεις μου και καθομαι κολλητα της.
''Επιτελους.Εχουμε 3 μηνες μπροστα μας.Τι λες να κανουμε;''Ειμαι σιγουρη οτι αυτη η συζητη θα μου αρεσει.
''Σιγουρα θα παμε στο εξοχικο μου τον Ιουλιο.''Με διαβεβαιωνει χαμογελωντας μου.
''Ναι και η μαμα μου θα μας πηγαινοφερνει οποτε μπορει Χαλκιδικη.''Της λεω εγω.
''Τελεια.Δεν νομιζω να θες κατι αλλο.Παντως εγω ειμαι αγχωμενη.Ειναι 3 μηνες και μετα...''
''Ελα μην αγχωνεσαι τα εχουμε πει αυτα.Ειμαστε και οι δυο καλες θα τα καταφερουμε. Δεν θα μας ριξουν δα και οι πανελλαδικες.''Ειμαι αισιοδοξος ανθρωπος.Ναι σιγουρα.
''Εχεις δικιο...''Ξεφυσαει και στηριζουμε τα κεφαλια μας συγχρωνισμενα.Κοιταζουμε την υπεροχη θεα μεχρι το λιμανι και την γαλαζια θαλασσα που φαινονται απο εδω πανω. Ο ηλιος ειναι αρκετα ζεστος αλλα δεν εμποδιζει κανεναν τουριστα ή ντοπιο να ερθουν να απολαυσουν την θεα απο τα Καστρα.
''Να παω να μας παρω δυο γρανιτες;''Λεει αποτομα τρομαζωντας με.
''Αμε.''Βγαζω ενα 2ευρω απο την κωλοτσεπη μου.
''Μην αργησεις ε..''Την προειδοποιω.Δεν μου αρεσει να καθομαι καθολου μονη.Στηριζω τον αγκωνα στο ξυλο απο το παγκακι και κλεινω στιγμαια τα ματια μου.Οταν τα ξαναανοιγω Βλεπω μπροστα μου δυο ψηλα κοριτσια να βγαινουν φωτογραφιες.
''Να μην φαινονται τα ποδια μου.''Λεει η μια χαμογελωντας στημενα στην καμερα.
''Ναι και οχι πολυ κοντινο.''Λεει η αλλη.Στριφογυριζω τα ματια.Ενα απαλο αερακι ερχεται κατα πανω μου.Κλεινω τα ματια μου και προσπαθω να γινω ενα με τον αερα.Τα καστανα μαλλια μου πηγαινουν πισω και ανακατευονται.Ξανανοιγω τα ματια μου αφου καταλαβαινω οτι η Λενα επεστρεψε.
YOU ARE READING
30 Days to Suicide
Teen Fiction.. Καθε 30 μερες το φεγγάρι μας χαρίζει την ομορφιά του. Και μετα ξανά απο την αρχη, περιμένεις αλλες 30 μερες. Ο Κρίστιαν αποφασίζει σε 30 μερες να σκοτώσει καθε μισητό, βαρετό κομματι της ζωής του. Τα σχέδια του χαλανε απρόσμενα οταν μια κοπελα πρ...
