Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 7

Εχω κλειστά τα μάτια και περιμένω στο επόμενο 1 δευτερόλεπτο τον θάνατο. Αντί να νιώσω το αμάξι να με ποδοπαταει, συγκρουομαι στον δρόμο με ένα άλλο σώμα να με πλακώνει.

Αν έτσι μπαίνεις στον παράδεισο πονάει. Απο τον φόβο μου μήπως εχω πάει στην κόλαση δεν εχω ανοίξει τα μάτια μου ακόμα.

"Εμμα είσαι αλλά;"

Δεν παίζει να είναι ο Αγγελος ένας πραγματικός άγγελος. Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και έρχομαι αντιμέτωπη με τα υπέροχα μάτια του Άγγελου που μόνο ανησυχία εκφράζουν αυτή τη στιγμή. Όντως είναι άγγελος, μόλις εσωσε την ζωή μου.

"Εμμα απαντα μου. Εισαι καλά χτυπησες;" "μόλις μου εσωσες την ζωή μου..." "Όχι. Μόλις αντίκρισα τα πιο όμορφα μάτια." "Άγγελε ευχαριστω..ευχαριστώ τόσο πολυ." με το που θυμάμαι από τι με εσωσε δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μου και ο Άγγελος με παίρνει στην αγκαλια του.

"Μη κλαις όλα είναι καλα τώρα, ησύχασε." με καθησυχάζει ενώ χαϊδεύει τα μαλλιά μου και με ηρεμεί. "Έλα σήκω." "που πάμε;" λέω ενώ σκουπίζω τα μάτια μου. "Κάπου που θα νιώσεις καλύτερα." μου χαμογελάει και του χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο. Είναι τόσο γλυκός. Και μόλις μου εσωσε την ζωή. Του χρωστάω τόσα πολλά.

Έχουμε πάει σε μια καφετέρια στης αρχής της πόλης που έχει κόσμο αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να πνίγεσαι. Παραγγέλνει κάτι που δεν εχω ξανακούσει και για τους δύο αλλά με ενημερώνει πως είναι πολύ ωραίο ρόφημα.

"Άγγελε αλήθεια σε ευχαριστώ για όλα. Είσαι τόσο υπέροχος."

Σκατα

Το είπα δυνατά αυτό. Απο μέσα μου μουτζωνω τον εαυτό μου για το μεγάλο μου στόμα. Εκείνος όταν ακούει τι του λέω αποκτά ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Όχι Εμμα. Εσύ είσαι αυτή που είναι υπέροχη." Και Τώρα νιώθω τα Μαγούλα μου να έχουν γίνει κόκκινα.
Πάλι καλά που έρχεται η σερβιτόρα και διακόπτει αυτήν την αμήχανη στιγμή.

"Θέλετε κάτι άλλο;" μας λέει. Βασικά στον Άγγελο λέει και τον κοιτάζει Σαν λιγουρα. "Ναι να φύγετε." της απαντάω χαμογελαστά και εκείνη μένει με ανοιχτό το στόμα και με κοιτάζει σαν να ειμαι δολοφόνος. Χωρίς να πει κάτι φεύγει. Φυσικά τι να πει; αλλά εγώ γιατί το είπα αυτό;

"Δεν ήξερα πως ήσουν και επιθετητη." μου λέει και χαμογελάει στραβά. Τι ωραίο χαμόγελο. Συνελθε Εμμα υπάρχει και ένας Ιαν.

"Δεν γίνομαι αλλά με νευριάζει όταν κάποιος δεν κοιτάει την δουλειά του." και κοιτάει εσένα. Απο μέσα μου πάντα ξέρετε. "Και εσένα η δουλειά σου τώρα ποια είναι Εμμα;" "Να πιώ αυτό το υπέροχο ρόφημα μαζί με εσένα Αγγελε." από το χαμόγελο του και τα μάτια που αυτή τη στιγμή λάμπουν καταλαβαίνω πως του άρεσε η απάντηση μου.