Çocukluk Aşkı | Hasal

⛄ Acı ☀

Dinlerken "Enbe Orkestrası - Hikaye" adlı şarkıyı açmanızı öneririm. Şarkıyla birlikte okuyunca satırlar anlam kazanıyor.

Not: Ufak bir internet sıkıntısından dolayı bölüm bir saat geç geldi. Bundan sonra saat sekiz gibi bölümler gelecek.

***

Dalgaların seslerini gözüm kapalı dinlerken, huzuru hissettiğimi biliyordum. Peki neden şimdi huzurlu değildim?  Bir kaç saat önce öğrendiğim habere hem sevinmiş, hemde endişelenmiştim. Bir çocuğumuz olacaktı, Asal ve benden bir parça. Onun, bu habere sevineceğine emindim. Beni seviyordu, uzun süredir bir çocuğumuz olmasını istediğinide biliyordum. Bende seviniyordum, Asal'ı seviyordum. Ondan olan herşeyi seviyordum. İçimdeki tuhaf hissin adı belki de korkuydu. Bebeğimizi bu dünyaya getirdiğimiz de ne yapacaktım? Kardeşimi ben büyütmüş olsam da bir çocuğa annelik yapmak. Tuhaf hissediyordum. Bebeğim daha doğmadan annelik duygusunu gerçekten anlıyordum. Telefonum cebimde titremeye başladığında cebimden çıkarıp arayana baktım. Ekrandaki 'My husband'  yazısını görünce kalbim benden bağımsız şekilde hızlanmaya ve maraton koşar gibi atmaya başladı.  Telefona aptal aptal bakarken ses kesildi. İrkilerek kendime geldiğimde, Asal'ın numarasını tuşlayacaktım ki tekrar aramaya başladı.

"Alo. "

" O telefon neden ikinci aramada açılıyor Hale Kara! "

" Dalmışım Asal. "

" İyi misin Peri kızı? Yoldayım ben sahile çok yaklaştım. Her zamanki yerimizde misin? "

Az sonra söyleyeceğim şeyin heyecanıyla derin bir iç çektim. " Her zamanki yerdeyim Asal. "

" Benimle gizli saklı ne konuşacaksın ki?  Evimizde söylesen olmaz mıydı? "

" Herşeyin başladığı yerde söylemem lazım Asal. Herşeyimizin doğduğu yerde." Asal homurdanarak telefonu kapattığında yüzümde gülümseme vardı. Bu adam hiç uslanmayacaktı ve bende onun uslanmasını istemiyordum. Herşey iyi olacaktı. Bebeğimiz, Asal ve ben. Gerçek bir aile olacaktık. Asal'ın bana ilk defa beni sevdiğini söylediği bankta,  herşeyin başladığı yerde kocama bebek haberini vermek için bekliyordum.

Sessizlik içinde dalgaların kıyıya vuruşunu izliyordum. Arka tarafımdan ayak sesleri geldiğini duyduğumda Asal'a bakmak  heyecanla başımı çevirdiğimde burnuma tıkanan pamuk ve kötü kokulu şeyle olduğum yerde bağırmaya çalıştım. Boynumu tutan adamın ellerinden kurtulmaya çalışırken çığlıklarım adamın burnuma kapattığı elinin içinde soluyordu. En sonunda dayanamayıp derin bir nefes aldığımda bilincimin bulanıklaştığını hissettim. Nefessiz kalan ciğerlerim daha fazlasını isterken gözlerim karanlıkta kayboldu.

***

Ağrıyan başım ve boğazımdaki acıyla gözlerimi açtım. Nerdeydim? Asal neredeydi? Ona birşey olmuş muydu?  Etrafıma baktığımda her tarafı dökülen büyük bir depoda olduğumu fark ettiğim. Yerimden kalkmak için hareket ettiğimde bileğimde ve ayağımda ip olduğunu gördüm. Delirecektim. Ben delirmesem Asal delirecekti ki delirmiştir. Büyük kapının çekilerek açılmasıyla loş ışık etrafı aydınlattı. Gözlerim aniden gelen ışığın etkisiyle kısılırken 3 karartıya bakıyordum. Bu adamlar kimdi?  Benimle ne işleri oldur ki?  Yanıma yaklaşan 3 adamdan en yaşlısı, bana doğru yaklaşmaya başladı. Genç ve uzun olanlar, arkada adamı bekliyorlardı. Adamın her adımında korkudan titriyordum.

"Bakın burada kimler varmış? Kara ailesinin biricik gelini. Asal Kara'nın karısı. " adamın derinden gelen sesi daha çok korkmama neden oldu. Nefret ettiğim korku filmlerinden bile daha korkutucu bir adam gibiydi. Kısılan sesimin aciz çıkmamasını umut ederek konuştum.