Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 27: De rivaliserende Pokémon

Anna keek met een verbaasde blik om zich heen. Overal waar ze keek zag ze bomen, nergens was een wandelpad te bekennen. 'Uh... waar zijn we eigenlijk?' stamelde Anna. Togepi en Plusle keken ook om zich heen en kropen angstig naar Anna toe. 'Fijn, dankzij deze aparte verplaatsing, zitten we nu ergens diep in het bos. Ver weg van het normale pad.' Anna zuchtte en stond op. Ze dacht diep na over hoe ze terug op het wandelpad zouden kunnen komen. Het leek haar eerst een goed idee om een vliegende Pokémon te gebruiken die voor hun uit kon vliegen, maar tot haar spijt had ze geen vliegende Pokémon. De enige optie die er nog was, was een kant oplopen in de hoop dat die hen naar het wandelpad toe zal lijden. Het nadeel zou dan zijn dat ze nog meer zouden kunnen verdwalen. Plusle dacht ook diep na en besloot uiteindelijk één van de bomen in te klimmen, om te kijken of ze het wandelpad kon vinden. Ze vond echter alleen maar Pokémon in de boom, die haar woedend keken. Ze keken alleen niet woedend naar haar, maar naar andere Pokémon die niet ver weg zaten. Plusle draaide zich om en zag in een andere boom Pokémon zitten die op het punt stonden om aan te vallen. Plusle bedacht zich geen seconde en sprintte de boom uit.

'Wat is er Plusle?' vroeg Anna, toen ze Plusle haastig de boom uit zag sprintten. Plusle kreeg niet eens de kans om te antwoorden, want de Pokémon die ze boven in de boom had zien staan sprongen naar beneden en gingen dreigend tegen over elkaar staan. Anna keek vol verbazing naar de Pokémon die op het punt stonden elkaar aan te vallen. 'Plusle, doe iets voordat het uit de hand loopt!' riep ze. Plusle sprong tussen de Pokémon in en probeerde ze met een elektrische aanval tegen te houden, maar het was al te laat. De Pokémon stormden naar elkaar toe, net op het moment dat Plusle tussen hun in kwam. 'Nee, Plusle!' riep Anna. Plusle probeerde met man en macht tussen de vechtende Pokémon uit te komen. 'Grovyle!' riep Anna. 'Help Plusle om eruit te komen!' Ze pakte de Poké-Ball van Grovyle en liet die uit haar Poké-Ball komen. Grovyle sprong snel tussen de vechtende Pokémon en haalde Plusle er tussen weg. Met veel sprongen en een paar schrammetjes kwamen Plusle en Grovyle uit de vechtende Pokémon massa. 'Grovyle, keer maar terug in je Poké-Ball, zodat je kan uitrusten.' zei Anna en ze liet Grovyle terugkeren in haar Poké-Ball. 'Welke Pokémon zijn dit en waarom vechten ze zo met elkaar?' vroeg Anna. Ze pakte haar Pokédex. 'Seviper en Zangoose, de rivaliserende Pokémon. Deze Pokémon hebben al generaties lang een vete en niemand weet waarom ze elkaar zo haten.' Gaf de Pokédex aan.

Plotseling stopten de Pokémon met vechten. Verbaasd keken Anna, Plusle en Togepi toe. Waarom waren ze ineens gestopt? Tegenover Anna, Plusle en Togepi stonden een Seviper en een Zangoose. De Seviper had zijn staart om de Zangoose heen gewikkeld en keek de Zangoose liefelijk aan. Wat de Pokédex net zei, paste echt niet bij het beeld dat Anna nu zag, het leek wel of de Seviper en de Zangoose van elkaar hielden. De Zangoose sprak beide groepen geërgerd toe. Een iets grotere Zangoose en Seviper gingen in het midden staan en keken de sprekende Zangoose verward aan. De grotere Zangoose liep naar de sprekende Zangoose toe en gaf haar een klap met zijn staart. De Seviper die zijn staart om de sprekende Zangoose heen had geslagen keek kwaad naar de andere Zangoose, maar deed niets. De sprekende Zangoose wist niet wat haar over kwam. Haar vader, waar ze zielsveel van hield, had zich tegen haar gekeerd omdat ze nu hield van een Seviper. De grotere Seviper kwam er bij staan en viel de grote Zangoose weer aan. De vrouwelijk Zangoose, keek ernaar en wist niet wat ze moest doen. Ze draaide zich naar de Seviper toe en keek hem met grote, angstige ogen aan. Anna kon het niet aanzien wat er allemaal gebeurde en rende naar de groep toe. 'Stop!' riep ze en ze spreidde haar armen. 'Houd op met die zinloze gevechten!' De vechtende Zangoose en Seviper stopten en keken Anna verwarrend aan. De vrouwelijke Zangoose draaide zich om naar Anna. De blik die Anna aan de vrouwelijke Zangoose gaf, vertelde genoeg. De Seviper en Zangoose die aan het vechten waren, keken Anna nog steeds even verward aan. Daarna deden ze iets wat Anna niet aan zag komen. De twee Pokémon renden allebei dreigend op haar af. Angstig keek ze toe hoe de twee Pokémon steeds dichterbij kwamen. Plusle en Togepi zagen wat er gebeurde en probeerden zo snel mogelijk bij hun trainer te komen. Tot hun spijt werden ze tegen gehouden door de groep Seviper. De vrouwelijke Zangoose wist echter wat ze moest doen. Ze sprong voor Anna en viel haar vader en de Seviper aan. Daarna begon ze weer tegen hen te praten. De Seviper en Zangoose keken haar eerst verward aan. Uiteindelijk werkten ze blikken met elkaar uit en knikten ze. Anna had geen flauw idee wat het betekende, maar ze dacht dat het iets goeds betekende. Ze had gelijk. De Zangoose en Seviper hadden na lang naar de vrouwelijke Zangoose te moeten luisteren, besloten om de vete stil te leggen. Beide Pokémon zouden nu proberen in vrede verder te leven. De vrouwelijke Zangoose rende vrolijk terug naar de Seviper die speels zijn staart om haar heen sloeg. De twee mochten nu eindelijk samen zijn, omdat de vete tussen beide soorten gestopt was. De vrouwelijke Zangoose liep terug naar Anna en knikte naar haar. Anna haalde ongemakkelijk haar hand door haar haar en knikte terug. Ze liep naar Plusle en Togepi die net zo weinig van dit alles begrepen als haar, maar de grootste vraag was nog hoe ze in vredesnaam weer op het wandelpad terecht zouden kunnen komen. Plots kreeg Plusle een idee. Ze rende naar de vrouwelijke Zangoose toe en begon te praten. Na een tijdje knikte de vrouwelijke Zangoose en wees ze naar rechts. Plusle rende terug naar Anna en Togepi en wees naar rechts. 'Moeten we naar rechts?' vroeg Anna, Plusle knikte. 'Oké, laten we dan maar gaan!' riep Anna blij. Ze pakte Plusle en Togepi op en rende de rechter kant op.

Een uur later kwamen Anna, Plusle en Togepi aan op het wandelpad. Uitgeput plofte Anna neer op de grond. Ze had even gedacht dat ze nooit meer uit het bos zouden komen. Ze staarde naar de grot die een eindje verderop lag. Als het klopte zou die grot Meteor Falls zijn. Anna besloot dat ze de volgende dag door Meteor Falls wilde  gaan trekken. Nu was ze eigenlijk wel klaar met deze dag. Ze maakte snel wat eten voor haar en haar Pokémon. Ze aten het allemaal gulzig op en vielen uiteindelijk op het gras in slaap.