Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 10

Κάθομαι μαζί με μια κούπα ζέστη σοκολατα στον καναπέ και παρακολουθώ την τηλεόραση μήπως και γεμίσει έτσι ο χρόνος μου. Θα μπορούσα να πάρω την Κριστιν να έρθει αλλά ήμασταν μαζί το πρωί και δεν θέλω να την απασχολω συνέχεια. Ξέρω πως είμαστε κολλητές αλλά έχει και εκείνη ζωη.

Τώρα θα ήμουν μαζί με τον-Όχι οχι όχι δεν θα κανω τέτοιες σκέψεις είπα πως θα προσπαθήσω μόνη μου και αυτό θα κανω. Σηκώνομαι χωρίς να ξέρω τι να κανω και ψάχνω τον χώρο γύρω μου για ενδιαφέροντα πράγματα. Βλέπω το σπίτι που δεν είναι και στα καλύτερα του οπότε αποφασίζω να ασχοληθώ με την καθαριότητα. Δεν είναι και το πιο ενδιαφέρον πράγμα αλλά τουλάχιστον κάτι θα κανω από το να κάθομαι.

Έχω πάρει όλα τα ασιδερωτα σε μια στιβα από ρούχα και τα σιδερωνω. Είναι ακόμα 9 οπότε είναι νωρίς για να κανω μόνο αυτό. Μετά από το κουραστικό σιδέρωμα βάζω πλυντήριο και στη συνέχεια καθαρίζω την κουζίνα.

μα καλα πως το είχα αφήσει το σπίτι σε τέτοια κατάσταση;

Αφού τελειώνω με όλες τις δουλειές του σπιτιού πέφτω πάλι απελπισμένα πάνω στον καναπέ. Ανοίγω πάλι την τηλεόραση αλλά το κουδούνι με εμποδίζει στο να παρακολουθήσω εκπομπη με ζώα. Ότι καλύτερο ξέρω.

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω 3 αγαπημένα μου πρόσωπα με γεματα τα χέρια από σακούλες πιτσας, παγωτού, μπύρας και σοκολάτας.

"Εκλπηξηηη!" φωνάζουν και οι τρεις μαζί σαν μια χοροδια. "Παιδιά δεν έχω γενέθλια." "Ναι αλλά δεν εχεις παρέα. Θα μας αφήσεις να περάσουμε ή θα κάτσουμε εδώ έξω;" παραπονιέται το Στέφαν και περνάνε μέσα.

"Λοιπόν τι εκανες εδωω;" λέει ο Νικ ενώ πέφτει άτσαλα πάνω στον καναπε. "Έβλεπα αυτή τη βλακεια." του απαντάω αναστεναζοντας και δείχνω την τηλεόραση. "Μα Καλά γιατί δεν μας πήρες τηλέφωνο;" παραπονιέται η Κριστιν και σταυρωνει τα χέρια της στο στήθος της.

"Εε έχει πάει 11 και είναι αργά." "μας έχεις για άτομα που κοιμούνται στις 11;" μου λέει ο Στέφαν και με κοιτάζει σαν να είμαι χαζη. "Σταματήστε να γκρινιαζετε ήθελε να μείνει λίγο μόνη της!" με υπερασπίζεται ο Νικ και εγώ του χαμογελάω. "Ναι αλλά όλα αυτά που φέραμε πρέπει να φαγωθούν!" ακούω την Κριστιν με μπουκωμενη φωνή και την βρίσκω με ένα πακέτο πίτσα αγκαλιά. "Επίθεση!" φωνάζει ο Στέφαν και τρέχει μαζί με τον Νικ καταπάνω μου με αποτέλεσμα να τσιριζω σαν τρελή.

Αντί για μένα παίρνουν τις μπύρες και τα αλλα 2 κουτιά πιτσας και πηγαίνουν στον καναπέ σαν αγγελούδια. Εγώ παίρνω ένα κουτάλι και το παγωτό καραμέλας που φέραν και κάθομαι μαζί τους.