Pokémon: Anna's reis door Hoenn

Hoofdstuk 46: Latias in nood

Twee rode ogen keken Anna strak aan. Het wezen, beter gezegd de Pokémon, voor haar was blauw met wit gekleurd. Op zijn rug zat een jongen van 25 jaar. Hij had blauw haar, blauwe ogen en droeg een net pak. 'Wat is dit?' wist Anna met moeite uit te brengen. De jongen sprong van zijn Pokémon af, belandde voor haar voeten en keek haar daarna strak aan met zijn prille blauwe ogen. 'Ik ben Stevan en dit hier,' hij wees naar de Pokémon, 'is een Latios.' Anna keek van de trainer over naar de Pokémon en pakte haar Pokédex erbij. Ze had nog nooit van een Latios gehoord. ''Dit is een Latios. Geen verdere informatie bekend,'' gaf die aan. Anna zuchtte wegens de onwetendheid van haar Pokédex. 'Maar goed,' kwam Stevan ter zake. 'Ik ben hier omdat Latias in nood is en ik zeker weet dat jij me zult kunnen helpen met het redden van haar uit de handen van Team Magma.' Anna gromde bij het horen van de naam Team Magma en direct begon Stevan te lachen. 'Je bent bekend met die organisatie, is het niet?' 'Ja, klopt. Ze halen echt het bloed onder mijn nagels vandaan,' antwoordde Anna luchtig. 'Dat wil je me vast wel helpen?' vroeg Stevan nogmaals. 'Met plezier,' zei Anna. 'Oké, spring maar op Latios rug, dan gaan we naar het eiland toe.' Dat liet Anna zich niet nog een keer zeggen. Onhandig klauterde ze op de rug van Latios en vlogen ze naar het eiland toe.

Eenmaal op het eiland aangekomen, schrokken Anna en Stevan van wat er daar gaande was. Latias werd de hele tijd aangevallen door de Pokémon van twee Team Magma leden. De Pokémon had allerlei wonden opgelopen en kon nog amper terugvechten. 'Laat haar met rust!' riep Stevan, terwijl hij van Latios afsprong. Anna volgde hem. De twee leden draaiden verbaasd om. 'Zo, zo,' begon één van hen. 'Daar zal je onze kampioen hebben,' maakte de ander af. 'Kom je deze lieve Latias helpen?' Hij keek spottend naar de kampioen van Hoenn. Stevan gromde en greep naar één van zijn Poké Balls. 'Wil je vechten?' vroeg de ene lid. 'Kom dan maar op!' riep de ander. Een heftig gevecht tussen Anna en Stevan tegen de twee Magma leden begon.

Anna en Stevan moesten allebei apart vechten. Anna vocht tegen een Magma lid met een Camerupt, een sterke Pokémon. Ze wist zeker dat dit een moeilijk gevecht zou worden, welke Pokémon keuze ze ook maakte. Na even nagedacht te hebben, besloot Anna dat ze Trapinch ging gebruiken. Ze had nog maar één keer met deze Pokémon gevochten, dus het zal moeilijk worden. Ze was er alleen van overtuigd dat het hen zou lukken.

Anna bedacht zich dat een Rock Type aanval en een Ground Type aanval het best was om te gebruiken. 'Oké, ik hoop dat je deze aanval kent,' mompelde Anna. 'Dus Trapinch, gebruik Sand Tomb als het kan!' Trapinch keek haar trainster aan en knikte. Hij ging sterk in de grond staan, keek Camerupt strak aan en vuurde een snelle Sand Tomb af. Omdat de Pokémon, waar hij tegenover stond, best groot was, wist het de aanval niet op tijd te ontwijken. Camerupt werd omringd door zand en kon er niet meer uit ontsnappen. 'Doe iets!' riep zijn trainster wanhopig uit. Camerupt probeerde met zijn lompe lichaam uit de Sand Tomb te komen. Het lukte hem alleen niet. 'Verdorrie!' riep het Team Magma lid. 'Zo snel laat ik niet van me winnen!' Maar helaas lag de winst niet aan haar, maar aan haar Pokémon en die leek het nog pittig lastig te hebben. Anna keek toe naar de gefrustreerde trainster en begon te lachen. 'Oké Trapinch, maak dit af met de aanval Crunch!' Trapinch rende op de Camerupt af en beet hem in zijn linker poot. De Pokémon wankelde geschrokken heen en weer, verzwikte zijn poot en viel met een klap op de grond. Het Team Magma lid en haar Pokémon waren verslagen.

Mokkend zakte het vrouwelijke lid van Team Magma op de grond en liet haar Pokémon terugkeren. Stevan had het andere lid ook al verslagen. 'Oké, we keren ons terug,' mompelden ze tegelijkertijd, waarna ze er vandoor renden. 'Ghehe, dat was makkelijk,' grapte Anna. Latias kwam dankbaar naar hen toegevlogen en knuffelde Anna vrolijk. Met een liefelijk geluid duwde ze haar snuit tegen Anna's arm aan. Plusle keek verbaasd naar de Latias en begon met haar te communiceren. Al snel zat de kleine Pokémon op de rug van de grote vliegende Pokémon en zweefden ze door het luchtruim. Togepi keek vrolijk toe. 'Misschien is het een idee dat je Latias met je mee neemt op reis,' stelde Stevan voor, terwijl de twee naar Latias en Plusle keken. 'Voornamelijk om de reden dat ze nu helemaal alleen is, aangezien Latios zich bij mij heeft aangesloten.' 'Als ze het wilt...' mompelde Anna. 'De keus is aan haar.' Latias daalde met Plusle op haar rug naar beneden en stopte vlak voor Anna. 'Zou je met mij mee willen op reis?' vroeg Anna voorzichtig. Latias maakte vrolijke geluidjes en Plusle sprong op Anna's schouder en knuffelde haar trainster. 'Oké, dan.' Anna pakte een Ultra Ball uit haar tasje en hield het voor Latias. De Pokémon drukte zonder twijfelen met haar hoofd tegen de Ultra Ball aan en werd gevangen. 'Ja!' riep Anna opgewonden uit. 'Ik heb een Latias gevangen!' 'Zullen we nu dit achter de rug is teruggaan naar route 118?' vroeg Stevan. 'Ja, laten we gaan!' zei Anna.

De twee Pokémon Trainers stapten op Latios rug en vlogen terug naar route 118. Toen ze daar aankwamen was het al donker. 'Ik ga er maar weer eens vandoor,' zei Stevan. 'Waarschijnlijk zien we elkaar nog wel een keer!' Hij vloog er al zwaaiend weer vandoor. Anna plofte uitgeput op de grond. Er was vandaag zoveel gebeurd. Ze maakte nog snel wat eten voor haar en haar Pokémon, rolde haar slaapzak uit op de grond en viel in een diepe slaap.

~

Yassss, Latias is één van mijn lieveling Pokémon, dus ik vond dit zo ontzettend leuk om te schrijven!
Wat vinden jullie van Latias en Latios?
Dit verhaal hikt trouwens tegen de 100 pagina's aan, dus binnenkort komt er een feestje. Whoop, whoop!

Groetjesss,
Da Poké Loverr.