Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 50: Lets Splash!

De hele middag liep Anna met een knoop in haar maag. Ze was nog steeds niet op antwoorden gekomen en dat maakte haar langzamerhand gek. Haar Pokémon begonnen zich zorgen te maken en wilden iets voor hun trainster doen. In de verte viel Plusle ineens iets op en ze sprong van Anna's schouder af. Haar trainster schrok ervan en zag langzaam haar Plusle uit het zicht verdwijnen. 'Waar ga je heen?' riep ze, maar Plusle was al ver weg gerend. Anna zuchtte en rende achter haar Pokémon aan. Togepi was alweer in slaap gevallen en kreeg weer eens niets mee van alle heisa.

Plusle stopte met rennen toen ze haar doel had bereikt en keek nieuwsgierig rond. Ze bevond zich nu aan het water en in het water lagen talloze kleine bootjes. In de bootjes zaten vishengels. Uitgeput kwam Anna aan bij haar Pokémon en keek naar de bootjes en het water. 'Waarom ben je hier heen gerend?' vroeg ze verbaasd aan Plusle. De Pokémon reageerde niet, maar iemand anders wel. 'Er zal hier morgen een viswedstrijd plaatsvinden waar trainers en hun Pokémon aan mee kunnen doen.' Het was een man van middelbare leeftijd die een eindje verderop stond. 'Ik denk dat je Pokémon graag mee wilt doen.' Anna keek naar Plusle, die vrolijk knikte en daarna op haar schouder sprong en haar begon te knuffelen. Anna lachte. 'Goed, we doen mee.' 'Goed om te horen,' zei de man. 'De wedstrijd zal morgenochtend plaatsvinden. Heel veel succes!' Hij liep weg en liet de trainster en haar Pokémon achter. 'Laten we dan hier maar de tent op zetten en even wat eten,' stelde Anna voor en ze ging aan de slag.

Nadat ze haar tent op had gezet en het eten klaar had, liet ze al haar Pokémon uit haar Poké Balls komen. Bij ieder van hen zette ze een bakje met eten neer en al haar Pokémon aten het gulzig op. Zelf at ze noedels, haar lievelingseten. Na het eten was ze eigenlijk al zo moe van de gebeurtenissen van vandaag, dat ze haar Pokémon liet terugkeren in hun Poké Balls en haar warme slaapzak in kroop. In haar tent viel ze in een zorgeloze slaap.

De volgende ochtend werd Anna wakker door het gekraai van talloze Wingull. Ze hadden zich boven haar tent verzameld en vonden het een goede gelegenheid om hun zang te laten horen. Geïrriteerd kwam Anna de tent kijk en keek omhoog. 'Die rot Pokémon ook. Je hebt er niets aan.' Ze kroop terug haar tent in en kleedde zich snel om, waarna ze Plusle en Togepi ook voorzichtig wakker maakte. Ze besloten gezamenlijk buiten de tent te gaan ontbijten en zich klaar te maken voor de viswedstrijd.

De viswedstrijd begon om stipt 10:00 uur. 'Welkom Pokémon trainers!' De man die Anna de vorige avond had gezien, was aan het woord. Alle trainers hadden zich al in een bootje gevestigd en luisterden aandachtig naar de man. 'Vandaag zal de tiende viswedstrijd plaatsvinden! We zijn benieuwd naar jullie vangsten en hopen dat we prachtige Pokémon zullen zien. In het water waar jullie momenteel liggen te dobberen, zijn verschillende Pokémon te vinden. Doe je best! En heb vooral heel veel plezier!' Het startschot klonk en de trainers begonnen enthousiast aan de viswedstrijd.

Anna, die nog nooit eerder aan een viswedstrijd had meegedaan, bekeek het bootje en de hengels die erin lagen eens goed. Zonder aarzelen sprong ze in de boot. Haar Pokémon volgden haar. Ze duwde de boot van de kant en dreef het grote meer op. Mensen bij haar in de buurt hadden hun vishengels al in het water gegooid en wachten rustig af tot ze beet hadden. Anna wilde echter niet op de plek vissen, dus ze besloot wat verder bij de kant vandaan te gaan.

Toen ze eenmaal een goed plekje gevonden had, gooide ze de vishengel uit en begon ze aan de zware periode van het wachten. Het was een warme dag die dag. De zon brandde in haar gezicht en voor even dacht ze dat het een verkeerde keuze was geweest om mee te doen aan de viswedstrijd. Straks zal zij degene zijn die mensen aanzagen voor een Magikarp, omdat ze zo rood was geworden door de zon. Plusle en Togepi vonden het in de boot echter geweldig. Ze renden hyperactief door het klein bootje heen en even leek het erop dat de kleine Togepi uit de boot zou vallen. Echter gebeurde dat ook. Vlak bij de plek waar Anna ook haar vishengel in het water had, viel Togepi erin. Waterspetters kwamen daarbij omhoog, waardoor Anna opschrok. 'Togepi?' riep ze geschrokken. De kleine eivormige Pokémon dobberde rond in het water en maakte vrolijke geluidjes, alsof er niets aan de hand was. Plusle stond over de rand van de boot gebogen en lachte. Anna slaakte een geïrriteerde zucht en zocht in haar tas naar een Pokémon die Togepi uit het water kon krijgen. Ze greep naar de Poké Ball van Kirlia, maar voordat ze de Pokémon tevoorschijn kon laten komen, zag ze iets bewegen in haar ooghoeken. Het was niet Togepi, maar iets wat naar de kleine onschuldige Pokémon toe zwom.