Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 24

(Όχι άλλο flashback)

Το αυτοκίνητο παρκάρει έξω από το σπίτι μου και κλείνει την μηχανή του αυτοκινήτου. Γυρνάω να του ρίξω μια κλέφτη ματιά αλλά με κοιτάζει ηδη με τα πράσινα του ματια.

"Θα είσαι εντάξει;" με ρωτάει κάπως αμφίβολα και τρίβει τον σβέρκο του. Του ριχνω ένα μικρό χαμόγελο και βαζω μια τούφα πίσω από το αυτι μου.

"Κάποια στιγμή." μου γνεφει και ύστερα κοιτάζει έξω από τον δρόμο. Φαίνεται χαμένος στις σκέψεις του καθώς σφίγγει τα φρύδια του.

Ίσως επέλεξα λαθος. Σκέφτομαι αλλά κατευθείαν διώχνω αυτή τη σκέψη από το μυαλό μου. Θέλω να έχω ήσυχο το κεφάλι μου και αυτό δεν γίνεται με τον Αγγελο στην ζωή μου. Ο Ιαν έχει ήδη διαγράφει από μόνος του.

Ανοίγω την πόρτα λέω ένα γρήγορο καληνύχτα και τρέχω προς το σπίτι.

Διαφυγή.

Αυτό χρειάζομαι και αυτό κανω τώρα. Τρέχω μακρυά από αυτά που με βασανιζουν και από τα προβληματα μου. Τρέχω μακρυά από την γλυκιά διάθεση του Άγγελου και με αυτή την κινηση του γυρνάω την πλάτη.  Είναι λαθος. Ναι αλλά λαθος είναι να είμαι εγώ σκατα κάθε μερα. Και αν δεν πρέπει αν τον χάσω;

Δεν θέλω να τον χάσω..

Σταματάω εξω από την πόρτα του σπιτιού μου. Ακούω τις ψιχάλες τις βροχης να χύνονται στον δρόμο και το βουρκωμα δεν αργεί να φτάσει στα ματια μου.

Γυρνάω και βλέπω το αμάξι στην θέση του. Είναι εκεί, δεν έφυγε..

Βγαίνει από το αμάξι και έρχεται από το μέρος μου. Τον πλησιάζω και εγώ αλλά όσο τον πλησιάζω τόσο ανεβάζω την ταχύτητα. Ρίχνομαι στην αγκαλιά του και νιώθω ηδη το σώμα μου να ηρεμεί. Μου χαιδευει τα μαλλιά και μου φιλάει το κεφάλι.

Όταν χωριζομαστε, τόσο ώστε να μπορώ να τον κοιτάω, ενώνει τα χείλη μας. Μέντα. Εμβαθύνω το φιλι μας καθώς ψάχνω απεγνωσμένα την γλώσσα του με την δική μου ώστε να τον γευτώ περισσότερο.

Αφήνω μικρούς αναστεναγμους ενώ με σπρώχνει προς τα πάνω του ακόμα πιο πολύ με το χέρι του. Τα χέρια μου πιάνουν τα μαλλιά του και του τα τραβάω ελαφρά κάνοντας τον με την σειρά του να βογγιξει.

"Θα αρρωστήσουμε." ψιθυρίζει την στιγμή που παίρνει το οξυγόνο του του χρειάζεται. "Ας αρρωστήσουμε." του απαντάω και χαμογελάει.

Την στιγμή που χαμογελαει του δίνω άλλο ένα φιλι. Έχουμε γίνει και οι δυο μούσκεμα αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να ξαναφιληθουμε. Ίσως πιο άγρια αυτή τη φορά..