Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 34: Heisa op de ranch

Met een rotsnelheid kwamen Anna en Madelief overeind en keken ze om zich heen. 'Wat was dat?' vroeg Anna. 'Ik weet het niet, maar het kwam van buiten!' zei Madelief. 'Laten we gaan kijken!' riep Anna en met die woorden renden ze naar buiten, ze werd gevolgd door Madelief, Plusle, Togepi en Skitty.

Toen ze buiten kwamen hoorden ze nog een hard knal. Een grote Pokémon was aan het vechten tegen een vreemde machine. Op de machine stond een logo die Anna al te bekend voorkwam. Bovenop de machine stonden twee mensen gehuld in blauwe kleren, waar het logo ook op stond. Het was namelijk het logo van team Aqua. 'Wat doen jullie hier?' snauwde Anna chagrijnig. Ze had totaal geen zin in dit gezeik en al helemaal niet op de ranch waar haar Pokémon rondliepen. 'Dat zijn jouw zaken niet.' bromde een man van team Aqua. 'Nou: ga weg en val andere mensen lastig!' Hij sprong van de machine af en smeet Anna ruw op de grond. Plusle stond dit echter niet toe en elektrocuteerde de man. 'Wil je soms een gevecht?' riep hij geschrokken, waarna hij naar een Poké Ball greep. 'Dan kun je die krijgen!' Woest gooide hij de Poké Ball uit zijn handen en een Carvanha kwam tevoorschijn. Anna stond op van de grond en lachte. 'Dit gevecht winnen we makkelijk, toch Plusje?' Plusle knikte en het gevecht begon.

Zogezegd, zo gedaan. Anna had, zoals ze al had verwacht, het gevecht makkelijk gewonnen. Het enige wat Plusle hoefde te doen was een elektrische aanval op de Carvanha afvuren en het klusje was geklaard. Madelief was ondertussen in een gevecht verzeild geraakt met het andere lid van team Aqua, maar ook haar ging het zeer gemakkelijk af. Misschien zelfs wel iets té gemakkelijk.

De leidster van team Aqua had vanuit de machine toegekeken en stond nu scheldend in de ruimte. Ze hield er niet zo van wanneer mensen haar plannen saboteerden, maar al helemaal niet van het feit dat haar team leden het verprutsten en zij het nu moest regelen. Met veel gemopper klom ze dan eindelijk uit de machine en liep ze op Anna, Madelief en de andere twee leden van team Aqua af. Ze applaudisseerde sarcastisch. 'Goed gedaan, mislukkelingen.' mompelde ze, terwijl ze de kant op keek van de andere twee leden van team Aqua. Daarna keerde ze haar blik naar Anna en Madelief. 'Eens kijken of het bij mij ook zo gemakkelijk af gaat.' Zelfverzekerd haalde ze haar hand door haar lange roze-/ roodachtige haar. Ze pakte een Poké Ball uit haar zak en keek de meiden strak aan. Anna en Madelief keken elkaar aan en accepteerden de uitdaging.

In het ruim van de machine was door de leidster van team Aqua iemand aangewezen, zodat hij hetgeen af kon maken waar ze mee bezig waren. Hij drukte haastig op allerlei knopjes en keek telkens naar het scherm. Ze waren op zoek naar iets, iets wat voor hen zeer belangrijk was. Als ze dat gevonden hadden, konden ze weer weg. Maar was het werkelijk wel zo goed dat ze hetgeen wat ze zochten in handen zouden krijgen? Zou het niet kunnen zorgen voor iets ernstigs? Iets wat groter is dan de ranch? Iets wat belangrijker is dan de ranch? Namelijk de wereld. Jammer genoeg voor Anna en Madelief wisten ze niet wat er achter dit onaangename bezoekje zat. Ze wilden alleen dat ze zo snel mogelijk weer zouden vertrekken. Daar deden ze dan ook alles voor. Het gevecht was dus nog in volle gang en de man in het ruim kon gemakkelijk doen wat hij opgedragen had gekregen.

Na een tijdje klonk er een snerpende piep door het ruim heen. De machine had gevonden wat team Aqua zocht en zo snel als de man het kon, greep hij hetgeen en klom hij uit de machine. Buiten aanschouwde hij het gevecht tussen Anna, Madelief en zijn baas. Hij maakte er alleen resoluut een einde aan door te schreeuwen: 'Ik heb het!' De vrouw met het roze-/ roodachtige haar staakte het gevecht en draaide zich om naar de man. 'Mooi, dan kunnen we gaan!' Ze keerde haar Pokémon terug in zijn Poké Ball en samen met de andere leden van team Aqua rende ze de machine in. Anna en Madelief keken er verbaast naar. 'Moeten we niet iets doen?' vroeg Madelief. 'Volgens mij gaan ze weg, dus ik denk dat het goed is.' mompelde Anna. Ze keken de machine na tot hij helemaal weg was en liepen terug naar het gebouw.

In het gebouw zagen ze een bezorgde Peter staan. 'Wat is er gebeurd?' Anna en Madelief haalden hun schouders op. 'Team Aqua was hier, maar net zo snel als ze kwamen, waren ze ook weer weg.' zei Anna snel. 'Team Aqua?' vroeg Peter geschrokken. 'Wat kwamen ze hier doen?' 'Dat weten we niet,' zei Madelief, 'het leek erop dat ze iets zochten.' Peter hapte naar adem. 'Dat kan waarschijnlijk niet veel goeds betekenen.' Anna en Madelief keken hem vragend aan. 'Hoezo?' vroegen ze tegelijkertijd. 'Daar ga ik jullie niet mee opzadelen.' zei Peter. 'Jullie zijn kinderen.' Een korte stilte volgde maar Peter doorbrak deze al snel. 'Trouwens, ik heb hier een ranchapparaat voor je.' Hij haalde het apparaatje ongemakkelijk uit de zak van zijn jas en gaf het aan Anna. 'Bedankt!' zei Anna. 'Wil je trouwens nog wat Pokémon hierachter laten en andere Pokémon, die je hebt gevangen, in je team doen?' Anna knikte.

Niet veel later had ze haar keuze gemaakt. Ze had het grootste deel van haar team geruild. Haar team bestond nu uit: Blaziken, Kirlia, Grovyle, Trapinch, Oddish en Swablu. Ze had dus Flurmel en Swampert uit haar team gehaald. 'Laten we verder gaan!' riep Madelief enthousiast. Ze keek Anna met twinkelende ogen aan, ze had duidelijk heel veel zin in het verder reizen. 'Oké dan!' riep Anna. Met zin in avontuur en de reis renden ze de ranch uit. Het grote avontuur was pas net begonnen!

~

Yahoo!! Ik heb me aan mijn belofte gehouden! *geeft zichzelf een schouder klopje*
Ik had beloofd dat ik weer snel een nieuw hoofdstukje zou publiceren, dat is gelukt! Ik ben dus super trots op mezelf en zou deze spirit proberen vol te houden!

Ik vond het zelf heel leuk om dit hoofdstuk te schrijven, er gebeurt namelijk eindelijk weer eens iets >_<
Ik had gewoon ineens weer een schrijfspirit door het feit dat ik een hele lange tijd naar Lugia's song heb geluisterd. Kennen jullie die? Man die is echt te mooi. Bij de film kreeg ik telkens tranen in mijn ogen wanneer dat lied werd gespeeld xD

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden en ik zie jullie in het volgende hoofdstuk, die hopelijk over iets van een week komt!

X~Anna