Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 16

"ΙΑΝ ΆΝΟΙΞΕ ΜΟΥ!" αρχίζω να φωνάζω σαν παλαβή έξω από την πόρτα του σπιτιού του. Γαμωτο δεν έχω δικό μου κλειδί και τώρα πρέπει να σπάσω την πόρτα. "ΙΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΘΕΌ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΊΞΕΙΣ ΘΑ ΠΆΡΩ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ!" σε λίγο θα κλείσει η φωνή μου αλλά δεν με νοιάζει...θέλω απλα να μου ανοίξει την ηλίθια πόρτα και δω τι σκατα έχει γίνει. Μετά από λίγα χτυπήματα ακόμα και φωνές ακούω το κλειδί να γυρίζει...

Επιτέλους...

Εκείνος πρώτου καλά καλά ανοίξει την πόρτα, έχω μπουκάρει μέσα και έχω πέσει πάνω του. Τα μάτια του είναι κοκκινα και το σπίτι βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Είναι αξυριστος και απεριποιητος. Φοράει μια λερωμενη άσπρη φανελα και είναι με μια μπυρα στο χέρι πάλι..

"Ιαν.." η φωνή μου ακούγεται σιγά και νιώθω ότι θα κλαψω. Δεν θέλω να τον βλέπω έτσι και να είναι έτσι είναι άδικο για αυτόν..τεινω το χέρι μου στο πρόσωπο του αλλά αποφεύγει το άγγιγμα μου. "Πες μου τι θες Εμμα." η φωνή του είναι ψυχρή και αποτομη. Έτσι είναι τον τελευταίο καιρο.

"Γιατί όλα αυτά Ιαν;" Ο τόνος μου είναι χαμηλός και η στεναχώρια μου είναι πολύ εμφανής στην φωνή μου. Πώς να μην είναι;

Εκείνος με κοιτάζει χωρίς να απαντάει και συνεχιζει να είναι αποτομος. "Κανε μας την ανιξερη τώρα." μου απαντάει με ειρωνεία στο πρόσωπο του. Νιώθω τελείως χαμένη δεν ξέρω τι έχει γίνει η που έχω φταιξει αλλά σήμερα θα μάθω. Αρκετά υπομονή έκανα..

"Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις Ιαν αλλά γίνε επιτέλους ξεκάθαρος και πες μου ότι έχεις να πεις στα ίσα." χωρίς να το θέλω του απαντάω απότομα. Κουράστηκα αυτή του την συμπεριφορά.

Πρώτη φορά είναι έτσι, δεν έχει ξαναγίνει τόσο ψυχρός και δεν με απέφευγε ποτέ. Κάτι συμβαίνει..

Εκείνος όμως συνεχίζει να με κοιτάει ψυχρά και ρίχνει ένα ειρωνικό γέλιο. Παίζει με τα νεύρα μου αυτό το παιδί..

"Όπως ήσουν εσύ αυτόν τον καιρό;" συνεχίζει με την ειρωνεία του. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί και για τι πράγμα μιλαει. "Γιατί δεν ημουν Ιαν; μια χαρά ήμασταν τόσο καιρό. Αυτές τις δύο βδομάδες συμπεριφέρεσαι σαν κοπανος και με αποφεύγεις. Πες μου επιτέλους τι σκατα έχεις πάθει και ασε τις υπερφυγες!" τώρα έχω υψώσει την φωνή μου δύο επίπεδο που το είχε σηκωσει εκείνος πριν από λίγο. Δεν θα κάθομαι να με κατηγορεί χωρίς λόγο οσο και αν τον αγαπάω.

Κλεινει τα μάτια του και βαριανασαινει. Ξέρω πως έχει νευριάσει υπερβολικα αλλά αν δεν μάθω το τι έχει δεν κάνω βήμα από εδω μέσα. Όταν τα ξανανοιγει, τα μάτια που πετάνε σπίθες και πετάει με δύναμη το γεμάτο κουτακι μπυρας στο γυάλινο τραπέζι με αποτέλεσμα να σκάσει.